Pieprz czarny

W dzisiejszym świecie Pieprz czarny stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona odbiorców. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na poziom osobisty, Pieprz czarny wywołał niekończące się debaty i badania, które miały na celu zrozumienie jego prawdziwego znaczenia i zakresu. Wraz z postępem technologii i globalizacją Pieprz czarny zyskał jeszcze większe znaczenie, wywołując debaty i refleksje w różnych dziedzinach, takich jak polityka, ekonomia, kultura i środowisko. W tym artykule zbadamy różne aspekty i perspektywy związane z Pieprz czarny, analizując jego znaczenie dzisiaj i jego przyszłe prognozy.

Pieprz czarny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

magnoliopodobne

Rząd

pieprzowce

Rodzina

pieprzowate

Rodzaj

pieprz

Gatunek

pieprz czarny

Nazwa systematyczna
Piper nigrum L.
Sp. Pl. 1.28, 1753
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Rodzaje przyprawy

Pieprz czarny (Piper nigrum L.) – gatunek rośliny z rodziny pieprzowatych. Wywodzi się z południowo-wschodnich Indii[3], jest uprawiany w wielu krajach strefy tropikalnej[4]. Pieprz czarny uprawiany jest jako roślina użytkowa w tropikalnych rejonach o klimacie gorącym i wilgotnym[3]. Uprawia się go dla owoców (pestkowców), z których otrzymuje się znany pieprz przyprawowy. Znany jest także od dawna jako roślina pokojowa[3].

Morfologia

Pokrój
Tropikalne pnącze o drewniejących dolnych częściach. Osiąga do 15 m wysokości, zarówno pień jak i rozgałęzienia są zgrubiałe w węzłach. Łodygi, zdrewniałe u nasady, osiągają długość 7 m i mają liczne, wyrastające w węzłach korzenie powietrzne, które łatwo zakorzeniają się w ziemi[3].
Liście
Nieco skórzaste, zimozielone, trochę jaśniejsze pod spodem, długości około 8 cm[3], ogonkowe, jajowate z sercowatą podstawą, ostro zakończone.
Kwiaty
Zebrane w kłosowate kwiatostany o długości 8-10 cm, składa się z malutkich, bezszypułkowych kwiatów bez okwiatu[3]. Kwiaty drobne, seledynowobiałe, o dwóch pręcikach i jednym słupku, zagłębionym w jamie szypułki okrytej zielonkawą przysadką[5].
Owoce
Pestkowce początkowo zielone, później czerwonawe lub żółtoczerwonawe i w końcu czarne[6]. Owoce są kuliste, o średnicy 0,5 cm[5] zebrane po 20-30 w owocostan[6]. Nasiono, będące właściwą przyprawą, okryte jest cienką, mięsistą warstwą owocni[6].

Biologia i ekologia

Roślina tropikalna i subtropikalna, najlepiej rośnie i plonuje na wilgotnych, próchniczych glebach w pobliżu wybrzeży morskich (w wysokiej wilgotności powietrza). Kwitnie przez cały rok. Owocuje już w 2-5 roku uprawy i przez następne 40 lat[7].

Zastosowanie

Z owoców pieprzu czarnego sporządzana jest przyprawa zwana pieprzem. U większości odmian duża zawartość olejków eterycznych i alkaloidu piperyny nadaje charakterystyczny, palący smak.

  • Ze względu na sposób otrzymywania przyprawę dzieli się na co najmniej trzy rodzaje:
    • pieprz czarny – z owoców niedojrzałych, suszonych i fermentowanych[6],
    • pieprz biały – łagodniejszy, z dojrzałych owoców, które krótko się gotuje, moczy w wodzie morskiej i suszy na słońcu lub suszarni. Po tych zabiegach usuwana jest zewnętrzna warstwa owocni[3][6],
    • pieprz zielony – niedojrzałe zielone nasiona suszone na słońcu, liofilizowane, marynowane w kwasie octowym lub mlekowym albo konserwowane solanką.

Pieprzu czerwonego nie otrzymuje się z tej rośliny, lecz z południowoamerykańskiego schinusa peruwiańskiego[8].

Uprawy

Pieprz czarny uprawiany jest w południowych Indiach, Malezji, na Półwyspie Malajskim, Nowej Gwinei, w tropikalnej i południowej Afryce oraz na Antylach i w Brazylii[5]. Pieprz rozmnaża się wyłącznie przez sadzonkowanie[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g h Jan Tykač: Rośliny pnące. Leksykon przyrody.. Polska Oficyna Wydawnicza 'BGW', 1985. ISBN 83-7066-152-1.
  4. ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). .
  5. ↑ a b c Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
  6. ↑ a b c d e B. Hlava, D. Lanska: Rośliny przyprawowe. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1983, s. 212. ISBN 83-09-00456-7.
  7. ↑ Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.
  8. ↑ Aleksander K. Smakosz, Wszystko co chcielibyście wiedzieć o pieprzu ale baliście się zapytać .