Obecnie Harrison Dillard to temat, który przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Harrison Dillard stał się istotnym tematem, który bezpośrednio wpływa na codzienne życie ludzi. Od wpływu na gospodarkę światową po wpływ na społeczeństwo, Harrison Dillard stał się punktem zainteresowania naukowców, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa. W tym artykule szczegółowo zbadamy wszystkie aspekty Harrison Dillard i jego ewolucję na przestrzeni lat.
![]() Harrison Dillard (1952) | |||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
8 lipca 1923 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
15 listopada 2019 | ||||||||||||||||||
Wzrost |
178 cm | ||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
|
William Harrison Dillard (ur. 8 lipca 1923 w Cleveland, zm. 15 listopada 2019 tamże[1][2]) – amerykański lekkoatleta, sprinter i płotkarz, czterokrotny mistrz olimpijski.
W 1941 rozpoczął naukę w Baldwin-Wallace College w Berea. Dwa lata później został powołany do wojska. Po zakończeniu służby powrócił do college’u i trenowania lekkiej atletyki. Odnosił sukcesy zwłaszcza w biegach płotkarskich. Był mistrzem USA (AAU) na 120 jardów przez płotki i 220 jardów przez płotki w 1946 i 1947.
Pomimo serii 82 kolejnych zwycięstw w biegach płotkarskich Dillard nie zakwalifikował się do reprezentacji USA w biegu na 110 metrów przez płotki na igrzyska olimpijskie w 1948 w Londynie, ponieważ przegrał zawody kwalifikacyjne. Zajął w nich jednak 3. miejsce w biegu na 100 metrów i w tej konkurencji wystąpił na igrzyskach. Zdobył w niej złoty medal po minimalnym zwycięstwie nad innym Amerykaninem Barneyem Ewellem (wynikiem 10,3 s wyrównał rekord olimpijski). Drugie zwycięstwo odniósł w sztafecie 4 × 100 metrów.
Nie bronił tytułu na 100 metrów na igrzyskach w 1952 w Helsinkach, lecz wystąpił na 110 metrów przez płotki oraz w sztafecie 4 × 100 m. W obu konkurencjach został mistrzem olimpijskim.
Jest jedynym do tej pory lekkoatletą, który zdobył mistrzostwo olimpijskie na 100 m i 110 m przez płotki. Był czterokrotnym rekordzistą świata – w biegu na 200 m przez płotki na prostej (22,3 w 1947) oraz 3 razy na dystansach jardowych.
źródło[3]: