_Pieśń o cegle__ to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od odkrycia po wpływ na współczesne społeczeństwo temat ten wzbudził zainteresowanie i debatę w różnych obszarach. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z _Pieśń o cegle__, od jego początków po dzisiejsze znaczenie. Przeanalizujemy jego wpływ na kulturę, naukę, politykę, a nawet codzienne życie ludzi. Ponadto zbadamy różne perspektywy i opinie dotyczące tego tematu, aby przedstawić wszechstronną i szczegółową wizję jego znaczenia i wpływu na społeczeństwo. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i eksploracji _Pieśń o cegle__!
| Wykonawca utworu | |
| Izabela Trojanowska, Stalowy Bagaż | |
| Wydany | |
|---|---|
| Gatunek |
pop rock |
| Długość |
3:01 |
| Wydawnictwo | |
Pieśń o cegle – utwór muzyczny z roku 1981, wykonywany przez Izabelę Trojanowską wraz z zespołem Stalowy Bagaż. Piosenkę skomponowali Andrzej Mogielnicki, Aleksander Mrożek i Jacek Krzaklewski, a słowa napisał Andrzej Mogielnicki[1]. Piosenka ukazała się na epce Przyda się do kartoteki[2].
Andrzej Mogielnicki napisał słowa piosenki w okresie tzw. karnawału Solidarności, komponując utwór w drodze w Warszawy do Poznania, dokąd jechał z Izabelą Trojanowską na sesję nagraniową z zespołem Stalowy Bagaż. Trojanowska zapoznała się z utworem i zaaprobowała go bez namysłu. Utwór nagrano w studiu w Poznaniu w czasie pożyczonym od Kostasa Dzokasa, męża Eleni, gdyż studio sąsiadowało z domem mieszkalnym i nagrywanie w nocy nie było możliwe. Próba i nagranie piosenki trwały dwie godziny. Trojanowska nie była wybitną wokalistką, natomiast miała przygotowanie aktorskie i umiejętność interpretacji tekstu. Partię wokalną zaśpiewała wysokim rejestrem, co nadało utworowi charakter pastiszu. Mogielnicki był zadowolony z efektu i zdecydował, że piosenka będzie zaprezentowana podczas festiwalu w Opolu[3].
Do wykonania piosenki na scenie wykorzystano rekwizyty – czerwony krawat używany wówczas przez członków Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej, a także duże bloki styropianu imitujące cegły, które wokalistka podawała asystentom wzorem trójek murarskich i rzucała w publiczność. Występ okazał się kontrowersyjny, został źle przyjęty przez krytykę, protestował również ZSMP przeciwko nadużyciu i ośmieszaniu ich symbolu. Protestowano również później, podczas letniej trasy koncertowej artystki. W roku 2006 powstała nowa wersja tej piosenki, zaaranżowana tak, aby na plan pierwszy wysunąć gitarę[4].
Słowa piosenki nawiązują do trójek murarskich, specyficznej metody pracy stosowanej głównie podczas odbudowy Polski po drugiej wojnie światowej. Na słowa składają się hasła często wykorzystywane na pierwszomajowych transparentach epoki socrealistycznej: Prostą mamy sprawę, jasny cel; Wiemy kto przyjaciel, a kto wróg; Kto nie idzie z nami, maszeruje przeciw nam i podobne. Pojawiają się również setki nowych hut – w latach 50. stawiano głównie na przemysł ciężki, a jedną z najważniejszych inwestycji okresu PRL była wybudowana w latach 70. Huta Katowice. Obietnica wszystkiego będzie w bród jest ironiczna, gdyż piosenka powstała w czasach kryzysu i długich sklepowych kolejek[5].
Piosenka otrzymała nagrodę publiczności festiwalu w Opolu. W październikowej liście przebojów magazynu muzycznego Non Stop utwór zajął drugie miejsce[4].