W tym artykule omówimy Ofir Pines-Paz, temat niezwykle istotny dzisiaj, który wywołał szeroką debatę w różnych obszarach. Ofir Pines-Paz to złożony temat, który przyciągnął uwagę ekspertów, naukowców, a nawet ogółu społeczeństwa, ze względu na jego wpływ na społeczeństwo. W tym kontekście Ofir Pines-Paz zostanie szczegółowo przeanalizowany, badając jego różne aspekty, ewolucję w czasie i wpływ, jaki ma na życie ludzi. Ponadto omówione zostaną różne punkty widzenia dotyczące Ofir Pines-Paz, aby zaoferować kompleksowe spojrzenie na ten temat i zachęcić do wzbogacającej debaty.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Minister nauki, kultury i sportu w rządzie Ehuda Olmerta | |
Okres |
od 4 maja 2006 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister spraw wewnętrznych w rządzie Ariela Szarona | |
Okres |
od 10 stycznia 2005 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Ofir Pines-Paz (hebr. אופיר פינס – פז, ur. 11 lipca 1961 w Riszon le-Cijjon) – izraelski polityk, członek Knesetu z listy Partii Pracy, minister spraw wewnętrznych w rządzie Ariela Szarona oraz minister nauki, kultury i sportu w rządzie Ehuda Olmerta (do listopada 2006).
Ukończył stosunki międzynarodowe na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie oraz politykę publiczną na Uniwersytecie Telawiwskim. Służbę wojskową w Siłach Obronnych Izraela odbył w latach 1979-1982. Należy do synagogi konserwatywnej. Jest żonaty i ma dwójkę dzieci.
Pines-Paz zasiada w Knesecie od 1996 roku. Był sekretarzem generalnym Partii Pracy (2001–2003), później prezesem zarządu ds. resocjalizacji więźniów. Zajmował także stanowisko zastępcy dyrektora generalnego w departamencie imigracji i absorpcji w Agencji Żydowskiej. Jako minister spraw wewnętrznych w rządzie Szarona nakłaniał osadników żydowskich do uznania planu dotyczącego likwidacji osiedli w Strefie Gazy. W marcu 2005 odbył spotkanie z Nasserem Yousefem w celu przedyskutowania kwestii zamieszkiwania palestyńsko-żydowskich par małżeńskich w Izraelu.
Po wyborach z 28 marca 2006 roku został ministrem kultury i sportu w koalicyjnym rządzie Ehuda Olmerta. Zrezygnował z tego stanowiska po wejściu do gabinetu prawicowego ugrupowania Jisra’el Betenu Awigdora Liebermana.