Moduł Younga

Moduł Younga (E) – inaczej moduł odkształcalności liniowej albo moduł (współczynnik) sprężystości podłużnej (w układzie jednostek SI) – wielkość określająca sprężystość materiału przy rozciąganiu i ściskaniu. Wyraża ona, charakterystyczną dla danego materiału, zależność względnego odkształcenia liniowego ε materiału od naprężenia σ, jakie w nim występuje – w zakresie odkształceń sprężystych^[2].

${\displaystyle E={\frac {\sigma }{\varepsilon }}}$

Jednostką modułu Younga jest paskal, czyli N/m².

Moduł Younga jest hipotetycznym naprężeniem, które wystąpiłoby przy dwukrotnym wydłużeniu próbki materiału, przy założeniu, że jej przekrój nie ulegnie zmianie (założenie to spełnione jest dla hipotetycznego materiału o współczynniku Poissona ${\displaystyle \upsilon =0}$).

Wielkość została nazwana na cześć angielskiego naukowca i lekarza Thomasa Younga^[3].

W przypadku materiału izotropowego moduł Younga powiązany jest z innymi stałymi materiałowymi:

${\displaystyle E=2G\cdot (1+\upsilon )}$

${\displaystyle E=3B\cdot (1-2\upsilon )}$

${\displaystyle E={\frac {3\lambda +2\mu }{\lambda +\mu }}\mu }$

gdzie:

${\displaystyle G}$ – moduł Kirchhoffa,

${\displaystyle \upsilon }$ – liczba Poissona,

${\displaystyle B}$ – moduł Helmholtza,

${\displaystyle \lambda }$ i ${\displaystyle \mu }$ – stałe Lamégo.

• prawo Hooke’a

• Alicja Nawrot, Dorota Karolczak, Jadwiga Jaworska: Encyklopedia – fizyka z astronomią. Kraków: GREG, 2013. ISBN 978-83-7517-210-2.