W tym artykule poruszony zostanie temat Medaliści igrzysk olimpijskich w narciarstwie alpejskim, który był przedmiotem debaty i zainteresowania w różnych obszarach. Medaliści igrzysk olimpijskich w narciarstwie alpejskim cieszy się dużym zainteresowaniem ze względu na swoje znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie i wpływ na różne aspekty życia codziennego. Na przestrzeni dziejów Medaliści igrzysk olimpijskich w narciarstwie alpejskim odegrał fundamentalną rolę w ewolucji ludzkości, będąc przedmiotem studiów i badań w wielu dyscyplinach. W tym sensie przeanalizowane zostaną różne perspektywy i podejścia związane z Medaliści igrzysk olimpijskich w narciarstwie alpejskim, w celu zapewnienia kompleksowej i wzbogacającej wizji na ten temat. Celem rygorystycznej i krytycznej analizy jest zagłębienie się w różne aspekty charakteryzujące Medaliści igrzysk olimpijskich w narciarstwie alpejskim, a także jego implikacje i dzisiejsze reperkusje.
Medaliści igrzysk olimpijskich w narciarstwie alpejskim – zestawienie zawodników, którzy przynajmniej raz stanęli na podium zawodów olimpijskich w narciarstwie alpejskim mężczyzn.
Narciarstwo alpejskie zadebiutowało na igrzyskach olimpijskich w 1936 roku w Garmisch-Partenkirchen. Wówczas do programu olimpijskiego włączono zawody w kombinacji alpejskiej. Kombinację rozegrano również podczas kolejnych igrzysk, w 1948 w Sankt Moritz, a następnie wyłączono ją z programu olimpijskiego. Kolejne zawody olimpijskie w kombinacji odbyły się po czterdziestoletniej przerwie, tzn. podczas igrzysk w Calgary. Znajdowała się wśród konkurencji olimpijskich do 2006 roku włącznie, od kolejnych igrzysk w zamian rozgrywana jest superkombinacja. Od 1948 roku w ramach igrzysk olimpijskich rozgrywane są zawody w zjeździe i slalomie, od 1952 w slalomie gigancie, a od 1988 w supergigancie. Od początku do kalendarza igrzysk włączane były jednocześnie te same konkurencje alpejskie wśród mężczyzn i wśród kobiet. W 2018 roku po raz pierwszy rozegrano olimpijskie zawody drużynowe, w których udział wzięły czteroosobowe zespoły, składające się z dwóch kobiet i dwóch mężczyzn.
W narciarstwie alpejskim mężczyzn najwięcej medali olimpijskich zdobyli reprezentanci Austrii. W ich dorobku jest 68 medali – 23 złote, 20 srebrnych i 25 brązowych. Druga w klasyfikacji wszech czasów jest Norwegia (33 medale – 11 złotych, 11 srebrnych i 11 brązowych), a trzecia Francja (29 medali – 11 złotych, 8 srebrnych i 10 brązowych). Więcej medali od Francji i Norwegii zdobyła Szwajcaria (36), jednak narciarze z tego kraju mniej razy (10) stawali na najwyższym stopniu podium olimpijskiego.
Najbardziej utytułowanym narciarzem alpejskim jest Norweg Kjetil André Aamodt. W latach 1992–2006 zdobył on osiem medali – cztery złote, dwa srebrne i dwa brązowe. Pozostaje jedynym alpejczykiem, który ma na koncie cztery tytuły mistrza olimpijskiego. Po trzy złote medale zdobyli Alberto Tomba, Toni Sailer i Jean-Claude Killy. Tomba wywalczył ponadto dwa srebrne medale.
Trzykrotnie w konkurencjach mężczyzn zdarzyło się, że wszystkie trzy miejsca na podium olimpijskim zajęli reprezentanci jednego kraju. Po raz pierwszy wydarzyło się to w slalomie gigancie podczas igrzysk w Cortinie d’Ampezzo – wtedy wszystkie medale zdobyli Austriacy. Reprezentanci tego kraju zdobyli także wszystkie medale w slalomie podczas igrzysk w Turynie. Z kolei wszystkie miejsca podium w kombinacji na igrzyskach w Lillehammer przypadły Norwegom.
Dwukrotnie przyznano dwa medale tego samego kruszcu w jednej konkurencji podczas tych samych igrzysk olimpijskich. Po raz pierwszy w 1948 roku w zjeździe – wówczas ex aequo trzecie miejsce zajęli Karl Molitor i Ralph Olinger. Był to jedyny przypadek w narciarstwie alpejskim mężczyzn, że przyznano łącznie cztery medale olimpijskie. Podczas igrzysk w Nagano dwa srebrne medale przyznano w supergigancie. Wtedy ex aequo drugie miejsce zajęli Didier Cuche i Hans Knauß.
W haśle przedstawiono zestawienia medalistów igrzysk olimpijskich w narciarstwie alpejskim mężczyzn, czyli zawodników, którzy przynajmniej raz w karierze stanęli na podium olimpijskim. W tabelach nie zostały natomiast uwzględnione medalistki zawodów kobiet.
Kombinacja po raz pierwszy znalazła się w programie olimpijskim podczas igrzysk w Garmisch-Partenkirchen. Była to pierwsza konkurencja alpejska rozgrywana w ramach igrzysk olimpijskich[1]. Zawody w kombinacji rozegrano również podczas kolejnych igrzysk, przeprowadzonych w 1948 roku w Sankt Moritz, a następnie wyłączono tę konkurencję z programu olimpijskiego. Kombinacja powróciła w roku 1988 podczas igrzysk w Calgary i była rozgrywana w niezmiennej formie do roku 2006. Począwszy od 2010 roku, w związku z utworzeniem przez Międzynarodową Federację Narciarską nowej konkurencji, w ramach igrzysk olimpijskich przeprowadza się konkurs w superkombinacji[2].
Najwięcej medali w kombinacji mężczyzn zdobył Ivica Kostelić, w dorobku którego znalazły się trzy srebrne medale zdobyte w latach 2006–2014. Ponadto trzech zawodników zdobyło po jednym złotym i jednym srebrnym medalu – Kjetil André Aamodt, Lasse Kjus i Bode Miller. Podczas igrzysk w Lillehammer wszystkie medale w tej konkurencji zdobyli reprezentanci Norwegii – Lasse Kjus (złoty), Kjetil André Aamodt (srebrny) i Harald Christian Strand Nilsen (brązowy)[3].
Poniższa tabela przedstawia wszystkich medalistów olimpijskich w kombinacji mężczyzn w latach 1936–2022.
Pierwsze zawody olimpijskie w zjeździe odbyły się podczas igrzysk w 1948 w Sankt Moritz[16]. Konkurencja ta była częścią wszystkich zimowych igrzysk olimpijskich w latach 1948–2014[17].
Siedmiu zawodników zdobyło w zjeździe po dwa medale olimpijskie. Dokonali tego: Bernhard Russi i Aksel Lund Svindal (złoto i srebro), Lasse Kjus i Peter Müller (obaj dwa razy srebro) oraz Franck Piccard, Guy Périllat i Kjetil Jansrud (srebro i brąz). W 1948 roku przyznano dwa brązowe medale – trzecie miejsce ex aequo zajęli Karl Molitor i Ralph Olinger. Był to jedyny przypadek w tej konkurencji, że przyznano cztery medale olimpijskie[17].
W poniższej tabeli ujęto wszystkich medalistów olimpijskich w zjeździe mężczyzn w latach 1948–2022.
Zawody w slalomie mężczyzn rozgrywane są w ramach igrzysk olimpijskich nieprzerwanie od 1948 roku. Wówczas slalom został włączony do kalendarza olimpijskiego wspólnie ze zjazdem alpejskim[16] i znajdował się w programie wszystkich kolejnych zimowych igrzysk olimpijskich[38].
Najbardziej utytułowanym alpejczykiem w slalomie mężczyzn jest Alberto Tomba, który w latach 1988–1994 zdobył w tej konkurencji trzy medale olimpijskie – jeden złoty i dwa srebrne. Ponadto jeszcze czterech zawodników dwukrotnie stanęło na podium olimpijskim w slalomie. Byli to: Phillip Mahre i André Myhrer (złoto i srebro), Benjamin Raich (złoto i brąz) oraz Gustav Thöni (dwa razy srebro). Podczas igrzysk w Turynie wszystkie medale w tej konkurencji zdobyli reprezentanci Austrii – Benjamin Raich (złoty), Reinfried Herbst (srebrny) i Rainer Schönfelder (brązowy)[38].
Poniższa tabela przedstawia wszystkich medalistów olimpijskich w slalomie mężczyzn w latach 1948–2022.
Rywalizacja olimpijska w slalomie gigancie po raz pierwszy odbyła się podczas igrzysk w Oslo w 1952 roku. Wówczas konkurencja ta zastąpiła dotychczas rozgrywaną kombinację alpejską[59]. Zawody w slalomie gigancie były rozgrywane na wszystkich kolejnych zimowych igrzyskach[60].
Jedynym zawodnikiem, który zdobył tytuł mistrza olimpijskiego w slalomie gigancie i ten obronił na kolejnych igrzyskach, jest Alberto Tomba, który zwyciężył w 1988 i 1992 roku. Pozostaje również jedynym alpejczykiem z dwoma złotymi medalami w slalomie gigancie. Ponadto jeszcze sześciu zawodników zdobyło po dwa medale olimpijskie w tej konkurencji. Byli to: Stephan Eberharter (złoto i srebro), Hermann Maier i Ingemar Stenmark (obaj złoto i brąz), Josef Stiegler i Andreas Wenzel (obaj srebro i brąz) oraz Alexis Pinturault (dwa razy brąz). Podczas igrzysk w Cortinie d’Ampezzo wszystkie medale w tej konkurencji zdobyli reprezentanci Austrii – Toni Sailer (złoty), Andreas Molterer (srebrny) i Walter Schuster (brązowy)[60].
W poniższym zestawieniu ujęto wszystkich medalistów olimpijskich w slalomie gigancie mężczyzn w latach 1952–2022.
Supergigant po raz pierwszy w ramach igrzysk olimpijskich został rozegrany w 1988 roku, podczas igrzysk w Calgary[80]. Konkurencja ta organizowana była również podczas wszystkich kolejnych zimowych igrzysk olimpijskich[81].
Najbardziej utytułowanym narciarzem alpejskim w supergigancie jest Kjetil André Aamodt, w dorobku którego w latach 1992–2006 znalazły się cztery medale olimpijskie – trzy złote i jeden brązowy. Jeszcze czterech zawodników zdobyło po dwa medale olimpijskie w tej konkurencji – Hermann Maier (złoty i srebrny), Kjetil Jansrud (złoty i brązowy) oraz Andrew Weibrecht i Bode Miller (obaj srebrny i brązowy). Dwukrotnie zdarzyło się, że przyznano po dwa medale tego samego kruszcu w trakcie jednych igrzysk. W 1998 roku w Nagano rozdano dwa srebrne medale (drugą pozycję zajęli ex aequo Hans Knauß i Didier Cuche), a w 2014 roku w Soczi dwa brązowe medale (na trzecim stopniu podium stanęli Bode Miller i Jan Hudec)[81].
W poniższej tabeli zaprezentowano wszystkich medalistów olimpijskich w supergigancie mężczyzn w latach 1988–2022.
Podczas igrzysk w Pjongczangu w 2018 roku po raz pierwszy rozdano medale olimpijskie w zawodach drużynowych. Każdy zespół składał się z dwóch kobiet i dwóch mężczyzn. Poniżej przedstawiono medalistów tych zawodów. Kursywą oznaczono startujące w poszczególnych drużynach kobiety.
Rok i miejsce | Złoto | Srebro | Brąz | Źr. |
---|---|---|---|---|
2018, Pjongczang | ![]() Denise Feierabend |
![]() Katharina Gallhuber |
![]() Nina Løseth |
[92] |
Stan na 16 lutego 2022
W poniższym zestawieniu ujęto klasyfikację zawodników, którzy zdobyli przynajmniej jeden medal olimpijski w narciarstwie alpejskim. W przypadku gdy dany zawodnik zdobywał medale dla dwóch krajów, podano wszystkie państwa, w barwach których startował. W przypadku gdy dwóch zawodników zdobyło tę samą liczbę medali wszystkich kolorów, wzięto pod uwagę najpierw kolejność chronologiczną, a następnie porządek alfabetyczny.
Miejsce | Zawodnik | Państwo | Lata[a] | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | Kjetil André Aamodt | ![]() |
1992–2006 | 4 | 2 | 2 | 8 |
2. | Alberto Tomba | ![]() |
1988–1994 | 3 | 2 | – | 5 |
3. | Matthias Mayer | ![]() |
2014–2022 | 3 | – | 1 | 4 |
4. | Toni Sailer | ![]() |
1956 | 3 | – | – | 3 |
4. | Jean-Claude Killy | ![]() |
1968 | 3 | – | – | 3 |
6. | Hermann Maier | ![]() |
1998–2006 | 2 | 1 | 1 | 4 |
6. | Aksel Lund Svindal | ![]() |
2010–2018 | 2 | 1 | 1 | 4 |
8. | Marcel Hirscher | ![]() |
2014–2018 | 2 | 1 | – | 3 |
9. | Benjamin Raich | ![]() |
2002–2006 | 2 | – | 2 | 4 |
10. | Henri Oreiller | ![]() |
1948 | 2 | – | 1 | 3 |
10. | Ingemar Stenmark | ![]() |
1976–1980 | 2 | – | 1 | 3 |
12. | Markus Wasmeier | ![]() |
1994 | 2 | – | – | 2 |
12. | Theodore Ligety | ![]() |
2006–2014 | 2 | – | – | 2 |
14. | Bode Miller | ![]() |
2002–2014 | 1 | 3 | 2 | 6 |
15. | Lasse Kjus | ![]() |
1994–2002 | 1 | 3 | 1 | 5 |
16. | Kjetil Jansrud | ![]() |
2010–2018 | 1 | 2 | 2 | 5 |
17. | Stephan Eberharter | ![]() |
1998–2002 | 1 | 2 | 1 | 4 |
18. | Gustav Thöni | ![]() |
1972–1976 | 1 | 2 | – | 3 |
19. | Josef Stiegler | ![]() |
1960–1964 | 1 | 1 | 1 | 3 |
19. | Franck Piccard | ![]() |
1988–1992 | 1 | 1 | 1 | 3 |
19. | Beat Feuz | ![]() |
2018–2022 | 1 | 1 | 1 | 3 |
22. | Stein Eriksen | ![]() |
1952 | 1 | 1 | – | 2 |
22. | Othmar Schneider | ![]() |
1952 | 1 | 1 | – | 2 |
22. | Bernhard Russi | ![]() |
1972–1976 | 1 | 1 | – | 2 |
22. | Phillip Mahre | ![]() |
1980–1984 | 1 | 1 | – | 2 |
22. | Hubert Strolz | ![]() |
1988 | 1 | 1 | – | 2 |
22. | Thomas Moe | ![]() |
1994 | 1 | 1 | – | 2 |
22. | Ramon Zenhäusern | ![]() |
2018 | 1 | 1 | – | 2 |
22. | Johannes Strolz | ![]() |
2022 | 1 | 1 | – | 2 |
30. | Ernst Hinterseer | ![]() |
1960 | 1 | – | 1 | 2 |
30. | Pirmin Zurbriggen | ![]() |
1988 | 1 | – | 1 | 2 |
30. | André Myhrer | ![]() |
2010–2018 | 1 | – | 1 | 2 |
33. | Franz Pfnür | ![]() |
1936 | 1 | – | – | 1 |
33. | Romedi Reinalter | ![]() |
1948 | 1 | – | – | 1 |
33. | Zeno Colò | ![]() |
1952 | 1 | – | – | 1 |
33. | Roger Staub | ![]() |
1960 | 1 | – | – | 1 |
33. | Jean Vuarnet | ![]() |
1960 | 1 | – | – | 1 |
33. | François Bonlieu | ![]() |
1964 | 1 | – | – | 1 |
33. | Egon Zimmermann | ![]() |
1964 | 1 | – | – | 1 |
33. | Francisco Fernández Ochoa | ![]() |
1972 | 1 | – | – | 1 |
33. | Piero Gros | ![]() |
1976 | 1 | – | – | 1 |
33. | Heini Hemmi | ![]() |
1976 | 1 | – | – | 1 |
33. | Franz Klammer | ![]() |
1976 | 1 | – | – | 1 |
33. | Leonhard Stock | ![]() |
1980 | 1 | – | – | 1 |
33. | William Johnson | ![]() |
1984 | 1 | – | – | 1 |
33. | Max Julen | ![]() |
1984 | 1 | – | – | 1 |
33. | Finn Christian Jagge | ![]() |
1992 | 1 | – | – | 1 |
33. | Patrick Ortlieb | ![]() |
1992 | 1 | – | – | 1 |
33. | Josef Polig | ![]() |
1992 | 1 | – | – | 1 |
33. | Thomas Stangassinger | ![]() |
1994 | 1 | – | – | 1 |
33. | Hans Petter Buraas | ![]() |
1998 | 1 | – | – | 1 |
33. | Jean-Luc Crétier | ![]() |
1998 | 1 | – | – | 1 |
33. | Mario Reiter | ![]() |
1998 | 1 | – | – | 1 |
33. | Fritz Strobl | ![]() |
2002 | 1 | – | – | 1 |
33. | Jean-Pierre Vidal | ![]() |
2002 | 1 | – | – | 1 |
33. | Antoine Dénériaz | ![]() |
2006 | 1 | – | – | 1 |
33. | Didier Défago | ![]() |
2010 | 1 | – | – | 1 |
33. | Carlo Janka | ![]() |
2010 | 1 | – | – | 1 |
33. | Giuliano Razzoli | ![]() |
2010 | 1 | – | – | 1 |
33. | Mario Matt | ![]() |
2014 | 1 | – | – | 1 |
33. | Sandro Viletta | ![]() |
2014 | 1 | – | – | 1 |
33. | Daniel Yule | ![]() |
2018 | 1 | – | – | 1 |
33. | Clément Noël | ![]() |
2022 | 1 | – | – | 1 |
33. | Marco Odermatt | ![]() |
2022 | 1 | – | – | 1 |
65. | Ivica Kostelić | ![]() |
2006–2014 | – | 4 | – | 4 |
66. | Peter Müller | ![]() |
1984–1988 | – | 2 | – | 2 |
66. | Marc Girardelli | ![]() |
1992 | – | 2 | – | 2 |
68. | Alexis Pinturault | ![]() |
2014–2018 | – | 1 | 2 | 3 |
69. | James Couttet | ![]() |
1948 | – | 1 | 1 | 2 |
69. | Karl Molitor | ![]() |
1948 | – | 1 | 1 | 2 |
69. | Christian Pravda | ![]() |
1952 | – | 1 | 1 | 2 |
69. | Andreas Molterer | ![]() |
1956 | – | 1 | 1 | 2 |
69. | Guy Périllat | ![]() |
1960–1968 | – | 1 | 1 | 2 |
69. | Andreas Wenzel | ![]() |
1980–1984 | – | 1 | 1 | 2 |
69. | Andrew Weibrecht | ![]() |
2010–2014 | – | 1 | 1 | 2 |
69. | Christof Innerhofer | ![]() |
2014 | – | 1 | 1 | 2 |
69. | Henrik Kristoffersen | ![]() |
2014–2018 | – | 1 | 1 | 2 |
69. | Michael Matt | ![]() |
2018 | – | 1 | 1 | 2 |
69. | Aleksander Aamodt Kilde | ![]() |
2022 | – | 1 | 1 | 2 |
80. | Gustav Lantschner | ![]() |
1936 | – | 1 | – | 1 |
80. | Franz Gabl | ![]() |
1948 | – | 1 | – | 1 |
80. | Raymond Fellay | ![]() |
1956 | – | 1 | – | 1 |
80. | Chiharu Igaya | ![]() |
1956 | – | 1 | – | 1 |
80. | Hans-Peter Lanig | ![]() |
1960 | – | 1 | – | 1 |
80. | Mathias Leitner | ![]() |
1960 | – | 1 | – | 1 |
80. | William Kidd | ![]() |
1964 | – | 1 | – | 1 |
80. | Léo Lacroix | ![]() |
1964 | – | 1 | – | 1 |
80. | Karl Schranz | ![]() |
1964 | – | 1 | – | 1 |
80. | Willy Favre | ![]() |
1968 | – | 1 | – | 1 |
80. | Herbert Huber | ![]() |
1968 | – | 1 | – | 1 |
80. | Edmund Bruggmann | ![]() |
1972 | – | 1 | – | 1 |
80. | Roland Collombin | ![]() |
1972 | – | 1 | – | 1 |
80. | Ernst Good | ![]() |
1976 | – | 1 | – | 1 |
80. | Peter Wirnsberger | ![]() |
1980 | – | 1 | – | 1 |
80. | Jure Franko | ![]() |
1984 | – | 1 | – | 1 |
80. | Steven Mahre | ![]() |
1984 | – | 1 | – | 1 |
80. | Bernhard Gstrein | ![]() |
1988 | – | 1 | – | 1 |
80. | Helmut Mayer | ![]() |
1988 | – | 1 | – | 1 |
80. | Frank Wörndl | ![]() |
1988 | – | 1 | – | 1 |
80. | Gianfranco Martin | ![]() |
1992 | – | 1 | – | 1 |
80. | Urs Kälin | ![]() |
1994 | – | 1 | – | 1 |
80. | Didier Cuche | ![]() |
1998 | – | 1 | – | 1 |
80. | Ole Kristian Furuseth | ![]() |
1998 | – | 1 | – | 1 |
80. | Hans Knauß | ![]() |
1998 | – | 1 | – | 1 |
80. | Sébastien Amiez | ![]() |
2002 | – | 1 | – | 1 |
80. | Joël Chenal | ![]() |
2006 | – | 1 | – | 1 |
80. | Reinfried Herbst | ![]() |
2006 | – | 1 | – | 1 |
80. | Michael Walchhofer | ![]() |
2006 | – | 1 | – | 1 |
80. | Steve Missillier | ![]() |
2014 | – | 1 | – | 1 |
80. | Marco Schwarz | ![]() |
2018 | – | 1 | – | 1 |
80. | Johan Clarey | ![]() |
2022 | – | 1 | – | 1 |
80. | Ryan Cochran-Siegle | ![]() |
2022 | – | 1 | – | 1 |
80. | Žan Kranjec | ![]() |
2022 | – | 1 | – | 1 |
114. | Heinrich Messner | ![]() |
1968–1972 | – | – | 2 | 2 |
114. | Christian Mayer | ![]() |
1994–1998 | – | – | 2 | 2 |
114. | Rainer Schönfelder | ![]() |
2006 | – | – | 2 | 2 |
114. | Sebastian Foss Solevåg | ![]() |
2018–2022 | – | – | 2 | 2 |
118. | Émile Allais | ![]() |
1936 | – | – | 1 | 1 |
118. | Ralph Olinger | ![]() |
1948 | – | – | 1 | 1 |
118. | Guttorm Berge | ![]() |
1952 | – | – | 1 | 1 |
118. | Toni Spiss | ![]() |
1952 | – | – | 1 | 1 |
118. | Walter Schuster | ![]() |
1956 | – | – | 1 | 1 |
118. | Stig Sollander | ![]() |
1956 | – | – | 1 | 1 |
118. | Charles Bozon | ![]() |
1960 | – | – | 1 | 1 |
118. | Wolfgang Bartels | ![]() |
1964 | – | – | 1 | 1 |
118. | James Heuga | ![]() |
1964 | – | – | 1 | 1 |
118. | Jean-Daniel Dätwyler | ![]() |
1968 | – | – | 1 | 1 |
118. | Alfred Matt | ![]() |
1968 | – | – | 1 | 1 |
118. | Werner Mattle | ![]() |
1972 | – | – | 1 | 1 |
118. | Roland Thöni | ![]() |
1972 | – | – | 1 | 1 |
118. | Willi Frommelt | ![]() |
1976 | – | – | 1 | 1 |
118. | Herbert Plank | ![]() |
1976 | – | – | 1 | 1 |
118. | Hans Enn | ![]() |
1980 | – | – | 1 | 1 |
118. | Jacques Lüthy | ![]() |
1980 | – | – | 1 | 1 |
118. | Stephen Podborski | ![]() |
1980 | – | – | 1 | 1 |
118. | Didier Bouvet | ![]() |
1984 | – | – | 1 | 1 |
118. | Anton Steiner | ![]() |
1984 | – | – | 1 | 1 |
118. | Paul Accola | ![]() |
1988 | – | – | 1 | 1 |
118. | Lars-Börje Eriksson | ![]() |
1988 | – | – | 1 | 1 |
118. | Paul Frommelt | ![]() |
1988 | – | – | 1 | 1 |
118. | Steve Locher | ![]() |
1992 | – | – | 1 | 1 |
118. | Günther Mader | ![]() |
1992 | – | – | 1 | 1 |
118. | Jan Einar Thorsen | ![]() |
1992 | – | – | 1 | 1 |
118. | Michael Tritscher | ![]() |
1992 | – | – | 1 | 1 |
118. | Jure Košir | ![]() |
1994 | – | – | 1 | 1 |
118. | Edward Podivinsky | ![]() |
1994 | – | – | 1 | 1 |
118. | Harald Christian Strand Nilsen | ![]() |
1994 | – | – | 1 | 1 |
118. | Michael von Grünigen | ![]() |
1998 | – | – | 1 | 1 |
118. | Thomas Sykora | ![]() |
1998 | – | – | 1 | 1 |
118. | Hannes Trinkl | ![]() |
1998 | – | – | 1 | 1 |
118. | Andreas Schifferer | ![]() |
2002 | – | – | 1 | 1 |
118. | Ambrosi Hoffmann | ![]() |
2006 | – | – | 1 | 1 |
118. | Bruno Kernen | ![]() |
2006 | – | – | 1 | 1 |
118. | Silvan Zurbriggen | ![]() |
2010 | – | – | 1 | 1 |
118. | Jan Hudec | ![]() |
2014 | – | – | 1 | 1 |
118. | Leif Kristian Haugen | ![]() |
2018 | – | – | 1 | 1 |
118. | Victor Muffat-Jeandet | ![]() |
2018 | – | – | 1 | 1 |
118. | James Crawford | ![]() |
2022 | – | – | 1 | 1 |
118. | Mathieu Faivre | ![]() |
2022 | – | – | 1 | 1 |
Poniższa tabela przedstawia klasyfikację państw, które zdobyły przynajmniej jeden medal olimpijski w narciarstwie alpejskim mężczyzn.
Miejsce | Państwo | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
---|---|---|---|---|---|
1. | ![]() |
26 | 21 | 26 | 73 |
2. | ![]() |
12 | 13 | 13 | 38 |
3. | ![]() |
12 | 9 | 11 | 32 |
4. | ![]() |
11 | 12 | 13 | 36 |
5. | ![]() |
8 | 6 | 3 | 17 |
6. | ![]() |
6 | 9 | 4 | 19 |
7. | ![]() ![]() |
3 | 3 | 1 | 7 |
8. | ![]() |
3 | – | 4 | 7 |
9. | ![]() |
1 | – | – | 1 |
10. | ![]() |
– | 4 | – | 4 |
11. | ![]() |
– | 2 | – | 2 |
12. | ![]() |
– | 1 | 3 | 4 |
13. | ![]() |
– | 1 | 1 | 2 |
14. | ![]() |
– | 1 | – | 1 |
14. | ![]() |
– | 1 | – | 1 |
16. | ![]() |
– | – | 4 | 4 |
W poniższej tabeli zestawiono państwa według liczby medali zdobytych w narciarstwie alpejskim mężczyzn podczas kolejnych edycji zimowych igrzysk olimpijskich. Przedstawiono sumę wszystkich medali (złotych, srebrnych i brązowych) we wszystkich konkurencjach łącznie.
Państwo | '36 | '48 | '52 | '56 | '60 | '64 | '68 | '72 | '76 | '80 | '84 | '88 | '92 | '94 | '98 | '02 | '06 | '10 | '14 | '18 | '22 | suma |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() |
– | 1 | 5 | 6 | 4 | 4 | 3 | 1 | 1 | 3 | 1 | 4 | 3 | 2 | 8 | 7 | 8 | – | 3 | 5 | 4 | 73 |
![]() |
– | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 1 | 2 | 1 | – | – | 4 |
![]() |
1 | 5 | – | – | 3 | 2 | 4 | – | – | – | 1 | 2 | 1 | – | 1 | 2 | 2 | – | 2 | 3 | 3 | 32 |
![]() |
– | – | – | – | – | – | – | 1 | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 1 |
![]() |
– | – | – | 1 | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 1 |
![]() |
– | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 1 | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 1 |
![]() |
– | – | – | – | – | – | – | – | – | 1 | – | – | – | 1 | – | – | – | – | 1 | – | 1 | 4 |
![]() |
– | – | – | – | – | – | – | – | 1 | 1 | 1 | 1 | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 4 |
![]() |
– | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 2 | – | – | – | – | – | – | – | – | 2 |
![]() ![]() |
2 | – | – | – | 1 | 1 | – | – | – | – | – | 1 | – | 2 | – | – | – | – | – | – | – | 7 |
![]() |
– | – | 3 | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 4 | 5 | 4 | 4 | 1 | 4 | 3 | 5 | 3 | 36 |
![]() |
– | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | – | 1 | – | – | – | – | – | – | 1 | 2 |
![]() |
– | 4 | – | 1 | 1 | – | 2 | 4 | 3 | 1 | 2 | 4 | 1 | 1 | 2 | – | 2 | 3 | 1 | 4 | 2 | 38 |
![]() |
– | – | – | 1 | – | – | – | – | 1 | 2 | – | 1 | – | – | – | – | – | 1 | – | 1 | – | 7 |
![]() |
– | – | – | – | – | 2 | – | – | – | 1 | 3 | – | – | 2 | – | 2 | 1 | 4 | 3 | – | 1 | 19 |
![]() |
– | – | 1 | – | – | – | – | 3 | 3 | – | – | 2 | 4 | 1 | – | – | – | 1 | 2 | – | – | 17 |
Suma | 3 | 10 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 9 | 15 | 15 | 15 | 15 | 15 | 15 | 15 | 16 | 18 | 15 | 248 |
W poniższej tabeli przedstawiono liczbę medali olimpijskich zdobytych przez poszczególne państwa w konkurencjach alpejskich mężczyzn. Zastosowano skróty używane przez Międzynarodową Federację Narciarską[93]:
Państwo | AC | DH | SL | GS | SG | TE | Suma |
---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() |
8 | 19 | 18 | 19 | 8 | 1 | 73 |
![]() |
3 | – | 1 | – | – | – | 4 |
![]() |
5 | 11 | 8 | 7 | 1 | – | 32 |
![]() |
– | – | 1 | – | – | – | 1 |
![]() |
– | – | 1 | – | – | – | 1 |
![]() |
– | – | – | 1 | – | – | 1 |
![]() |
1 | 2 | – | – | 1 | – | 4 |
![]() |
– | – | 2 | 2 | – | – | 4 |
![]() |
– | – | – | 1 | 1 | – | 2 |
![]() ![]() |
2 | 2 | 1 | 1 | 1 | – | 7 |
![]() |
6 | 7 | 7 | 6 | 9 | 1 | 36 |
![]() |
– | – | 1 | 1 | – | – | 2 |
![]() |
5 | 14 | 3 | 12 | 3 | 1 | 38 |
![]() |
– | – | 4 | 2 | 1 | – | 7 |
![]() |
3 | 3 | 5 | 2 | 6 | – | 19 |
![]() |
3 | 3 | 8 | 3 | – | – | 17 |
Suma | 36 | 61 | 60 | 57 | 31 | 3 | 248 |