Olsa (rzeka)

Dziś Olsa (rzeka) to temat, który budzi duże zainteresowanie i debatę w społeczeństwie. Przez długi czas Olsa (rzeka) był przedmiotem badań i analiz, ale z biegiem czasu zyskał jeszcze większe znaczenie. Temat ten przykuł uwagę ekspertów i profesjonalistów z różnych dziedzin, którzy poświęcili się badaniu i zagłębianiu się w różne jego aspekty. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na życie codzienne, politykę, kulturę czy technologię, Olsa (rzeka) stał się dziś nieuniknionym punktem odniesienia. W tym artykule dokładnie zbadamy różne aspekty Olsa (rzeka) i jego wpływ na nasze społeczeństwo.

Olsa (Ольса)
Kontynent

Europa

Państwo

 Białoruś

Rzeka
Długość 92 km
Powierzchnia zlewni

1 690 km²

Średni przepływ

9,3 m³/s

Źródło
Miejsce Białoruś
Współrzędne

53°44′30″N 29°12′09″E/53,741667 29,202500

Ujście
Recypient Berezyna (dopływ Dniepru)
Miejsce

13 km na północ od Bobrujska

Współrzędne

53°15′22″N 29°09′37″E/53,256111 29,160278

Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Polska mapa operacyjna okolic Bobrujska z 1934 roku, ukazująca m.in. pełny przebieg i całe dorzecze Olsy

Olsa (biał. Ольса, ros. Ольса) – rzeka na Białorusi, lewy dopływ Berezyny Dnieprowej, o długości 92 km i powierzchni dorzecza 1 690 km². Średnie nachylenie rzeki to 0,3‰.

Wypływa ze źródeł zlokalizowanych 3,4 km na północny wschód od wsi Kamiannyj Borok.

Rzeka jest zamarznięta od początku grudnia do końca marca.

Główne dopływy:

  • lewobrzeżne – Dulebka (Duleba[1]), Cyrobol, Suszanka, Ganczanka, Susza, Kastryczka
  • prawobrzeżne – Nieseta (Niesieta).

Miejscowości nad Olsą:

  • miasto Kliczew,
  • agromiasteczko: Bacewicze,
  • wsie: Matiewiczy, Kołbczanskaja, Zakutskij Dwor, Słobodka, Potoka, Stojałowa, Markowszna, Wojewiczy, Ustje, Zarieczie, Bieriozowka, Olsa (Mała Olsa), Zapole.

Zobacz też

Przypisy

  1. Olsa (rzeka), Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 493.