Park Archeologiczny Doliny Côa

W świecie Park Archeologiczny Doliny Côa istnieje ogromna różnorodność podejść, opinii i perspektyw, do których można podchodzić z różnych punktów widzenia. Jest to temat, który przykuł uwagę różnych sektorów społeczeństwa, wywołując debaty, refleksje i głębokie analizy. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Park Archeologiczny Doliny Côa, od jego historii i ewolucji po dzisiejszy wpływ. Korzystając z różnych punktów widzenia i dowodów, będziemy starali się w pełni zrozumieć kontekst otaczający Park Archeologiczny Doliny Côa, umożliwiając w ten sposób pełniejszą i wzbogacającą wizję tego bardzo istotnego tematu.

Prehistoryczna sztuka naskalna w dolinie Côa[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Portugalia

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

I, III

Numer ref.

866

Region[b]

Europa i Ameryka Północna

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1998
na 22. sesji

Położenie na mapie Portugalii
Mapa konturowa Portugalii, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Prehistoryczna sztuka naskalna w dolinie Côa”
Ziemia41°02′00,0″N 7°07′00,0″W/41,033333 -7,116667
  1. ↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO
  2. ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Park Archeologiczny Doliny Côa (port. Parque Arqueológico do Vale do Côa) – kompleks archeologiczny rytów naskalnych z okresu paleolitu i neolitu, odkrytych w 1992 roku w okolicach miasta Vila Nova de Foz Côa w północno-wschodniej Portugalii. Jest to jedno z największych w Europie skupisk zabytków prehistorycznych.

Na stromych zboczach doliny Côa na odcinku około 17 kilometrów rozłożone są wyryte w skale sylwetki koni, kóz, i innych zwierząt (także wymarłych, takich jak tury). Wiek najstarszych zabytków ocenia się na ponad 22 tysiące lat, jednak ich dokładne datowanie węglowe jest niemożliwe ze względu na usunięcie próbek farby z nielicznych barwionych rytów podczas oczyszczania znalezisk z mchów i porostów.

W 1998 roku kompleks rytów naskalnych w dolinie Côa został przez organizację UNESCO wpisany na listę światowego dziedzictwa. W maju 2021 r. zespół archeologów z Portugalii odkrył tam dziesięciometrowy panel z petroglifami pochodzący z okresu sprzed 30 tys. lat[1].

Przypisy

  1. ↑ Znaleziono jeden z największych paneli z petroglifami na świecie , www.tvp.info, 24 maja 2021 (pol.).

Bibliografia

  • Ellingham Mark, Fisher John, Kenyon Graham, Portugalia, seria: Praktyczny przewodnik, Wydawnictwo Pascal, Bielsko-Biała 2000, str. 411
Obiekty z listy Światowego Dziedzictwa UNESCO w Portugalii

Portugalia