W tym artykule poruszono temat Mikałaj Dziemianciej, który wzbudził duże zainteresowanie w różnych obszarach. Mikałaj Dziemianciej przykuł uwagę ekspertów, entuzjastów i ogółu społeczeństwa, dlatego warto przeanalizować i zgłębić ten temat. Na przestrzeni historii Mikałaj Dziemianciej odgrywał znaczącą rolę w różnych kontekstach, wpływając między innymi na aspekty społeczne, kulturowe, polityczne i ekonomiczne. Dlatego konieczne jest dokładne zbadanie tego tematu, aby zrozumieć jego wpływ i znaczenie dzisiaj. Poprzez szczegółową eksplorację Mikałaj Dziemianciej staramy się zapewnić czytelnikowi pełną i aktualną wizję tego tematu, aby przyczynić się do wzbogacenia wiedzy i zrozumienia jego znaczenia.
Pełne imię i nazwisko |
Mikałaj Iwanawicz Dziemianciej |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
25 maja 1930 |
Data i miejsce śmierci | |
Przewodniczący Rady Najwyższej Białoruskiej SRR XII kadencji | |
Okres |
od 19 maja 1990 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Przewodniczący Prezydium Rady Najwyższej Białoruskiej SRR | |
Okres |
od 28 lipca 1989 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
stanowisko zlikwidowane |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Mikałaj Iwanawicz Dziemianciej (biał. Мікалай Іванавіч Дземянцей, ros. Николай Иванович Дементей; ur. 25 maja 1930 w Chotlinie, zm. 10 lipca 2018 w Żdanowiczach) – białoruski działacz partyjny i państwowy, w latach 1990–1991 przewodniczący Rady Najwyższej Białoruskiej SRR.
W 1956 został głównym agronomem rejonu połockiego. W 1959 ukończył studia na Białoruskiej Akademii Rolniczej.
Do KPZR wstąpił w 1957. W latach 1958–1963 pełnił obowiązki instruktora obwodowego komitetu KPB w Witebsku. Był również II sekretarzem komitetu rejonowego partii w tym mieście oraz przewodniczącym Rejonowego Komitetu Wykonawczego. W 1964 ukończył Wyższą Szkołę Partyjną przy KPZR. W tym samym roku został instruktorem i wiceprzewodniczącym komitetu obwodowego w Witebsku. Dwa lata później objął stanowisko I sekretarza rejonu uszackiego KPB. W 1974 został sekretarzem komitetu obwodowego KPB w Witebsku. Od 1971 do 1976 piastował stanowisko zastępcy członka (kandydata) KC KPB. W kwietniu 1979 objął funkcję sekretarza oraz członka KC KPB.
W 1977 po raz pierwszy zasiadał w ławach Rady Najwyższej Białoruskiej SRR. Mandat sprawował do 1995. Od 19 maja 1990 do 25 sierpnia 1991 stał na czele Rady jako jej przewodniczący (formalnie: głowa państwa białoruskiego). Pod jego przewodnictwem Rada uchwaliła deklarację o suwerenności państwowej Białoruskiej SRR.