W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Melecjusz (Zaborowski), analizując jego różne aspekty, wpływ na społeczeństwo i znaczenie w dzisiejszym świecie. Melecjusz (Zaborowski) to temat, który w ostatnich latach wzbudził duże zainteresowanie i konieczne jest zrozumienie go w całości, aby zrozumieć jego znaczenie w różnych kontekstach. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom na Melecjusz (Zaborowski), od jego historii po wpływ, jaki ma dzisiaj. Dodatkowo zbadamy, w jaki sposób Melecjusz (Zaborowski) odnosi się do innych motywów i jak ewoluował w czasie. Poprzez szczegółową i wszechstronną analizę postaramy się rzucić światło na ten temat i zapewnić kompleksowy obraz jego znaczenia i wpływu na współczesne społeczeństwo.
Michaił Zaborowski | |
Metropolita harbiński | |
![]() | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
7 lipca 1869 |
Data śmierci |
6 kwietnia 1946 |
Miejsce pochówku | |
Metropolita harbiński | |
Okres sprawowania |
1939–1946 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Śluby zakonne |
1898 |
Prezbiterat |
8 października 1889 |
Chirotonia biskupia |
21 listopada 1908 |
Data konsekracji |
21 listopada 1908 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||
Miejsce | |||||||
Konsekrator | |||||||
Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
|
Melecjusz, imię świeckie Michaił Zaborowski (ur. 25 czerwca?/7 lipca 1869 w guberni tobolskiej, zm. 6 kwietnia 1946 w Harbinie) – rosyjski biskup prawosławny.
Był synem kapłana prawosławnego. Ukończył seminarium duchowne w Tobolsku (1889); 8 października 1889 został wyświęcony na kapłana jako mężczyzna żonaty. Dwa lata później jego żona zmarła. W 1898 złożył wieczyste śluby mnisze. Rok później ukończył wyższe studia teologiczne w Kazańskiej Akademii Duchownej, uzyskał tytuł kandydata nauk teologicznych, po czym został zatrudniony jako asystent nadzorcy szkoły duchowne w Sarapule. W roku następnym został kierownikiem szkoły katechetów-misjonarzy w Bijsku. Cztery lata później otrzymał godność archimandryty, zaś w 1906 został rektorem seminarium duchownego w Tomsku[1].
21 listopada 1908 w Tomsku odbyła się jego chirotonia biskupia, po której został biskupem barnaułskim, wikariuszem eparchii tomskiej. W charakterze konsekratorów w ceremonii udział wzięli arcybiskup tomski Makary, biskup jenisiejski Eutymiusz i biskup bijski Innocenty. Cztery lata później objął zarząd eparchii jakuckiej i wilujskiej[1]. W 1916 został biskupem zabajkalskim i nerczyńskim[2]. W 1920 emigrował do Chin[2]. Od 1920 (według innych źródeł od 1929) był biskupem harbińskim[2]. Przyjął jurysdykcję Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji i w jego ramach w 1930 został ponownie mianowany biskupem zabajkalskim i nerczyńskim, z siedzibą w Harbinie. Od 1931 lub 1932 ponownie był biskupem harbińskim[2]. W 1939 otrzymał godność metropolity harbińskiego[1]. W Harbinie zorganizował kursy teologiczne przygotowujące kandydatów do kapłaństwa, seminarium duchowne, bractwo św. Jana Teologa, zainicjował druk ksiąg liturgicznych i powstanie towarzystw dobroczynnych, przyczynił się do powstania czterech klasztorów. W latach 1943–1944, po zajęciu Mandżurii przez Japonię sprzeciwił się szerzeniu kultu japońskiej bogini Amaterasu wśród prawosławnych. Zmarł w 1946[1].