W następnym artykule zgłębimy temat Mary Hopkin, który na przestrzeni czasu stał się przedmiotem zainteresowania i debaty w różnych obszarach. Od początków po dzisiejsze znaczenie Mary Hopkin był przedmiotem badań i analiz prowadzonych przez ekspertów i entuzjastów. W tym artykule przeanalizujemy jego wpływ, ewolucję i możliwe wyzwania, przed którymi stoi we współczesnym społeczeństwie. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu będziemy starali się zrozumieć różne wymiary i aspekty związane z Mary Hopkin, oferując wszechstronną wizję, która zachęca do refleksji i debaty.
![]() Mary Hopkin (1982) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Instrumenty | |
Gatunki | |
Zawód | |
Aktywność |
od 1968 roku |
Wydawnictwo |
Apple, Clan , Manticore, Numero Uno , Mary Hopkin Music |
Powiązania |
Paul McCartney, Greg Lake, Keith Emerson, David Bowie, Tony Visconti, Gallagher and Lyle , Ralph McTell |
Strona internetowa |
Mary Hopkin, występująca czasem także jako Mary Visconti (ur. 3 maja 1950 w Pontardawe) – walijska wokalistka pop. Największą rozpoznawalność przyniosła jej piosenka „Those Were the Days” z 1968 roku.
Karierę muzyczną rozpoczęła po tym, jak zespół The Beatles uruchomił wytwórnię płytową Apple Records i rozpoczął poszukiwania wykonawców, których mogliby lansować pod jej szyldem. Popularna modelka Twiggy wypatrzyła na lokalnym przeglądzie telewizyjnym Opportunity Knocks młodą wokalistkę Mary Hopkin i poleciła ją Paulowi McCartneyowi, który wkrótce potem wyprodukował jej debiutancki singiel „Those Were the Days”, który ukazał się pod koniec sierpnia w Wielkiej Brytanii. Hopkin stała się w ten sposób jedną z pierwszych artystek, które zaczęły nagrywać dla nowo powstałej wytwórni[1]. Pomimo konkurencji ze strony innej gwiazdy pop, Sandie Shaw, która również nagrała swoją wersję singla, to piosenka w wykonaniu Hopkin trafiła na pierwsze miejsce brytyjskiej listy przebojów UK Singles Chart[2] i dotarła do drugiego miejsca w amerykańskim rankingu Billboard Hot 100[3].
2 października 1968 Hopkin wystąpiła w londyńskiej Katedrze Świętego Pawła podczas koncertu Pop Experience, w trakcie którego zaśpiewała trzy swoje piosenki: „Morning of My Life”, „Turn Turn Turn” i „Plaisir d'amour”[4]. 21 lutego 1969 wydała swój debiutancki album pt. Post Card, wyprodukowany przez McCartneya i zawierający m.in. piosenki autorstwa Donovana oraz George’a Martina i Harry’ego Nilssona[5]. Album trafił na trzecie miejsce brytyjskiej listy najchętniej kupowanych płyt. Po rozwiązaniu współpracy z The Beatles McCartney rozpoczął karierę solową i zaprzestał współpracy z Hopkin.
W 1970, reprezentując Wielką Brytanię z utworem „ Knock, Knock Who's There?”, zajęła drugie miejsce w finale 15. Konkursu Piosenki Eurowizji[1][6]. W następnym roku wyszła za producenta muzycznego Tony'ego Visconti, który wyprodukował jej drugi album studyjny pt. Earth Song, Ocean Song z października 1971[1][7]. W 1972 wydała składankę przebojów pt. Those Were the Days[8], a w 1979 – The Welsh World of Mary Hopkin, na którym umieściła swoje piosenki w walijskiej wersji językowej[9].
Po wyjściu za mąż wycofała się z show businessu i poświęciła się życiu rodzinnemu. Nie zaprzestała jednak całkowicie działalności muzycznej, bowiem uczestniczyła jako piosenkarka sesyjna w nagraniach innych wykonawców, takich jak m.in.: David Bowie, Bert Jansch, The Radiators From Space , Thin Lizzy, Carmen, Sarstedt Brothers, Osibisa , Sparks, Hazel O'Connor czy Elaine Paige. W 1989 wydała album pt. Spirit[10]. W 2007 ukazał się album pt. Valentine, zawierający nagrania Hopkin z lat 1973–1983[11]. W 2009 na rynku pojawiły się dwa kolejne wydawnictwa: Recollections i Now and Then, na których umieszczono piosenki Hopkin nagrane w latach 1970–1988[12][13]. W 2010 Hopkin wydała album pt. You Look Familiar z utworami, który napisała i wykonała ze swoim synem, Morganem Viscontim[14]. Oprócz syna, wokalistka ma także córkę, Jessicę[15]. W 2013 wydała autorski album pt. Painting by Numbers[16].