Paweł Soloch
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Paweł Soloch, badając jego najważniejsze i najgłębsze aspekty. Idąc tym tropem, przeanalizujemy jego wpływ w różnych kontekstach, od sfery osobistej po społeczną, w tym jego wpływ w sferze zawodowej i kulturalnej. Paweł Soloch to temat, który wzbudził dziś duże zainteresowanie, a dzięki tym badaniom postaramy się rzucić światło na jego liczne aspekty i znaczenie we współczesnym społeczeństwie. Mamy nadzieję, że ta lektura wzbogaci i sprowokuje do głębokiej refleksji nad Paweł Soloch i jego znaczeniem w naszym życiu.
.jpg) Paweł Soloch (2023) | |
| Data i miejsce urodzenia |
3 lutego 1962 |
|---|---|
| Podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji | |
| Okres |
od listopada 2005 |
| Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego | |
| Okres |
od sierpnia 2015 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador RP w Rumunii | |
| Okres |
od sierpnia 2023 |
| Poprzednik | |
| Odznaczenia | |
           
| |
.JPG)
Paweł Krzysztof Soloch (ur. 3 lutego 1962[1] w Szczecinie) – polski urzędnik państwowy. W latach 2005–2007 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, w latach 2015–2022 szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego, od 2023 ambasador RP w Rumunii.
Życiorys
Jest absolwentem II Liceum Ogólnokształcącego im. Mieszka I w Szczecinie[2]. Był laureatem VI Olimpiady Historycznej z roku szkolnego 1979/1980[3]. Od 1981 studiował historię na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Pracę magisterską Rola przyjaźni i kontaktów w życiu politycznym Aten w drugiej połowie V w. p.n.e., napisaną pod kierunkiem Włodzimierza Lengauera, obronił w 1989[4]. Ukończył też studia w instytucie IDHEAP w Lozannie (1990–1991) oraz w École nationale d’administration w Paryżu (1994–1995)[5][6].
W 1989 pracował w zespole promocji wyborczej Krajowego Biura Wyborczego Komitetu Obywatelskiego „Solidarność”. W 1990 został specjalistą w Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej[6]. W latach 1992–1998 był pracownikiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Ministerstwa Obrony Narodowej, a od 1998 do 1999 radcą oraz wicedyrektorem w Departamencie Spraw Obronnych w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. W latach 1999–2001 pełnił obowiązki dyrektora Departamentu Bezpieczeństwa Powszechnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. W latach 2004–2005 główny specjalista oraz doradca w Urzędzie m.st. Warszawy[5][6].
W latach 1999–2005 był asystentem w Instytucie Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk. W latach 2001–2003 był prorektorem ds. studenckich w Wyższej Szkole Dziennikarskiej im. Melchiora Wańkowicza w Warszawie. W 2003 został zastępcą dyrektora studiów europejskich i atlantyckich w Wyższej Szkole Psychologii Społecznej w Warszawie. Od 2010 zatrudniony jako ekspert w Instytucie Sobieskiego. Został też wykładowcą w Krajowej Szkole Administracji Publicznej.
Od listopada 2005 do listopada 2007 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, a także szefem Obrony Cywilnej Kraju. W latach 2007–2010 pełnił funkcję doradcy szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego[5][6][7]. Wszedł w skład rady programowej kongresu Polska Wielki Projekt[8]. W czerwcu 2013 został powołany do zarządu Instytutu Sobieskiego, a we wrześniu 2014 został jego prezesem[5][6]. W 2015 wszedł w skład rady tej organizacji[9].
7 sierpnia 2015 prezydent RP Andrzej Duda powołał go na urząd szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego[10]. W grudniu 2021 powołany w skład Rady ds. Bezpieczeństwa i Obronności działającej w ramach Narodowej Rady Rozwoju[11]. Funkcję szefa BBN pełnił do 10 października 2022, został następnie społecznym doradcą prezydenta[12][13].
W czerwcu 2023 mianowany ambasadorem RP w Rumunii[14]. Misję rozpoczął w sierpniu tego samego roku[15].
Odznaczenia i wyróżnienia
- Odznaczenia polskie
- 2000 – Brązowy Krzyż Zasługi[16]
- 2019 – Medal Stulecia Utworzenia Policji Państwowej[17]
- 2022 – Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (za wybitne zasługi w służbie państwu i społeczeństwu, za osiągnięcia w działalności publicznej i zawodowej)[13][18]
- Odznaczenia zagraniczne
- 2015 – Wielki Oficer Orderu Leopolda II, Belgia[6]
- 2016 – Krzyż Wielki Orderu Zasługi, Norwegia[6]
- 2017 – Komandor z Gwiazdą Orderu Lwa Finlandii, Finlandia[6]
- 2018 – Medal I stopnia Narodowej Rady Bezpieczeństwa i Obrony Ukrainy, Ukraina[6]
- 2019 – Order Gwiazdy Rumunii II klasy, Rumunia[19][20]
- 2019 – Wielki Krzyż Komandorski Orderu „Za zasługi dla Litwy”, Litwa[21]
- 2022 – Medal „Obrońca Ukrainy”, Ukraina[6]
- 2023 – Krzyż Uznania II klasy, Łotwa[22][23]
- 2025 – Order Krzyża Ziemi Maryjnej III klasy, Estonia[24]
- Wyróżnienia
- 2007 – tytuł honorowego obywatela gminy Mszana Dolna[25]
Życie prywatne
Jest żonaty, ma dwoje dzieci[6].
Przypisy
- ↑ Paweł Krzysztof Soloch. monitorfirm.pl. .
- ↑ Radosław Jaczmiński: II LO w Szczecinie świętuje swoje 70-lecie. radioszczecin.pl, 17 listopada 2016. .
- ↑ Agnieszka Wieczorek: Aneks II: Laureaci Olimpiady Historycznej w latach 1974–2014 (układ chronologiczny). W: Olimpiada Historyczna 1974–2014: historia i pamięć. Stanisław Roszak, Michał Targowski (red.). Toruń: Polskie Towarzystwo Historyczne, 2014, s. 296.
- ↑ Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk: Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945–2000. Kraków: Wydawnictwo Arkadiusz Wingert, 2010, s. 589.
- ↑ a b c d Paweł Soloch. sobieski.org.pl. .
- ↑ a b c d e f g h i j k Ambasador. gov.pl. .
- ↑ Piotr Nisztor: Nowe twarze w prezydenckim BBN. rp.pl, 5 kwietnia 2008. .
- ↑ Rada programowa Kongresu. polskawielkiprojekt.pl. .
- ↑ Fundacja Instytut Sobieskiego. rejestr.io. .
- ↑ Prezydent powołał Szefa KPRP, Szefa BBN oraz Sekretarzy i Podsekretarzy Stanu. prezydent.pl, 7 sierpnia 2015. .
- ↑ Rada ds. Bezpieczeństwa i Obronności rozpoczęła pracę. prezydent.pl, 15 grudnia 2021. .
- ↑ Prezydent RP dokona zmian w składzie Kierownictwa Kancelarii Prezydenta RP i BBN. prezydent.pl, 4 października 2022. .
- ↑ a b Jacek Siewiera nowym szefem BBN. pap.pl, 10 października 2022. .
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 13 czerwca 2023 r. nr 110.57.2023 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2023 r. poz. 63).
- ↑ Primirea de către ministrul afacerilor externe Luminița Odobescu a ambasadorului agreat al Republicii Polone în România, Paweł Soloch, pentru prezentarea copiilor scrisorilor de acreditare. mae.ro, 22 sierpnia 2023. . (rum.).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 6 listopada 2000 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2001 r. nr 1, poz. 15).
- ↑ Centralne obchody Święta polskiej Policji 2019. policja.gov.pl, 24 lipca 2019. .
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 października 2022 r. nr rej. 445/2022 o nadaniu orderów (M.P. z 2023 r. poz. 9).
- ↑ 100-lecie stosunków dyplomatycznych Polski i Rumunii. prezydent.pl, 1 października 2019. .
- ↑ Ordinul naţional „Steaua României”. presidency.ro. . (rum.).
- ↑ Wysokie odznaczenia Państwa Litewskiego dla polskich polityków. wilnoteka.lt, 22 lutego 2019. .
- ↑ Łotwa docenia Polaków. Odznaczenia dla Pawła Jabłońskiego, Pawła Solocha i Jakuba Kumocha – Wiadomości. polskieradio24.pl, 4 maja 2023. .
- ↑ Valsts prezidents 4. maijā Rīgas pilī pasniedz augstākos Latvijas valsts apbalvojumus 99 izcilām personībām. president.lv, 4 maja 2023. . (łot.).
- ↑ Bearers of Decorations – Paweł Soloch – Maarjamaa Risti III klassi teenetemärk. president.ee. . (ang.).
- ↑ Honorowi Obywatele Gminy. mszana.pl. .
|
