Dino Staffa
Obecnie Dino Staffa to temat, który zyskał duże znaczenie zarówno w sferze osobistej, jak i zawodowej. Od momentu pojawienia się Dino Staffa wywarł znaczący wpływ na społeczeństwo, wywołując debaty, refleksje i działania, które mają na celu zrozumienie i zajęcie się jego konsekwencjami. Niezależnie od tego, czy lokalnie, czy globalnie, Dino Staffa przykuł uwagę osób w każdym wieku, o każdym kontekście i zawodzie, wyróżniając się jako centralny element współczesnego życia. Dlatego też konieczne jest głębsze zagłębienie się w analizę Dino Staffa, zbadanie jego wielorakich wymiarów i konsekwencji, aby lepiej zrozumieć jego zakres i znaczenie w dzisiejszym świecie.
| Kardynał prezbiter | ||
| ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 sierpnia 1906 | |
| Data i miejsce śmierci |
7 sierpnia 1977 | |
| Prefekt Sygnatury Apostolskiej | ||
| Okres sprawowania |
1967–1977 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
25 maja 1929 | |
| Nominacja biskupia |
3 września 1960 | |
| Sakra biskupia |
28 października 1960 | |
| Kreacja kardynalska |
26 czerwca 1967 | |
| Kościół tytularny | ||
| Data konsekracji |
28 października 1960 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
| |||||
Dino Staffa (ur. 14 sierpnia 1906 w Santa Maria in Fabriago, zm. 7 sierpnia 1977 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej, kardynał.
Życiorys
Kształcił się w seminarium duchownym w rodzinnej diecezji Imola, a następnie w Bolonii (uzyskał tam doktorat z teologii) i Rzymie (doktorat utroque iure). Święcenia kapłańskie otrzymał 25 maja 1929 z rąk biskupa Paolino Giovanni Tribbioli OFMCap., ordynariusza Imoli. Początkowo służył w rodzimej diecezji, lecz od roku 1933 był kapłanem diecezji rzymskiej. W latach 1941–1944 wykładał historię i prawo kanoniczne w Ateneum Laterańskim. Od 20 listopada 1944 audytor Roty Rzymskiej. Na urzędzie tym pozostał do roku 1958, kiedy to 18 grudnia mianowany został sekretarzem Kongregacji ds. Seminariów i Uniwersytetów.
3 września 1960 otrzymał nominację na arcybiskupa tytularnego Cesarea di Palestina. Sakry w bazylice watykańskiej udzielił mu papież Jan XXIII. 7 kwietnia 1967 został proprefektem Sygnatury Apostolskiej. Na konsystorzu z czerwca tego samego roku otrzymał kapelusz kardynalski z tytułem prezbitera Sacro Cuore di Cristo Re. 26 marca 1969 podniesiony do tytułu prefekta Sygnatury Apostolskiej. Na urzędzie tym pozostał już do śmierci. Pochowany został w Imoli.