Pawieł Łatuszka
W tym artykule zajmiemy się tematem Pawieł Łatuszka, który jest dziś niezwykle ważny i interesujący. Pawieł Łatuszka to temat, który przykuł uwagę ekspertów i entuzjastów z różnych dziedzin, ponieważ jego wpływ rozciąga się na wiele aspektów codziennego życia. W tym artykule przyjrzymy się różnym aspektom Pawieł Łatuszka, jego znaczeniu w dzisiejszym społeczeństwie oraz temu, jak wpływa na nasz sposób życia, pracy i relacji. Przeanalizujemy jego implikacje na całym świecie, a także jego ewolucję w czasie, aby lepiej zrozumieć jego zakres i znaczenie w dzisiejszym świecie.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 lutego 1973 |
|---|---|
| Nadzwyczajny i pełnomocny ambasador Republiki Białorusi we Francji | |
| Okres |
od 16 listopada 2012 |
| Poprzednik | |
| Minister kultury Republiki Białorusi | |
| Okres |
od 4 czerwca 2009 |
| Nadzwyczajny i pełnomocny ambasador Republiki Białorusi w Rzeczypospolitej Polskiej | |
| Okres |
od 6 grudnia 2002 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Pawieł Pauławicz Łatuszka (biał. Павел Паўлавіч Латушка; ur. 10 lutego 1973 w Mińsku) – białoruski polityk i dyplomata, ambasador w Polsce, we Francji, Hiszpanii i przy UNESCO, były minister kultury (2009–2012).
Życiorys
Z wykształcenia prawnik, absolwent Wydziału Prawa Białoruskiego Uniwersytetu Państwowego (1995). Od ukończenia studiów pozostawał w służbie dyplomatycznej. W latach 1995–1996 pracował jako attaché w departamencie prawno-traktatowym białoruskiego MSZ, potem do 2000 był wicekonsulem konsulatu generalnego Białorusi w Białymstoku i krótko pełnił obowiązki konsula-kierownika konsulatu.
W latach 2000–2002 sprawował funkcję rzecznika prasowego MSZ. 6 grudnia 2002, ukazem nr 590 prezydenta Republiki Białorusi Alaksandra Łukaszenki, mianowany został ambasadorem Republiki Białorusi w Rzeczypospolitej Polskiej[1]. Z chwilą objęcia placówki ustanowił swoisty rekord – w wieku 29 lat został najmłodszym w historii białoruskim ambasadorem[2]. Został odwołany ze stanowiska 31 października 2008[3].
4 czerwca 2009 został mianowany ministrem kultury[4][5]. 16 listopada 2012 został mianowany ambasadorem we Francji i przy UNESCO. W dniu 20 maja 2013 mianowany Ambasadorem Nadzwyczajnym i Pełnomocnym Republiki Białorusi w Hiszpanii i jednocześnie w Portugalii. 15 grudnia także Ambasadorem w Monako. 15 stycznia 2019 został odwołany z tych stanowisk, a wkrótce potem mianowano go dyrektorem Narodowego Teatru Akademickiego im. Janki Kupały w Mińsku. 17 sierpnia 2020 został zwolniony ze stanowiska po tym, gdy publicznie poparł protesty powyborcze na Białorusi[6]. Dołączył następnie do opozycyjnej Rady Koordynacyjnej[7]. Następnie Prokurator Generalny Białorusi, Aleksander Koniuć, wszczął postępowanie karne przeciwko członkom Rady Koordynacyjnej na mocy artykułu 361 białoruskiego kodeksu karnego, zarzucając im próbę przejęcia władzy państwowej i szkodzenie bezpieczeństwu narodowemu[8].
Pod koniec października 2020 Latuszko został szefem Narodowego Zarządzania Antykryzysowego, gabinetu cieni utworzonego przez Radę Koordynacyjną dla pokojowego przejścia władzy po wyborach prezydenckich w Białorusi w 2020[9].
9 sierpnia 2022 Swiatłana Cichanouska ogłosiła na konferencji w Wilnie, Litwie, deklarację o utworzeniu Zjednoczonego Gabinetu Przejściowego. Łatuszka jest odpowiedzialny za przeprowadzenie procesu przejścia władzy[10].
W marcu 2023 białoruski sąd skazał Łatuszkę zaocznie na 18 lat więzienia[11].
Był jednym z nielicznych białoruskich polityków wśród osób sprawujących władzę, posługującym się językiem białoruskim. Mówi też biegle w języku polskim. W wolnych chwilach pisze wiersze[12].
18 września 2024 odebrał Nagrodę Solidarności im. Lecha Wałęsy[13].
Przypisy
- ↑ Alaksandr Łukaszenka: УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА РЕСПУБЛИКИ БЕЛАРУСЬ – 6 декабря 2002 г. № 590. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2009-12-06. . (ros.).
- ↑ Minął miesiąc. Czasopis, 2003-01. .
- ↑ Alaksandr Łukaszenka: УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА РЕСПУБЛИКИ БЕЛАРУСЬ – 31 октября 2008 г. № 594. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2008-10-31. . (ros.).
- ↑ Alaksandr Łukaszenka: УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА РЕСПУБЛИКИ БЕЛАРУСЬ – 4 июня 2009 г. № 286. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2009-06-04. . (ros.).
- ↑ Zmicier Pankawiec: Ёсць першы беларускамоўны міністр. Nasza Niwa, 2009-06-04. . (biał.).
- ↑ Justyna Prus: Bunt w teatrze Kupały po zwolnieniu dyrektora za poparcie protestu. Polska Agencja Prasowa, 2020-08-17. .
- ↑ Łatuszka skomentował presję władz na Radę Koordynacyjną białoruskiej opozycji. Biełsat TV, 2020-08-20. .
- ↑ Belarus Opens Criminal Probe Against Oppositions Coordination Council- Prosecutor General , UrduPoint (ang.).
- ↑ National Anti-Crisis Management , belarus-nau.org .
- ↑ RFE/RL's Belarus Service, On Second Anniversary Of Disputed Belarusian Presidential Poll, Tsikhanouskaya Names 'Interim Cabinet', „RadioFreeEurope/RadioLiberty” (ang.).
- ↑ Białoruś: Swiatłana Cichanouska i Pawieł Łatuszka skazani przez białoruski reżim
- ↑ Walancina Dounar, Tacciana Prus, Uładzimir Zdanowicz, Anatol Klaszczuk, Jauhien Piasecki. Наша мова вечная?. „Zwiazda”, 2009-09. (biał.).
- ↑ Paweł Łatuszka odebrał z rąk szefa MSZ Nagrodę Solidarności im. Lecha Wałęsy , dzieje.pl (pol.).
Bibliografia
- Biogram na stronie agencji Belta. news.belta.by. . (biał.).
| Jednorazowe | |
|---|---|
| Coroczne | |
| Organizacje | |
| Liderzy |
.svg)
