Berezyna (dopływ Dniepru)
W dzisiejszym artykule zajmiemy się Berezyna (dopływ Dniepru), tematem, który przykuł uwagę osób w każdym wieku i każdej kulturze. Od wpływu na społeczeństwo po implikacje w dziedzinie nauki, Berezyna (dopływ Dniepru) wywołał debaty, badania i głębokie refleksje. W całej historii Berezyna (dopływ Dniepru) odgrywał kluczową rolę w rozwoju człowieka, wpływając na wszystko, od relacji międzyludzkich po postęp technologiczny. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty Berezyna (dopływ Dniepru), analizując jego obecne znaczenie i prognozy na przyszłość. Przygotuj się na odkrycie wszystkiego, co warto wiedzieć o Berezyna (dopływ Dniepru)!
 Berezyna (Białoruś) | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Rzeka | |
| Długość | 613 km |
| Powierzchnia zlewni |
24 500 km² |
| Źródło | |
| Miejsce | Białoruś, Dokszyce |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Dniepr |
| Miejsce |
Na zachód od Homla |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Berezyna (biał. Бярэзіна Biarezina, ros. Березина, Bieriezina) – rzeka na Białorusi, prawy dopływ Dniepru o długości 613 km i powierzchni dorzecza 24 500 km².
Wypływa ze źródeł na północ od Wzniesień Mińskich w pobliżu Dokszyc, do Dniepru wpływa na zachód od Homla.
Rzeka jest zamarznięta od początku grudnia do początku kwietnia. Żeglowna na długości 505 km, do ujścia rzeki Sergucz. W latach 1793–1804 została połączona systemem kanałów z Dźwiną.
Główne dopływy:
Ważniejsze miasta nad Berezyną:
Historia
Od 26 do 29 listopada 1812 nad Berezyną toczyła się bitwa wycofujących się spod Moskwy pozostałości Wielkiej Armii cesarza Napoleona I z wojskami rosyjskimi.
Nad Berezyną do XX wieku zamieszkiwała polska szlachta zagrodowa. Jej kres opisał w powieści Nadberezyńcy Florian Czarnyszewicz.
Galeria
-
Rzeki Białorusi i ich dorzecza oraz wododział bałtycko-czarnomorski -
Okolice, w których toczy się akcja powieści F.Czarnyszewicza „Nadberezyńcy” -
Berezyna w pobliżu Borysowa
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- Berezyna (dopływ Dniepru), Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 145.