Mark Patton

W tym artykule omówione zostanie znaczenie Mark Patton we współczesnym społeczeństwie. Mark Patton odegrał wiodącą rolę w różnych obszarach, od polityki po kulturę popularną, a jego wpływ na codzienne życie ludzi jest niezaprzeczalny. W całej historii Mark Patton był przedmiotem debat, badań i badań mających na celu zrozumienie jego wpływu na społeczeństwo. W tym sensie ewolucja Mark Patton w czasie zostanie szczegółowo zbadana, analizując jego znaczenie w różnych kontekstach i wpływ na życie ludzi. Ponadto zbadane zostaną aktualne trendy związane z Mark Patton, a także wyzwania i możliwości, jakie niesie ze sobą we współczesnym świecie.

Mark Patton
Ilustracja
Mark Patton (2023)
Data i miejsce urodzenia

22 września 1959
Riverside

Zawód

aktor, producent filmowy, projektant wnętrz

Współmałżonek

Hector Morales Mondragon
(od 2004)

Lata aktywności

1982–1986, od 2015

Mark Patton (ur. 22 września 1959 w Riverside[1]) – amerykański aktor filmowy, telewizyjny i teatralny, projektant wnętrz.

Wychował się w Riverside w stanie Missouri, dzielnicy Kansas City. Występował na Broadwayu, jednak najbardziej znany jest z występu w głównej roli w horrorze Jacka Sholdera Koszmar z ulicy Wiązów II: Zemsta Freddy’ego (1985), w którym zmierzył się z okrutnym Freddym Kruegerem[2].

Patton ujawnił się jako gej[3]. W 40. urodziny wykryto u niego HIV oraz rozpoznano zapalenie płuc, kandydozę i gruźlicę[4]. Jego leki miały niekorzystne interakcje i trafił do szpitala. Po wyzdrowieniu przeniósł się do Meksyku, gdzie poznał, a później poślubił, Hectora Moralesa Mondragona. Obaj są właścicielami sklepu z dziełami sztuki w Puerto Vallarta[5].

Przypisy

  1. ↑ Mark Patton Pictures. FanPix.Net. . (ang.).
  2. ↑ Mark Patton. Rotten Tomatoes. . (ang.).
  3. ↑ Beth Accomando (2020-06-05): Actor Mark Patton Reveals His Nightmare On Elm Street. KPBS. . (ang.).
  4. ↑ Actor Mark Patton: Living with HIV Is About ‘More Than Taking Medication’. Health. . (ang.).
  5. ↑ Michael Ordoña (2020-02-27): Review: An ‘Elm Street’ actor’s nightmare may finally be over. „Los Angeles Times”. . (ang.).

Linki zewnętrzne