Nazwa Ogród Botaniczny Chmielnickiego Uniwersytetu Narodowego rezonuje w umysłach wielu osób, czy to ze względu na jej wpływ na społeczeństwo, znaczenie w dzisiejszym świecie, czy po prostu ze względu na swoje historyczne dziedzictwo. Ogród Botaniczny Chmielnickiego Uniwersytetu Narodowego był przez lata przedmiotem debaty, badań i podziwu, a jego wpływ przekraczał granice i pokolenia. W tym artykule zbadamy różne aspekty Ogród Botaniczny Chmielnickiego Uniwersytetu Narodowego, od jego powstania po dzisiejszy wpływ, w tym jego osiągnięcia, kontrowersje i dziedzictwo, jakie pozostawiło w społeczeństwie. Poprzez szczegółową analizę odkryjemy znaczenie Ogród Botaniczny Chmielnickiego Uniwersytetu Narodowego i jego rolę w dziedzinie, w której działa, oferując kompleksową perspektywę, która pozwala nam lepiej zrozumieć jego znaczenie w dzisiejszym świecie.
![]() | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
ulica Instytucka 11, |
Powierzchnia |
całkowita 4,8 ha, ochronna 2,21 ha |
Data założenia |
2003 |
Projektant |
Wołodymyr Kuczeriawy |
Położenie na mapie miasta Chmielnicki ![]() | |
Położenie na mapie Ukrainy ![]() | |
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego ![]() | |
![]() |
Ogród Botaniczny Chmielnickiego Uniwersytetu Narodowego (ukr. Ботанічний сад Хмельницького національного університету) jest pomnikiem przyrody w mieście Chmielnicki. Na jego terytorium rosną kwiaty ozdobne, drzewa i krzewy, wykorzystywane do celów naukowych i edukacyjnych[1]. Ogród Botaniczny Chmielnickiego Uniwersytetu Narodowego jest ogrodem botanicznym o znaczeniu miejscowym. Zgodnie z rozporządzeniem Chmielnickiej Rady Obwodowej z dnia 11 listopada 2009 r. nr 20-24/2009 2,21 ha jego terytorium jest chronione prawem[2]; powierzchnia całkowita wynosi 4,8 ha[3].
Dyrektorem ogrodu botanicznego jest kandydat nauk biologicznych, docent katedry ekologii Ludmyła Kazimirowa (ukr. Людмила Казімірова)[4].
W Programie Rozwoju Technologicznego Uniwersytetu Podola (dawna nazwa Chmielnickiego Uniwersytetu Narodowego) na lata 2002-2006 było zaplanowane utworzenie ogrodu botanicznego[3]. W roku 2002 zostały rozwiązane kwestie prawne dotyczące ziem uniwersytetu. Wcześniej część ziemi była zawłaszczona. Przed utworzeniem ogrodu trzeba było zlikwidować nielegalne warzywniki, garaże i place targowe. Powstanie ogrodu botanicznego na terenach Chmielnickiego Uniwersytetu Narodowego wsparł ówczesny prezydent Chmielnickiego Mykoła Prystupa, który zafundował ten projekt z funduszy Rady Miejskiej. Projekt ogrodu został opracowany przez chmielnicki oddział zakładu Lwiwdiprowodgosp (ukr. Львівдіпроводгосп). Prace nad zazielenieniem rozpoczęły się jesienią 2002 roku, kiedy obok 4. gmachu uniwersytetu zostały założone klomby i wysadzone nowe gatunki roślin[3].
W roku 2003 zostały przeprowadzone główne prace budowlane i agrotechniczne: wyczyszczono klastery wodne, zamontowano system nawadniania, wybudowano ścieżki, zainstalowano ogrodzenie metalowe o długości 1407 metrów. Do realizacji projektu dostarczono 80 m³ kamieni i ponad 2 tysiące m³ gruntu.
O założeniu ogrodu ogłoszono 30 października 2003 roku. Wtedy zostały wysadzone pierwsze rośliny kolekcji: leszczyna turecka, magnolia japońska, metasekwoja chińska, świerk kłujący, które zostały podarowane chmielniczanom przez Narodowy Ogród Botaniczny Narodowej Akademii Nauk Ukrainy, park Zofiówka w Humaniu, ogród botaniczny Narodowego Uniwersytetu Leśnictwa Ukrainy i ogród botaniczny Uniwersytetu Lwowskiego im. Iwana Franki[5].
Wiosną 2004 roku przez rektora uniwersytetu Mykołę Skybę zostały zatwierdzone koncepcja ogrodu botanicznego i jego personel[3]. Ogród został jedną z jednostek strukturalnych uniwersytetu[6], jego głównym zadaniem jest zachowanie i uzupełnianie kolekcji botanicznych. Można w nim przeprowadzać prace edukacyjne i naukowe.
Autorem projektu, według którego zaczęto zakładanie ogrodu, jest Wołodymyr Kuczeriawy, kierownik Katedry Architektury krajobrazu i ekologii miasta Narodowego Uniwersytetu Leśnictwa Ukrainy[7]. Część prac, które mają wpływ na funkcjonowanie ogrodu botanicznego, należy do służb porządkowych i służb ochrony uniwersytetu[5]. Studenci trybu stacjonarnego pomagają hodować rośliny na ekspozycjach[8]. Oprócz tego, studenci-ekolodzy mają w ogrodzie botanicznym krajobrazowo-ekologiczną i ogólnoekologiczną praktykę[9].
Ogólna liczba roślin, które rosną na terytorium ogrodu botanicznego, wynosi około 20 tysięcy egzemplarzy[5], w tym ponad 7 tysięcy wieloletnich roślin ozdobnych i ponad 1400 drzew i krzewów (iglastych i liściastych)[8].
W momencie założenia ogrodu uniwersytet nie miał żadnej botanicznej kolekcji, dlatego gromadzenie roślin trzeba było rozpocząć od zera[3]. Terytorium ogrodu zostało podzielone na kilka sektorów: drzewoznawstwa ozdobnego, alpinarium, roślin kwiatowych, traw i monitoringu szaty roślinnej Wołynia i Podola, introdukcji drzew i architektury krajobrazu[3][5].
Wiosną 2012 roku kolekcja roślin ogrodu liczyła 812 taksonów; wśród nich są 32 gatunki wchodzące do Czerwonej księgi gatunków zagrożonych[7].