Narinaga
W dzisiejszym artykule szczegółowo zbadamy temat Narinaga, temat, który przykuł uwagę badaczy, filozofów, naukowców i ogółu społeczeństwa. Narinaga jest przedmiotem debat i badań od wieków, a jego znaczenie we współczesnym społeczeństwie jest niezaprzeczalne. Od wpływu na technologię i naukę po wpływ na kulturę i sztukę, Narinaga okazał się zjawiskiem wieloaspektowym, które zasługuje na naszą uwagę. W tym artykule przeanalizujemy różne aspekty Narinaga, badając jego pochodzenie, ewolucję w czasie i jego wpływ na współczesny świat. Przygotuj się na fascynującą podróż przez zawiłości Narinaga!
| Imię japońskie | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
 Mon rodu cesarskiego | |||||
| Siogun | |||||
| Okres | |||||
| Poprzednik | |||||
| Następca | |||||
| Dane biograficzne | |||||
| Data urodzenia | |||||
| Data śmierci | |||||
| Ojciec |
Cesarz Go-Daigo | ||||
| Matka | |||||
Narinaga (jap. 成良親王 Narinaga Shinnō; zwany także Nariyoshi), ur. 1326, zm. 1338 lub 1344 – książę japoński, siedemnasty siogun w historii oraz drugi i ostatni z siogunów okresu restauracji Kemmu. Był także, przez jeden miesiąc, następcą tronu w 1336 roku.
Życie
Narinaga był synem cesarza Go-Daigo i Renshi Fujiwary, znanej też Renshi Ano, córki Kinkado Ano. Jego przyrodnimi braćmi byli następca tronu książę Tsunenaga i książę Noriyoshi, późniejszy cesarz Go-Murakami.
W 1334 roku po aresztowaniu księcia Moriyoshi został siogunem. W 1336 roku książę Narinaga został następcą tronu cesarza Kōmyō, gdy cesarz Kōmyō zawarł pokój ze swoim ojcem, cesarzem Go-Daigo, ale kiedy cesarz Go-Daigo uciekł z cesarskimi regaliami do Yoshino w następnym miesiącu, Narinaga utracił godność następcy tronu. Według Taiheiki (Wielkiej kroniki pokoju, 1345–1371), opowieści o wojnach rodu Ashikaga[1], został zabity razem ze swoim bratem, księciem Tsunenagą, w 1338 roku przez Tadayoshiego Ashikagę, który także utracił tytuł następcy tronu. Inna wersja (według pamiętnika arystokraty Moromoriego Nakahary, pt. Moromori-ki), mówi, że umieszczono go u Mototsugu Konoe, gdzie umarł w 1344 roku.
Przypisy
- ↑ Mikołaj Melanowicz: Historia literatury japońskiej. Warszawa: PWN SA, 2012, s. 135, 138.
Bibliografia
- Owada T. et al. (2003), Nihonshi Shoka Keizu Jimmei Jiten, Kōdansha (jap.).
- Mori S. (1988), Mikotachi no Namboku-cho, Chuokoron-Shinsha (jap.).
- Kodama K. (1978), Nihon-shi Shō-jiten, Tennō, Kondō Shuppan-sha (jap.).