Pałac Alfreda Biedermanna w Łodzi
W dzisiejszym artykule będziemy eksplorować fascynujący świat Pałac Alfreda Biedermanna w Łodzi, temat, który od dawna przyciąga uwagę społeczeństwa. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na historię, jego dzisiejsze znaczenie czy też przyszły potencjał, Pałac Alfreda Biedermanna w Łodzi wzbudza stałe zainteresowanie w różnych obszarach i był przedmiotem licznych debat i badań. W tym artykule postaramy się przeanalizować różne aspekty związane z Pałac Alfreda Biedermanna w Łodzi, od jego pochodzenia po możliwe konsekwencje w przyszłości, w celu przedstawienia kompleksowej wizji tego ekscytującego tematu.
 nr rej. A/271 z 16 września 1980[1]
| |
 Widok współczesny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Franciszkańska 1/5 |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt |
architekci berlińscy[2] |
| Kondygnacje |
2 (dodatkowo użyteczne poddasze) |
| Rozpoczęcie budowy | |
| Ukończenie budowy | |
| Ważniejsze przebudowy | |
| Pierwszy właściciel | |
| Obecny właściciel |
1998 Uniwersytet Łódzki |
Położenie na mapie Łodzi  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
 51°46′49,13″N 19°27′46,92″E/51,780314 19,463033
| |
Pałac Alfreda Biedermanna – pałac znajdujący się przy ulicy Franciszkańskiej 1/5 w Łodzi, nieopodal skrzyżowania z ulicą Północną.
Historia
Zbudowany dla Alfreda Biedermanna (1866–1936), syna Roberta. Wzniesiony wraz z zabudowaniami gospodarczymi i wozownią w 1912 roku. Usytuowany w ogrodzie, przypuszczalnie w miejscu istniejącego tu wcześniej parterowego domu zbudowanego jeszcze przez Roberta Biedermanna.
W styczniu 2008 właścicielem pałacu został Uniwersytet Łódzki. Od roku akademickiego 2004/2005 w pałacu ma siedzibę Katedra Historii Sztuki oraz Instytut Kultury Współczesnej Uniwersytetu Łódzkiego[2]. W najbardziej reprezentacyjnej części budynku mają miejsce tylko oficjalne uroczystości uniwersyteckie.
Budynek wpisany jest do rejestru zabytków pod numerem A/271 z 16.09.1980[1].
Architektura
Należy do typu pałaców wolnostojących, wznoszonych z dala od fabryki, nie w bezpośrednim jej sąsiedztwie. Otoczony żeliwnym parkanem na ceglanej podmurówce. W parku zachował się stary drzewostan (lipy i dęby), a przy wejściu zabytkowa stróżówka.
Dom mieszkalny składał się z dwóch budynków na planie prostokątów połączonych łącznikiem. Budynek główny jest trzytraktowy, podpiwniczony, dwukondygnacyjny z użytkowym poddaszem.
Całość ma zwartą bryłę o cechach modernistycznych i nakryta jest dachem mansardowym. Główne wejście od strony północnej osłonięte jest portykiem kolumnowym prowadzącym do reprezentacyjnego holu, od którego biegnie korytarz, z rozmieszczonymi wokół pokojami. Na parterze oprócz holu znajdowała się jadalnia i gabinet. Na piętro mające kiedyś charakter mieszkalny prowadzą dwubiegowe drewniane schody o ciekawej, asymetrycznej kompozycji i manierystyczno-barokowej dekoracji balustrad[2].
Wnętrza były bogato wyposażone w liczne obrazy, rzeźby i dywany wchodzące w skład słynnej kolekcji Alfreda Roberta Biedermanna, juniora (1902–1964). Po II wojnie światowej niewiele z nich pozostało na swoim miejscu.
W pałacu pierwotnie zaplanowano wykonanie witraży, jednak wybuch I wojny światowej zniweczył te plany. Dopiero podczas ostatniego remontu pałacu, prowadzonego w latach 1999–2003 przez UŁ, oprócz odnowienia elewacji i dachu uzupełniono wystrój wnętrz o stylizowane witraże. Zastosowano identyczną technologię jak sto lat wcześniej – ornamenty nanoszono metodą malarską i wypalano[2]. Wnętrze uzupełniono także m.in. o złocone klamki z literą „B”[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo łódzkie , Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025 .
- ↑ a b c d Pałac Biedermanna. 60 lat Uniwersytetu Łódzkiego . Uniwersytet Łódzki. uni60.uni.lodz.pl . . .
- ↑ Ryszard Bonisławski, Joanna Podolska: Spacerownik łódzki. Warszawa: Agora, 2008, seria: Biblioteka Gazety Wyborczej. ISBN 978-83-7552-204-4.