Okręty podwodne typu Aigrette
W następnym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Okręty podwodne typu Aigrette. Zbadamy jego pochodzenie, ewolucję i znaczenie dzisiaj, analizując jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Od Okręty podwodne typu Aigrette jesteśmy świadkami jego wpływu, między innymi na kulturę, gospodarkę, technologię i politykę. Poprzez kompleksowe i wielowymiarowe podejście staramy się rzucić światło na ten ekscytujący temat i zapewnić czytelnikowi szeroką i wzbogacającą wizję.
 „Cigogne” | |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Konstruktor | |
| Stocznia | |
| Zbudowane |
2 |
| Użytkownicy | |
| Typ poprzedzający | |
| Typ następny | |
| Służba w latach |
1908-1919 |
| Wyrzutnie torpedowe: • zewnętrzne |
|
| Załoga |
14 oficerów i marynarzy |
| Wyporność: | |
| • na powierzchni |
178 ton |
| • w zanurzeniu |
253 tony |
| Zanurzenie testowe |
30 m |
| Długość |
35,85 m |
| Szerokość |
4,04 m |
| Zanurzenie |
2,63 m |
| Napęd: | |
| 1 silnik Diesla o mocy 150 KM 1 silnik elektryczny o mocy 130 KM 1 śruba | |
| Prędkość: • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg: | |
| • na powierzchni |
powierzchnia: 1300 Mm przy 8 w. |
Okręty podwodne typu Aigrette – francuskie okręty podwodne z początku XX wieku i okresu I wojny światowej. W latach 1903–1908 w stoczni Arsenal de Toulon zbudowano dwa okręty tego typu. Jednostki weszły w skład Marine nationale w latach 1905–1908. Ze służby wycofano je w listopadzie 1919 roku.
Projekt i budowa
Okręty podwodne typu Aigrette zaprojektowane zostały przez inż. Maxime’a Laubeufa i stanowiły rozwinięcie jego poprzedniego projektu – okrętów typu Sirène[1][2][3]. Oprócz większych wymiarów i wyporności, na okrętach w miejsce napędu parowego zamontowano silnik Diesla[1].
Obie jednostki zbudowane zostały w Arsenale w Tulonie[1][2][4]. Stępki okrętów położono w 1903 roku[4], zostały zwodowane w 1904 roku[1][2]. Nazwy okrętów nawiązywały do czapli i bociana[5].
| Okręt | Stocznia | Początek budowy | Wodowanie | Wejście do służby |
|---|---|---|---|---|
| „Aigrette” (Q38) | Arsenal de Toulon | 1903 | 23 stycznia 1904 | 1905-1908 |
| „Cigogne” (Q39) | 11 listopada 1904 |
Dane taktyczno–techniczne
Jednostki typu Aigrette były małymi okrętami podwodnymi o konstrukcji dwukadłubowej. Długość całkowita wynosiła 35,85 metra, szerokość 4,04 metra i zanurzenie 2,63 metra[2][4]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 178 ton, a w zanurzeniu 253 tony[1][2][4]. Okręty napędzane były na powierzchni przez silnik Diesla o mocy 150 koni mechanicznych (KM)[1][2]. Napęd podwodny zapewniał silnik elektryczny o mocy 130 KM[1][2][4]. Jednośrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 9,25 węzła na powierzchni i 6,2 węzła w zanurzeniu[1][2][4]. Zasięg wynosił 1300 Mm przy prędkości 8 węzłów w położeniu nawodnym oraz 65 Mm przy prędkości 3,8 węzłów pod wodą (23 Mm przy prędkości maksymalnej 6,2 w.)[1][2][4]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 30 metrów, zaś czas zanurzenia 4 minuty[2][6].
Okręty wyposażone były w cztery zewnętrzne wyrzutnie torped kalibru 450 mm (w tym dwie systemu Drzewieckiego), bez torped zapasowych[1][4][7]. Załoga jednego okrętu składała się z 14 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][4][5].
Przebieg służby
Okręty typu Aigrette zostały wcielone do służby w Marine nationale w latach 1905-1908[4]. Jednostki otrzymały numery taktyczne Q38 i Q39[2]. W okresie I wojny światowej okręty pełniły służbę na Morzu Śródziemnym („Cigogne”) i na wodach kanału La Manche („Aigrette”)[2][4][a]. W listopadzie 1919 roku zostały skreślone z listy floty[1][2][4].
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 79.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 208.
- ↑ John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 200.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 134.
- ↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 536.
Bibliografia
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: AIGRETTE submarines (1905). NAVYPEDIA. . (ang.).
- Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
- Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).
- John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
- Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. . (ang.).
