Mirosław Iringh

W świecie Mirosław Iringh istnieje szeroka gama opinii i podejść, które mogą generować pasjonujące debaty. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, kontrowersje, jakie generuje, wpływ na społeczeństwo czy wpływ w sferze kulturowej, Mirosław Iringh jest tematem, który budzi zainteresowanie wielu ludzi na całym świecie. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i aspekty związane z Mirosław Iringh, aby zaoferować kompletną i wzbogacającą wizję na ten temat. Od powstania do ewolucji, poprzez możliwe konsekwencje i prognozy na przyszłość, Mirosław Iringh jest tematem, który zasługuje na analizę i dyskusję w sposób otwarty i refleksyjny. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i refleksji na temat Mirosław Iringh!

Mirosław Iringh
Miroslav Iringh
Stanko
Ilustracja
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

28 lutego 1914
Warszawa

Data i miejsce śmierci

28 maja 1985
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Krajowa

Jednostki

535 pluton Słowaków

Stanowiska

dowódca

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Późniejsza praca

dziennikarz, fotoreporter

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Partyzancki Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” Warszawski Krzyż Powstańczy Krzyż Armii Krajowej Medal za Warszawę 1939–1945 Order Ľudovíta Štúra II Klasy (Słowacja)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Skwer Mirosława Iringha w Warszawie

Mirosław Iringh, ps. „Stanko” (ur. 28 lutego 1914 w Warszawie, zm. 28 maja 1985 tamże) – podporucznik, Słowak z pochodzenia, dowódca oddziału Słowaków – plutonu nr 535 podległego Armii Krajowej, wchodzącego w skład 1. kompanii batalionu „Tur” Zgrupowania „Kryska” walczącego na Czerniakowie w czasie powstania warszawskiego.

Życiorys

W okresie II RP pracował w Warszawie jako dziennikarz, był współpracownikiem „Robotnika” (1938–1939).

W latach 1942–1943 stał na czele Słowackiego Komitetu Narodowego. W 1944 był także fotografem walk powstańczych i życia codziennego w tym czasie. Wiele jego zdjęć zasiliło zbiory Biblioteki Narodowej. Po wojnie pracował w Towarzystwie Czechów i Słowaków oraz Centralnej Agencji Fotograficznej. Współpracował z gazetami: „Život”, „Gazeta Lubelska”, „Gazeta Krakowska”, „Życie Warszawy”, „Przyjaźń”, „Rzeczpospolita”. Był represjonowany przez władzę powojenną za działalność w AK.

Zmarł na raka płuc w 1985, pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 286-4-15)[1].

Grób powstańca warszawskiego i dziennikarza Mirosława Iringha ps. ”Stanko” na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Ordery i odznaczenia

Źródło:[7].

Upamiętnienie

  • W lipcu 1994 imieniem Mirosława Iringha nazwano skwer u zbiegu ulic Wilanowskiej, Czerniakowskiej i Okrąg[8].
  • Jego imię umieszczono na tablicy upamiętniającej 535 pluton Słowaków znajdującej się na skwerze.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Cmentarz Stare Powązki: WŁADECZEK BOROWSKI, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
  2. ↑ M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 224 „za zasługi w pracy kulturalno-oświatowej”.
  3. ↑ M.P. z 1947 r. nr 27, poz. 232 „za zasługi położone w walce z okupantem i udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji”.
  4. ↑ Lista odznaczonych Warszawskim Krzyżem Powstańczym. „Stolica”. Rok XXXVII, Nr 21 (1794), s. 15, 8 sierpnia 1982. Warszawa: Warszawskie Wyd. Prasowe RSW „Prasa-Książka-Ruch”. . 
  5. ↑ M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43 „w pierwszą rocznicę wyzwolenia Warszawy zasłużonym w walce o wyzwolenie i odbudowę Stolicy (...)”.
  6. ↑ Odznaczeni Orderem Ľudovíta Štúra II Klasy (od 2004). prezident.sk. . (słow.).
  7. ↑ Powstańcze Biogramy - Mirosław Iringh , 1944.pl (pol.).
  8. ↑ Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 406. ISBN 83-86619-97X.

Bibliografia

Linki zewnętrzne