Obłuszyn
W dzisiejszym artykule porozmawiamy o Obłuszyn, temacie, który w ostatnim czasie przykuł uwagę wielu osób. Obłuszyn to fascynujący temat, który wywołał duże zainteresowanie i debatę w dzisiejszym społeczeństwie. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom na Obłuszyn, analizując jego wpływ w różnych obszarach i ewolucję w czasie. Ponadto zbadamy różne opinie i stanowiska istniejące wokół Obłuszyn, oferując wyczerpującą analizę, która pozwoli naszym czytelnikom lepiej zrozumieć ten istotny temat. Nie przegap tego!
 Dacrydium cupressinum | |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
obłuszyn |
| Nazwa systematyczna | |
| Dacrydium A. B. Lambert Descript. Pinus 1: 93. 1807[3] | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
D. cupressinum Solander ex A. B. Lambert[3] | |
Obłuszyn[4] (Dacrydium) – rodzaj drzew i krzewów z rodziny zastrzalinowatych (Podocarpaceae). Przedstawiciele występują na obszarach pod wpływem klimatu subtropikalnego od Azji południowo-wschodniej poprzez Australię po zachodnią część Ameryki Południowej. Należą tu zarówno rośliny dwupienne jak i (rzadziej) jednopienne[5].
Morfologia
- Pokrój
- Do rodzaju należą zarówno okazałe drzewa (D. cupressinum do 50 m wysokości) jak i niewielkie krzewy (w tym płożący i osiągający do 12 cm wysokości D. laxifolium).
- Liście
- Młodociane liście są szpilkowate. Liście właściwe są łuskowate i przylegające do pędów lub szpilkowate i odstające. Ułożone są skrętolegle na pędach.
- Organy generatywne
- Wydłużone strobile męskie wyrastają w kątach liści w górnej części korony. Strobile żeńskie wzniesione, wyrastają na końcach pędów, czasem schowane są wśród liści. Makrosporofile są czerwone. Pojedynczy zalążek znajduje się na dnie kubeczkowatej osnówki.
- Nasiona
- Powstają pojedynczo w strobilach żeńskich. Są owalne i pozbawione skrzydełek[5].
Systematyka
Jeden z rodzajów rodziny zastrzalinowatych (Podocarpaceae).
- Wykaz gatunków[6]
- Dacrydium araucarioides Brongn. & Gris
- Dacrydium balansae Brongn. & Gris
- Dacrydium beccarii Parl.
- Dacrydium comosum Corner
- Dacrydium cornwallianum de Laub.
- Dacrydium cupressinum Sol. ex G.Forst.
- Dacrydium elatum (Roxb.) Wall. ex Hook.
- Dacrydium ericoides de Laub.
- Dacrydium gibbsiae Stapf
- Dacrydium gracile de Laub.
- Dacrydium guillauminii J.Buchholz
- Dacrydium leptophyllum (Wasscher) de Laub.
- Dacrydium lycopodioides Brongn. & Gris
- Dacrydium magnum de Laub.
- Dacrydium medium de Laub.
- Dacrydium nausoriense de Laub.
- Dacrydium nidulum de Laub.
- Dacrydium novoguineense Gibbs
- Dacrydium pectinatum de Laub.
- Dacrydium spathoides de Laub.
- Dacrydium xanthandrum Pilg.
- Dacrydium × suprinii Nimsch
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 (ang.).
- ↑ M.J.M. Christenhusz i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI: 10.11646/phytotaxa.19.1.3 (ang.).
- ↑ a b Index Nominum Genericorum (ING). Smithsonian National Museum of Natural History. . (ang.).
- ↑ Nazwa polska według Józef Rostafiński: Słownik polskich imion rodzajów oraz wyższych skupień roślin, poprzedzony historyczną rozprawą o źródłach. Kraków: Akademia Umiejętności, 1900. (pol.).
- ↑ a b John Silba: Encyclopedia coniferae. Corvallis, Oregon, USA: Harold N. Moldenkeand, Alma L. Moldenke, 1986, s. 69, seria: Phytologia Memoirs.
- ↑ Dacrydium. The Plant List . .