Fabrizio Spada

Dziś temat Fabrizio Spada ma ogromne znaczenie w społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i ciągłymi zmianami na świecie, Fabrizio Spada stał się obiektem zainteresowania wielu osób. Niezależnie od tego, czy Fabrizio Spada jest zjawiskiem kulturowym, odkryciem naukowym czy postacią historyczną, jego wpływ na nasze życie jest niezaprzeczalny. W tym artykule zbadamy różne aspekty Fabrizio Spada i jego wpływ w różnych obszarach, zapewniając szeroką i wzbogacającą wizję tego tematu, która wciąż przyciąga uwagę odbiorców na całym świecie.

Fabrizio Spada
Kardynał biskup
Ilustracja
Kraj działania

Państwo Kościelne

Data i miejsce urodzenia

17 marca 1643
Rzym

Data i miejsce śmierci

15 czerwca 1717
Rzym

Miejsce pochówku

Kościół Matki Bożej in Vallicella

Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania

14 lipca 1691–27 września 1700

Sekretarz Świętego Oficjum
Okres sprawowania

2 kwietnia 1713–15 czerwca 1717

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

22 grudnia 1669[1]

Sakra biskupia

14 sierpnia 1672

Kreacja kardynalska

27 maja 1675
Klemens X

Kościół tytularny

S. Callisto (1676-1689)
S. Crisogono (1689-1708)
św. Praksedy (1708-1710)
Biskup Palestriny (1710–1717)

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

14 sierpnia 1672

Konsekrator

Gaspare Carpegna

Współkonsekratorzy

Alessandro Crescenzi
Bernardino Rocci

Fabrizio Spada (ur. 17 marca 1643 w Rzymie – zm. 15 czerwca 1717 tamże) – włoski duchowny, kardynał, z rodu markizów Castelviscardo.

Życiorys

W 1664 uzyskał doktorat obojga praw (rzymskiego i kanonicznego) prawdopodobnie na Uniwersytecie w Perugii. W grudniu 1669 przyjął święcenia kapłańskie. W sierpniu 1672 papież Klemens X mianował go tytularnym arcybiskupem Patras (udzielając mu przy tym dyspensy z powodu młodego wieku), asystentem papieskiego tronu i nuncjuszem apostolskim w Sabaudii. Dwa lata później objął nuncjaturę w Paryżu, a w 1675, w wieku zaledwie 32 lat, został kreowany kardynałem prezbiterem z tytułem San Callisto. Uczestniczył w konklawe 1676, 1689, 1691 i 1700. Ponadto był legatem w Urbino (1686-92) i kamerlingiem Św. Kolegium Kardynałów (1688-89)

Największymi wpływami cieszył się za pontyfikatu papieża Innocentego XII, który mianował go swoim sekretarzem stanu. W 1700 nowy papież Klemens XI zdymisjonował go z funkcji sekretarza stanu, powierzając mu zarazem kierowanie Trybunałem Apostolskiej Sygnatury Sprawiedliwości. 19 lutego 1710 objął podmiejską diecezję Palestrina. Od 1713 był sekretarzem Rzymskiej Inkwizycji. Zmarł 15 czerwca 1717 ok. godz. 22 w Rzymie w pałacu należącym do jego rodziny.

Bibliografia

Przypisy