W tym artykule zajmiemy się kwestią Miasto smutku, która jest dziś niezwykle istotna. Miasto smutku był przedmiotem debaty i badań w różnych dziedzinach, ponieważ jego wpływ i znaczenie są niezaprzeczalne. W całej historii Miasto smutku odgrywał zasadniczą rolę w społeczeństwie, wpływając na różne aspekty codziennego życia. Jego znaczenie przekracza granice i dyscypliny, co sprawia, że jego badanie i zrozumienie ma fundamentalne znaczenie dla zrozumienia otaczającego nas świata. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i podejścia związane z Miasto smutku, w celu zapewnienia kompleksowego i wzbogacającego spojrzenia na ten temat.
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji |
1989 |
| Data premiery |
4 września 1989 |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
157 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Montaż | |
| Wytwórnia |
3-H Films |
Miasto smutku (悲情城市 Bēiqíng chéngshì) – tajwańsko-hongkoński dramat historyczny z 1989 roku w reżyserii Hou Hsiao-hsiena.
Film opowiada historię rodziny uwikłanej w rządy „białego terroru” narzucone przez rząd Kuomintangu po emigracji z Chin kontynentalnych pod koniec lat 40. XX wieku. Podczas „białego terroru” tysiące Tajwańczyków i niedawnych emigrantów z kontynentu zostało zatrzymanych, rozstrzelanych bądź uwięzionych. Był to pierwszy film, który otwarcie opowiadał o autorytarnych rządach Kuomintangu po przejęciu w 1945 roku Tajwanu, który został przywrócony Chinom po klęsce Japonii w II wojnie światowej, a także pierwszy, w którym przedstawiono incydent 28 lutego 1947 roku, kiedy tysiące ludzi zostało zamordowanych przez Kuomintang.
Miasto smutku było pierwszym tajwańskim filmem, który zdobył nagrodę Złotego Lwa na MFF w Wenecji i jest często uznawane za arcydzieło Hou[1][2].