Martinus Osendarp

W dzisiejszym świecie Martinus Osendarp zajmuje centralne miejsce w społeczeństwie. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na kulturę popularną, znaczenie w środowisku akademickim, wpływ na politykę czy znaczenie w historii, Martinus Osendarp jest przedstawiany jako temat interesujący, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Przez lata Martinus Osendarp budził zainteresowanie badaczy, dziennikarzy, pisarzy i zwykłych ludzi, wywołując debaty, refleksje i dyskusje na temat jego znaczenia, ewolucji i wpływu na różne aspekty życia codziennego. W tym artykule zagłębimy się w najważniejsze aspekty Martinus Osendarp, badając jego pochodzenie, rozwój i wpływ na dzisiejsze społeczeństwo.

Tinus Osendarp
Ilustracja
Tinus Osendarp w 1936
Data i miejsce urodzenia

21 maja 1916
Delft

Data i miejsce śmierci

20 czerwca 2002
Heerlen

Dorobek medalowy
} }
Reprezentacja  Holandia
Igrzyska olimpijskie
brąz Berlin 1936 lekkoatletyka
(bieg na 100 m)
brąz Berlin 1936 lekkoatletyka
(bieg na 200 m)
Mistrzostwa Europy
brąz Turyn 1934 bieg na 200 m
brąz Turyn 1934 sztafeta 4 × 100 m
złoto Paryż 1938 bieg na 100 m
złoto Paryż 1938 bieg na 200 m

Martinus Bernardus „Tinus” Osendarp (ur. 21 maja 1916 w Delfcie, zm. 20 czerwca 2002 w Heerlen) – holenderski lekkoatleta, sprinter, medalista olimpijski i mistrz Europy.

Osendarp zdobył dwa brązowe medale na Igrzyskach Olimpijskich w Berlinie w 1936 w biegu na 100 metrów i 200 metrów. Miał również szanse na kolejny medal w sztafecie 4 × 100 metrów, ale podczas zmiany zgubił pałeczkę.

Zdobywał również medale mistrzostw Europy:

  • w 1934 - dwa brązowe na 200 metrów i w sztafecie 4 × 100 metrów,
  • w 1938 - dwa złote na 100 i 200 metrów.

Podczas II wojny światowej, w czasie niemieckiej okupacji Holandii Osendarp, który był policjantem, współpracował z niemieckimi służbami specjalnymi, a później był członkiem holenderskiej partii narodowosocjalistycznej NSB oraz SS. W 1948 za swoją działalność w czasie wojny został skazany na karę więzienia, w którym przebywał do 1952. Po wyjściu z więzienia pracował jako górnik w kopalniach w Limburgii.