ORP Dzik (1966)
Obecnie ORP Dzik (1966) to temat, który przykuł uwagę ogółu społeczeństwa. Biorąc pod uwagę jego wpływ na różne aspekty codziennego życia, nic dziwnego, że ludzie chcą dowiedzieć się więcej o ORP Dzik (1966) i wszystkich jego konsekwencjach. ORP Dzik (1966) wywołał debaty i dyskusje w różnych obszarach, od polityki po naukę, w tym kulturę i technologię. W tym artykule dokładnie zbadamy wszystkie aspekty ORP Dzik (1966), aby zrozumieć jego znaczenie i sposób, w jaki kształtuje świat, w którym żyjemy.
| |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
 Marynarka Wojenna
| |
| Wejście do służby |
7 grudnia 1988[1] |
| Wycofanie ze służby |
7 listopada 2003[1] |
| Los okrętu | |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
nawodna – 2207 ton |
| Długość |
91,3 m |
| Szerokość |
8,00 m |
| Zanurzenie |
6,1 m |
| Rodzaj kadłuba | |
| Materiał kadłuba |
stal AK-25 |
| Napęd | |
| 3 silniki wysokoprężne o mocy 6000 KM, silniki elektryczne o mocy 5300 KM, silnik prędkości ekonomicznej, 3 śruby | |
| Prędkość |
nawodna – 16,5 węzła |
| Zasięg |
nawodny – przy prędkości 16,5 węzłów – 4153 Mm, |
| Uzbrojenie | |
| 10 wyrzutni torped kalibru 533 mm (6 dziób, 4 rufa) z zapasem 22 sztuk | |
| Załoga |
73 osoby |
ORP „Dzik” – polski okręt podwodny projektu 641 (w kodzie NATO: typu Foxtrot), zbudowany w ZSRR. Był to trzeci polski okręt o tej nazwie.
Okręt zwodowany został w leningradzkiej stoczni Sudomiech jako B-441 20 maja 1966 roku[2]. W 1988 roku Polska wydzierżawiła, a następnie zakupiła (okręt przekazany został w zamian za zobowiązania strony radzieckiej wobec Stoczni Marynarki Wojennej) tę jednostkę wraz z bliźniaczym ORP „Wilk”. ORP „Dzik” działał wcześniej w składzie Floty Północnej Marynarki Wojennej ZSRR. 9 listopada 1988 roku w Rydze rozpoczęto prace odbiorcze, 7 grudnia 1988 roku, po zakończeniu prac nad przekazaniem okrętu, odbyło się podniesienie polskiej bandery wojennej. 12 grudnia okręt opuścił Rygę i nazajutrz zacumował w Porcie Wojennym w Gdyni-Oksywiu.
W czerwcu 1998 roku „Dzik” po ucharakteryzowaniu (dobudowaniu z blachy osłony kiosku i atrapy maski armaty) i przemalowaniu na szaro grał rolę okrętu podwodnego „Orzeł” na potrzeby filmu Bogusława Wołoszańskiego poświęconego temu okrętowi[3].
W dniach 2–3 sierpnia 1999 roku wziął udział w ćwiczeniach na Bałtyku z NATO-wskim zespołem Stałych Sił Morskich Atlantyku STANAVFORLANT [4].
W czasie służby w Marynarce Wojennej przeszedł 43 000 mil morskich, (w tym 13 500 w zanurzeniu), wykonał 583 zanurzenia. Po bezskutecznych próbach sprzedaży za granicę, 27 kwietnia 2005 został przeholowany do Gdańska i wkrótce po tym pocięty na złom na terenie byłej Stoczni Gdańskiej[5]. Obudowa kiosku została zachowana dla Muzeum Marynarki Wojennej w Gdyni[5].
Dowódcy
- kmdr ppor. Ryszard Latos
- kmdr ppor. Józef Barański
- kmdr ppor. Czesław Dyktyński
- kmdr ppor. Mirosław Mordel
- kmdr ppor. Jarosław Miłowski
- kmdr ppor. Sławomir Kuźmicki
- kmdr ppor. Dariusz Larowski
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c Opuszczenie bandery na okręcie podwodnym ORP "Dzik", Marynarka Wojenna RP, 5 listopada 2003
- ↑ Facta Nautica: ORP Dzik
- ↑ Dzik grał Orła. „Morza, Statki i Okręty”. 4'98. III (11), s. 7, lipiec-wrzesień 1998. Magnum-X. ISSN 1426-529X.
- ↑ Ciślak Jarosław, Jacek Krzewiński. Zespół okrętów NATO STANAVFORLANT w Gdyni. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 5/99. IV (18), s. 21, 1999. Warszawa. ISSN 1426-529X.
- ↑ a b Złomowanie OORP Wilk i Dzik. „Morza, Statki i Okręty”. 3/2005. X (51), s. 9, maj-czerwiec 2005. ISSN 1426-529X.