W tym artykule zbadamy wszystko na temat Moje miasto (film 2002) i jego wpływu na dzisiejszy świat. Moje miasto (film 2002) to temat, który przyciągnął uwagę ludzi w różnym wieku, płci i kultur. W całej historii Moje miasto (film 2002) był przedmiotem kontrowersji, debat i świętowania. Od momentu pojawienia się Moje miasto (film 2002) odgrywa kluczową rolę w sposobie, w jaki współpracujemy, pracujemy i żyjemy. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty Moje miasto (film 2002), od jego pochodzenia po wpływ na współczesne społeczeństwo. Przygotuj się na zanurzenie w fascynującym świecie Moje miasto (film 2002) i odkryj wszystko, co to zjawisko ma do zaoferowania!
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
5 listopada 2002 |
| Kraj produkcji |
Polska |
| Język |
polski |
| Czas trwania |
60 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz | |
| Główne role |
Radosław Chrześciański |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia | |
| Kostiumy | |
| Montaż | |
| Produkcja |
Telewizja Polska - Agencja Filmowa TVP (Program 2) |
| Strona internetowa | |
Moje miasto – polski film obyczajowy z 2002 roku w reżyserii Marka Lechkiego, będący jego pełnometrażowym debiutem i zrealizowany w ramach cyklu Pokolenie 2000. Zdjęcia do filmu kręcono w kwietniu 2002 w Katowicach.
Moje miasto to opowieść o mieszkańcach pewnego bloku, stojącego samotnie na obrzeżach przemysłowego miasta. Bezrobocie, brak perspektyw, bezsilność tworzą szczególną aurę, w której rozgrywają się wydarzenia. Główny bohater, 25-letni Goździk, mieszka tu od urodzenia. Nie ma pracy, nie uczy się. Gra w hokeja w drużynie okręgowej; tutaj to jedyne zajęcie. Poznajemy też jego rodzinę oraz innych mieszkańców bloku-galerię barwnych, śmiesznych i smutnych zarazem postaci, próbujących żyć w tym zapomnianym miejscu. Jest tu pan Leon — sympatyczny staruszek, zadurzony bez pamięci w pani Joli — miejscowej piękności. Jest pani Kurkowa, starsza kobieta przesadnie dbająca o swój wygląd, zakochana w plastikowych kwiatach i figurkach z fajansu. Są bracia Dąbrowscy — znudzeni dresiarze wiecznie szukający zaczepki. W domku, stojącym tuż obok bloku, mieszka Cichy, przyjaciel Goździka. Cichy całymi dniami przesiaduje w garażu, reperuje stary samochód, jedyną pamiątkę, która została mu po ojcu. Marzy, by opuścić to miejsce, chce zabrać stąd schorowaną matkę. A przede wszystkim są rodzice Goździka. Ojciec, odkąd stracił pracę, całymi dniami przesiaduje nad stawem, w którym od dawna nic już nie złowił. Oraz matka, próbująca swoim ciepłem ocalić resztki domowego ogniska. Gdy rodzinę odwiedza wujo Janek, wszystko ożywa. Swoim pogodnym usposobieniem wprowadza trochę radości do życia mieszkańców. Z nim można się pośmiać, urządzić ognisko i na chwilę zapomnieć o szarej codzienności. Pewnego dnia w bloku pojawia się Zosia, piękna dziewczyna, uosabiająca cały powab świata znajdującego się tuż za horyzontem.