W dzisiejszym artykule przeanalizujemy znaczenie Victor d’Arcy w naszym życiu. Victor d’Arcy to temat, który zyskał na znaczeniu w ostatnich latach i coraz więcej osób chce dowiedzieć się więcej na ten temat. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty związane z Victor d’Arcy, od jego początków i ewolucji, po wpływ na obecne społeczeństwo. Ponadto sprawdzimy, jak Victor d’Arcy wpłynął na różne obszary, takie jak kultura, technologia, ekonomia, a nawet polityka. Bez wątpienia Victor d’Arcy był czynnikiem decydującym o tym, jak dzisiaj żyjemy i myślimy. Dołącz do nas w eksploracji Victor d’Arcy i odkryj, dlaczego jest on tak istotny dla świata, w którym żyjemy.
![]() Victor d’Arcy (z lewej) i Harold Abrahams | ||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
30 czerwca 1887 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
12 marca 1961 | |||||||||
Wzrost |
172 cm | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Victor Henry Augustus „Vic” d’Arcy (ur. 30 czerwca 1887 w Rotherhithe w Londynie, zm. 12 marca 1961 w Fish Hoek[1]) – brytyjski lekkoatleta sprinter, mistrz olimpijski ze Sztokholmu z 1912.
W 1911 zajął 2. miejsce w biegu na 100 jardów na mistrzostwach Wielkiej Brytanii (AAA)[2]. W tym samym roku wyrównał rekord Wielkiej Brytanii na tym dystansie (9,8 s). Nigdy nie zdobył indywidualnego mistrzostwa AAA (poza 2. miejscem w 1911 zajmował 3. miejsca nw biegu na 100 jardów w 1914 i 1919[2] oraz 2. miejsca w biegu na 220 jardów w 1913 i 1914[3]), ale czterokrotnie uczynił to w biegu sztafetowym[1].
Na igrzyskach olimpijskich w 1912 w Sztokholmie startował w biegu na 100 metrów i biegu na 200 metrów, odpadając w półfinałach. Sukces odniósł za to w sztafecie 4 × 100 metrów, w której wraz z kolegami (byli to David Jacobs, Henry Macintosh i William Applegarth) najpierw awansował do finału po dyskwalifikacji sztafety Stanów Zjednoczonych za przekazanie pałeczki poza strefą zmian, a później w finale zdobył złoty medal[1].
Startował także na igrzyskach olimpijskich w 1920 w Antwerpii, gdzie odpadł w ćwierćfinale biegu na 100 metrów, w eliminacjach biegu na 200 metrów, a w sztafecie 4 × 100 metrów zajął z kolegami (byli to William Hill, Harold Abrahams i Denis Black) 4. miejsce. Wkrótce potem zakończył karierę sportową i wyjechał do Południowej Afryki, gdzie spędził resztę życia[1].
Rekordy życiowe[1]: