Mikołaj Kiedacz
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Mikołaj Kiedacz. Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, zbadamy wszystkie istotne aspekty Mikołaj Kiedacz, analizując jego implikacje w różnych obszarach. Idąc tym tropem, będziemy starali się zrozumieć jego znaczenie i ewolucję w czasie, a także jego wpływ w różnych kulturach i kontekstach. Mikołaj Kiedacz stał się tematem ogólnego zainteresowania, dlatego istotne jest zgłębienie jego znaczenia i wszystkich otaczających go wymiarów. Dołącz do nas w tej podróży przez Mikołaj Kiedacz i odkryjmy razem wszystko, co się z tym wiąże.
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Prezydent Poznania | |
| Okres |
od 14 września 1921 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| p.o. Prezydenta Poznania | |
| Okres |
od 17 listopada 1924 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Mikołaj Kiedacz (ur. 9 września 1879 w Drohobyczu, zm. 25 października 1939 w Poznaniu) – polski prawnik, działacz społeczny, polityk narodowo-demokratyczny, prezydent Poznania (1921-1922, 1924-1925), wiceprezydent Poznania, prezes Związku Filistrów Helonii[1].
Życiorys
W 1898 ukończył gimnazjum w Drohobyczu. Ukończył także studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1912 uzyskał stopień naukowy doktora prawa[2].
W latach 1895-1904 był sekretarzem i naczelnikiem Organizacji Narodowej Młodzieży Polskiej. W latach 1902-1905 był aplikantem adwokackim. Sekretarz Rady Miejskiej w Drohobyczu. Należał do Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” i Towarzystwa Szkoły Ludowej. Działał w Stronnictwie Demokratyczno-Narodowym[2].
W czasie I wojny światowej przystąpił do Legionu Wschodniego. Za odmowę złożenia przysięgi i służby w armii austriackiej został internowany w Thalerhofie w Styrii[2].
Od 7 maja 1919 był członkiem Wydziału Stronnictwa Demokratyczno-Narodowego w Krakowie. Urząd prezydenta Poznania objął jako dotychczasowy wiceprezydent 14 września 1921 po śmierci Jarogniewa Drwęskiego i pełnił do czasu wyboru nowego prezydenta, Cyryla Ratajskiego, 26 kwietnia 1922[3]. Drugi raz urząd prezydenta Poznania pełnił w okresie 17 listopada 1924 – 14 czerwca 1925 zastępując Cyryla Ratajskiego (w tym czasie Ratajski był Ministrem Spraw Wewnętrznych)[3]. Był członkiem Towarzystwa Miłośników Miasta Poznania. Od 1935 do wybuchu wojny był członkiem zarządu wojewódzkiego Stronnictwa Narodowego[2].
Został rozstrzelany w Forcie VII 25 października 1939[4].
Rodzina
Z małżeństwa z Zofią z d. Strzetelską (1890-1955) miał syna Zbigniewa Kiedacza[5][6][7].
Przypisy
- ↑ Archiwum i Muzeum Polskich Korporacji Akademickich. .
- ↑ a b c d Kiedacz Mikołaj, Adam Wątor, Słownik działaczy Narodowej Demokracji w Galicji, Szczecin 2008, s. 86-87, ISBN 978-83-751-810-9-8.
- ↑ a b Zygmunt Zaleski: Podstawy i charakterystyka rozwoju miasta Poznania w latach 1918-1928. W: Zygmunt Zaleski (red.): Księga Pamiątkowa Miasta Poznania. Poznań: Magistrat stołecznego miasta Poznania, 1929, s. 164.
- ↑ Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką za: Bolesław Olszewicz, Lista strat kultury polskiej, 1947
- ↑ Urząd Miasta Poznania: 15 Pułk Ułanów Poznańskich. .
- ↑ Genealogia Polska, Zofia Strzetelska (1890-1955). .
- ↑ Genealogia potomków Sejmu Wielkiego. .
Bibliografia
- Lech Rugała: Cyryl Ratajski-turysta i polityk (Biuletyn Wielkopolskiej Korporacji Oddziałów PTTK "Znad Warty" nr 23, tom I, lipiec-grudzień 2003). . .
- Oddział Statystyki, Analiz i Sprawozdawczości, Wydział Rozwoju Miasta, Urząd Miasta Poznania: Prezydenci Poznania. .
Linki zewnętrzne
| Prezydenci Poznania (1780–1793) | |
|---|---|
| Prezydenci Poznania (1793–1806) |
|
| Prezydenci Poznania (1806–1814) | |
| Prezydenci Poznania (1815–1825) |
|
| Nadburmistrzowie i Burmistrzowie Poznania (1825–1919) | |
| Prezydenci Poznania (1919–1939) | |
| Komisarz i Nadburmistrz Poznania (1939–1945) | |
| Prezydenci Poznania (1945–1950) | |
| Przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej (1950–1973) | |
| Prezydenci Poznania (od 1973) |
