Patrick Devedjian

W tym artykule zbadamy wpływ Patrick Devedjian na współczesne społeczeństwo. Patrick Devedjian jest od dawna przedmiotem zainteresowania i debaty, a jego wpływ obejmuje szeroki zakres kontekstów. Od sfery kulturalnej po polityczną, Patrick Devedjian pozostawił ślad we wszystkich aspektach współczesnego życia. Na następnych kilku stronach sprawdzimy, jak Patrick Devedjian ukształtował nasze postrzeganie, zachowania i relacje, a także rozważymy jego rolę w kształtowaniu świata, w którym żyjemy dzisiaj.

Patrick Devedjian
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 sierpnia 1944
Fontainebleau

Data i miejsce śmierci

28 marca 2020
Antony

Minister ds. wdrożenia planu naprawczego Francji
Okres

od 5 grudnia 2008
do 13 listopada 2010

Przynależność polityczna

Unia na rzecz Ruchu Ludowego

Patrick Devedjian (ur. 26 sierpnia 1944 w Fontainebleau, zm. 28 marca 2020 w Antony) – francuski polityk, prawnik i samorządowiec ormiańskiego pochodzenia[1], były sekretarz generalny Unii na rzecz Ruchu Ludowego (UMP), od 2008 do 2010 minister odpowiedzialny za przeciwdziałanie kryzysowi gospodarczemu.

Życiorys

Był synem ormiańskiego uchodźcy, który opuścił Turcję w związku z ludobójstwem Ormian. W latach 60. krótko należał do skrajnie prawicowej paramilitarnej organizacji Occident[2]. Ukończył paryskie Lycée Condorcet, a następnie studia prawnicze na Université Panthéon-Assas. Kształcił się także w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu.

W połowie lat 70. wstąpił do gaullistowskiego Zgromadzenia na rzecz Republiki. Od 1999 do 2001 był rzecznikiem prasowym tej partii.

Od 1983 pełnił różne funkcje w administracji terytorialnej. W latach 1983–2002 był merem w miejscowości Antony, następnie przez trzy lata drugim zastępcą mera. Od 2007 do śmierci w 2020 zajmował stanowisko przewodniczącego rady departamentu Hauts-de-Seine. Na tym stanowisku był następcą Nicolasa Sarkozy'ego.

W 1986 po raz pierwszy uzyskał mandat deputowanego do francuskiego Zgromadzenia Narodowego. Od tego czasu skutecznie ubiegał się o reelekcję w każdych kolejnych wyborach parlamentarnych. W 2002 powołano go na urząd ministra delegowanego (podległego Nicolasowi Sarkozy’emu) ds. swobód lokalnych. W 2004 objął tożsame stanowisko w resorcie finansów, odpowiadając za przemysł. Z administracji rządowej odszedł po powołaniu w 2005 nowego rządu, na czele którego stanął Dominique de Villepin. Powrócił wówczas do pracy w parlamencie.

Wbrew oczekiwaniom nie wszedł w skład utworzonego w 2007 gabinetu François Fillona. W tym samym roku został wybrany kolejny raz deputowanym, a następnie sekretarzem generalnym Unii na rzecz Ruchu Ludowego (do której w związku z akcesem całego RPR wstąpił w 2002), stając się tym samym jednym z liderów UMP.

5 grudnia 2008 ponownie wszedł w skład rady ministrów, obejmując nowo utworzony urząd ministra ds. wdrożenia planu naprawczego w związku z kryzysem gospodarczym[3]. Funkcję tę pełnił do 13 listopada 2010. W wyborach parlamentarnych w 2012 uzyskał poselską reelekcję[4], jednak w październiku 2012 Rada Konstytucyjna unieważniła wybory w jego okręgu[5]. Odzyskał go w grudniu tego samego roku w wyniku powtórzonych wyborów[6].

Patrick Devedjian był żonaty, miał czwórkę dzieci[7]. Zmarł w marcu 2020 w szpitalu w Antony na skutek choroby COVID-19[8].

Przypisy

  1. Patrick Devedjian nowym ministrem ds. ożywienia gospodarki. forsal.pl, 5 grudnia 2008. .
  2. Patrick Devedjian nommé ministre de la relance économique. nouvelobs.com, 6 grudnia 2008. . (fr.).
  3. Décret du 5 décembre 2008 relatif à la composition du Gouvernement. legifrance.gouv.fr, 5 grudnia 2008. . (fr.).
  4. Résultats des élections législatives 2012. lexpress.fr, 17 czerwca 2012. . (fr.).
  5. L'élection de Devedjian et Plagnol annulée. lefigaro.fr, 18 października 2012. . (fr.).
  6. Devedjian réélu, Aboud et Berrios nouveaux députés UMP. lefigaro.fr, 17 grudnia 2012. . (fr.).
  7. Patrick Devedjian est décédé du coronavirus. lesechos.fr, 29 marca 2020. . (fr.).
  8. L'ancien ministre Patrick Devedjian est mort des suites du Covid-19. midilibre.fr, 29 marca 2020. . (fr.).

Bibliografia