Obuwik

Dziś Obuwik to temat, który zyskał niespotykane dotąd znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Od momentu powstania wzbudziła powszechne zainteresowanie i wywołała szereg debat i refleksji w różnych obszarach. Obuwik znacząco wpłynął na życie ludzi, wpływając na ich decyzje, zachowania i postrzeganie. W tym artykule szczegółowo zbadamy wpływ Obuwik na dzisiejsze społeczeństwo, a także jego konsekwencje dla przyszłości. Przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Obuwik, aby zaoferować wszechstronną i obiektywną wizję tego, tak aktualnego dzisiaj tematu.

Obuwik
Ilustracja
Obuwik pospolity
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

szparagowce

Rodzina

storczykowate

Podrodzina

obuwikowe

Rodzaj

obuwik

Nazwa systematyczna
Cypripedium L.
Sp. Pl. 951. 1 Mai 1753
Typ nomenklatoryczny

Cypripedium calceolus L.[3]

Synonimy

Arietinum L.C.Beck
Calceolaria Heist. ex Fabr.
Calceolus Mill.
Ciripedium Zumagl.
Criogenes Salisb.
Criosanthes Raf.
Cypripedilon Rouy
Fissipes Small
Hypodema Rchb.
Sacodon Raf.
Schizopedium Salisb.[4]

Zasięg
Mapa zasięgu
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Cypripedium acaule

Obuwik, trzewiczek[5] (Cypripedium L.) – rodzaj roślin z rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Liczy ok. 50 gatunków[4] roślin o dużych, efektownych kwiatach z warżką przypominającą pantofelek. Występują na półkuli północnej w Ameryce Północnej i Eurazji, największe zróżnicowanie osiągając w południowych Chinach i w południowej części Ameryki Północnej[6]. W Polsce spotykany jest w naturze tylko jeden gatunek[7], zarazem będący gatunkiem typowym rodzaju – obuwik pospolity (Cypripedium calceolus)[8]. W Europie rosną poza tym jeszcze obuwik kropkowany (C. guttatum) i wielkopłatkowy (C. macranthon)[9]. Większość obuwików to gatunki leśne, ale są też gatunki siedlisk otwartych, nasłonecznionych, rosnące na łąkach i w tundrze[6].

Morfologia

Pokrój
Naziemne rośliny zielne o rozgałęzieniach monopodialnych. Co roku z horyzontalnego kłącza wyrasta pęd nadziemny (prosty i mocny lub krótki i delikatny) zamierający po sezonie wegetacyjnym. Pęd nadziemny pokryty jest gęsto drobnymi, białymi włoskami[10][6].
Liście
Siedzące i skrętoległe lub naprzeciwległe (u niektórych gatunków spoza Europy). Bywają dwa, jednak częściej są liczne. Blaszka liściowa może mieć kształt jajowaty lub lancetowaty, rzadko wachlarzowaty[6]. U nasady jest zbiegająca lub pochwiasta[11].
Kwiaty
Pojedyncze lub skupione po 2–3 w kwiatostan, jedynie u gatunków z obszarów subtropikalnych kwiaty są liczniejsze (do 12). Kwiaty są zwykle okazałe ze względu na jaskrawe kolory i efektownie rozdętą warżkę. Płatki różnych okółków i w ich obrębie są zróżnicowane. Górny płatek okółka zewnętrznego jest na ogół szeroko- lub jajowatolancetowaty i rozpościera się nad warżką, podczas gdy boczne płatki są zrośnięte i znajdują się za nią. Boczne płatki okółka wewnętrznego są najczęściej wąskolancetowate, skręcone i rozpostarte. Rozdęta warżka ma krawędzie podwinięte do wnętrza i woskowane. U jej nasady znajdują się półprzejrzyste tzw. okienka. Prętosłup jest masywny, ale krótki, zwieńczony jest tarczowatym lub łódkowatym prątniczkiem pochylonym ku wejściu do warżki ponad znamieniem. Płodne są dwa pręciki powstające z okółka wewnętrznego. Znamię osadzone jest na cylindrycznej szyjce[6].
Owoce
Torebka[11].

Systematyka

Pozycja systematyczna według Angiosperm Phylogeny Website (aktualizowany system APG IV z 2016)

Jeden z pięciu rodzajów podrodziny obuwikowych (Cypripedioideae) stanowiącej grupę siostrzaną dla kladu obejmującego storczykowe (Orchidoideae) i epidendronowe (Epidendroideae) w obrębie storczykowatych (Orchidaceae), będących kladem bazalnym w rzędzie szparagowców (Asparagales) w obrębie jednoliściennych[2][12][13].

Pozycja w systemie Reveala (1994–1999)

Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa jednoliścienne (Liliopsida Brongn.), podklasa liliowe (Liliidae J.H. Schaffn.), nadrząd Lilianae Takht., rząd storczykowce (Orchidales Raf), podrząd Orchidineae Rchb., rodzina storczykowate (Orchidaceae Juss.), podrodzina Cypripedioideae Kostel., plemię Cypripedieae Lindl., podplemię Cypripediinae (Lindl.) Meisn., rodzaj obuwik (Cypripedium L.)[14].

Obuwik kropkowany (C. guttatum)
C. arietinum
C. kentuckiense
Wykaz gatunków[4][15][16]
Wykaz hybryd[4]"

Zagrożenie i ochrona

Litewski znaczek z obuwikiem

Ze względu na efektowne kwiaty rośliny z tego rodzaju zagrożone są pozyskaniem ze stanowisk naturalnych do uprawy. Dlatego obrót handlowy nimi został ograniczony; wszystkie gatunki wymienione zostały w załączniku II Konwencji CITES. Zaproponowano także, by cztery gatunki występujące w Himalajach: Cypripedium cordigerum, C. elegans, C. himalicum i C. tibeticum umieścić w załączniku I[17].

Zastosowanie

Ze względu na atrakcyjne kwiaty obuwiki są poszukiwanymi roślinami ozdobnymi[18]. W krajach o klimacie umiarkowanym mogą być uprawiane w doniczkach, w chłodnej szklarni lub nawet w gruncie (w Polsce dwa gatunki – obok obuwika pospolitego, pochodzący z Azji wschodniej Cypripedium macranthum[19]). W ofercie handlowej spotykane są rzadko, zazwyczaj w postaci kłącza w spoczynku. Prawie wszystkie rośliny do uprawy pozyskiwane są z naturalnych stanowisk. Trwają prace nad rozmnażaniem obuwików z nasion w warunkach laboratoryjnych[17].

Uprawa

Rośliny tego rodzaju są trudne w uprawie. Wymagają stanowisk wilgotnych i cienistych o określonych właściwościach podłoża (obuwik pospolity wymaga obecności węglanu wapnia, podczas gdy pozostałe gatunki rosną zwykle w podłożu kwaśnym). Rozmnaża się za pomocą kłączy, od których odejmuje się silnie rosnące boczne odgałęzienia i sadzi płytko jesienią. Rośliny wymagają obfitego podlewania z wyjątkiem pory kwitnienia i owocowania. Źle znoszą przesadzanie i rosną powoli[10].

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 (ang.).
  2. ↑ a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– (ang.).
  3. ↑ Cypripedium. Tropicos.org. .
  4. ↑ a b c d Cypripedium L.. Plants of the World online . Royal Botanic Gardens, Kew. .
  5. ↑ Słownik języka polskiego pod redakcją W. Doroszewskiego
  6. ↑ a b c d e Dariusz L. Szlachetko: Storczyki. Warszawa: Multico, 2001, s. 27-28. ISBN 83-7073-339-5.
  7. ↑ Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 67, ISBN 978-83-62975-45-7.
  8. ↑ Index Nominum Genericorum. .
  9. ↑ Helmut Baumann, Siegfried Künkele, Richard Lorenz: Storczyki Europy i krajów sąsiednich. Warszawa: Multico, 2010, s. 25. ISBN 978-83-7073-698-9.
  10. ↑ a b Krystyna Oszkinis: Storczyki. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2004, s. 236-237. ISBN 83-09-01774-X.
  11. ↑ a b Xinqi Chen & Phillip J. Cribb: Cypripedium. Flora of China . eFloras.org. . (ang.).
  12. ↑ Mark W. Chase, Kenneth M. Cameron, John V. Freudenstein, Alec M. Pridgeon i inni. An updated classification of Orchidaceae. „Botanical Journal of the Linnean Society”. 177, s. 151–174, 1 luty 2015. Linnean Society of London. DOI: 10.1111/BOJ.12234. (ang.). 
  13. ↑ Cypripedium. National Center for Biotechnology Information. .
  14. ↑ Crescent Bloom: Systematyka rodzaju Cypripedium. The Compleat Botanica. . (ang.).
  15. ↑ Cypripedium. The World Checklist of Vascular Plants . Catalogue of Life Checklist. .
  16. ↑ Nazwy polskie według Wiesław Gawryś: Słownik roślin zielnych: łacińsko-polski. Kraków: Officina Botanica, 2008. ISBN 978-83-925110-5-2. (pol.).
  17. ↑ a b Mariola Kukier-Wyrwicka, Hanna Werblan-Jakubiec, Marcin Zych: Rośliny CITES. Ogród Botaniczny Uniwersytetu Warszawskiego. . (pol.).
  18. ↑ obuwik, Encyklopedia PWN , Wydawnictwo Naukowe PWN .
  19. ↑ Stanisław Wóycicki: Uprawa roślin ozdobnych. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1965.