Obecnie Percy Williams to temat, który przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. Wywierając znaczący wpływ na różne dziedziny życia, Percy Williams wywołał bezprecedensową debatę, przyciągającą zarówno zwolenników, jak i krytyków. Ponieważ Percy Williams nadal zajmuje duże miejsce w świadomości zbiorowej, jego wpływ rozciąga się na wiele sektorów, od polityki po rozrywkę i od technologii po całe społeczeństwo. W tym artykule zbadamy różne aspekty Percy Williams, badając jego obecne znaczenie i potencjalny wpływ na przyszłość.
![]() | |||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
19 maja 1908 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
29 listopada 1982 | ||||||||||||||||||
Wzrost |
170 cm | ||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||||
![]() |
Percy Alfred Williams (ur. 19 maja 1908 w Vancouver, zm. 29 listopada 1982 tamże[1]) – kanadyjski lekkoatleta sprinter, dwukrotny mistrz olimpijski.
Niespodziewanie wygrał kanadyjskie eliminacje przed igrzyskami olimpijskimi w 1928 w Amsterdamie. Na igrzyskach łatwo awansował do finału biegu na 100 metrów, który wygrał dzięki dobremu startowi. Powtórzył ten sukces w biegu na 200 metrów. Kanadyjska sztafeta 4 × 100 metrów z Williamsem na ostatniej zmianie unie ukończyła biegu finałowego[1].
Williams zwyciężył w biegu na 100 jardów podczas igrzysk Imperium Brytyjskiego w 1930[2]. Na zaproszenie działaczy ze Stanów Zjednoczonych Williams wziął udział w serii zawodów halowych, wygrywając 19 z 21.
9 sierpnia 1930 w Toronto ustanowił rekord świata w biegu na 100 metrów czasem 10,3 s[3].
Kontuzja mięśnia uda spowodowała przerwę w startach Williamsa, który później już nie odzyskał dawnej formy. Startował na igrzyskach olimpijskich w 1932 w Los Angeles, ale odpadł w półfinale biegu na 100 metrów, a w sztafecie 4 × 100 metrów zajął wraz z kolegami 4. miejsce. Wkrótce potem zakończył wyczynowe uprawianie sportu[1].
Był mistrzem Kanady w biegu na 100 metrów w 1928 i 1930 oraz w biegu na metrów w 1928[4].
Oprócz rekordu w biegu na 100 metrów był również rekordzistą Kanady w sztafecie 4 × 100 metrów z czasem 41,3 s uzyskanym podczas igrzysk olimpijskich w Los Angeles[5].
Pracował później jako agent ubezpieczeniowy. W 1979 został Oficerem Orderu Kanady. Mieszkał z matką do jej śmierci w 1977. Cierpiący z powodu zapalenia stawów, popełnił samobójstwo w 1982[1].
źródło[6]: