Piotr Śmietański

W dzisiejszym świecie Piotr Śmietański to temat, który staje się coraz bardziej istotny i interesujący. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na codzienne życie ludzi, Piotr Śmietański stał się powracającym tematem w debatach, rozmowach i analizach. W miarę upływu czasu Piotr Śmietański nadal budzi głęboką refleksję w różnych obszarach, od polityki i ekonomii po kulturę i technologię. Dlatego ważne jest, aby zająć się tym problemem w sposób głęboki i szczegółowy, aby zrozumieć jego zakres i móc zrozumieć jego prawdziwy wpływ na nasze życie. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Piotr Śmietański, odnosząc się do jego dzisiejszego znaczenia i znaczenia.

Piotr Śmietański
Ilustracja
Starszy sierżant Starszy sierżant
Data i miejsce urodzenia

27 czerwca 1899
Zawady, Królestwo Polskie

Data i miejsce śmierci

23 lutego 1950
Barcinek (dawniej Korczakowo)[1], Polska

Przebieg służby
Lata służby

1945–1950

Formacja

MBP

Piotr Śmietański (ur. 27 czerwca 1899 w Zawadach, zm. 23 lutego 1950 w Barcinku)[2][1] – polski kat, jeden z głównych egzekutorów w Polsce Ludowej w okresie stalinizmu, funkcjonariusz Urzędu Bezpieczeństwa w stopniu starszego sierżanta.

Protokół z wykonania wyroku śmierci na rtm. Witoldzie Pileckim przez Piotra Śmietańskiego zachowany w aktach sprawy

Życiorys

Syn Władysława i Anny, rodziny robotniczej. Ukończył cztery klasy szkoły powszechnej, pracował jako robotnik budowlany. Zmobilizowany, uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w stopniu szeregowca. W 1923 wstąpił do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski, przyjął pseudonim Mojżesz, którego używał do rozwiązania warszawskich struktur KPP w końcu 1937. Od 1928 do 1940 pracował w Wodociągach i Kanalizacji M. St. Warszawy jako hydraulik. Po likwidacji KPP Śmietański, zgodnie z dyspozycjami Kominternu o wstępowaniu komunistów do legalnie działających organizacji i stowarzyszeń – wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, w której działał do formalnego zaprzestania działalności partii 27 września 1939 po kapitulacji Warszawy. Pod koniec 1939 trafił do Towarzystwa Przyjaciół ZSRR, od 1943 członek Polskiej Partii Robotniczej, w 1944 wstąpił do Armii Ludowej.

17 stycznia 1945 został funkcjonariuszem sekcji VII wydziału I Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie w randze wywiadowcy. Od 21 lipca 1945 pełnił funkcję referenta w sekcji specjalnej, od 1 stycznia 1946 oddziałowego, od 1 lutego 1946 wywiadowcy w sekcji 1 (realizacja) wydziału IV A (śledczego), a od 3 sierpnia 1946 – agenta zaopatrzenia w wydziale gospodarczym. Od 1 lutego 1947 pozostawał do dyspozycji szefa i w randze starszego sierżanta był dowódcą plutonu egzekucyjnego w więzieniu mokotowskim, faktycznie jednoosobowo dokonującym egzekucji. Osobiście wykonywał kary śmierci. W okresie stalinowskim był wykonawcą wyroków śmierci na wielu żołnierzach wyklętych, byłych oficerach Armii Krajowej, w tym m.in. na por. Jerzym Miatkowskim, por. Tadeuszu Pelaku, por. Edmundzie Tudruju, por. Arkadiuszu Wasilewskim, por. Romanie Grońskim, kapitanie Stanisławie Łukasiku, majorze Hieronimie Dekutowskim (zabitych przez Śmietańskiego jednego dnia – 7 marca 1949)[3].

25 maja 1948 wykonał wyrok śmierci na rotmistrzu Witoldzie Pileckim[2]. Zachował się protokół wykonania wyroku śmierci na Witoldzie Pileckim z podpisem Śmietańskiego[4].

Od 1 września 1948 pracował jako oficer do zleceń w wydziale ogólnym WUBP w Warszawie.

W 2003 Instytut Pamięci Narodowej rozpoczął śledztwo mające na celu ustalenie losów Śmietańskiego w związku z dochodzeniem w sprawie śmierci Witolda Pileckiego. Według ustaleń IPN Śmietański zmarł w 1950 na gruźlicę[2]. Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 8H-1-4)[5]. Miejsce grobowe istnieje, nagrobek się nie zachował[6].

Jego żoną była od 1923 Eufemia z Chmielewskich. Mieli trzy córki: Irenę (ur. 1924), Zofię (ur. 1926) i Zdzisławę (ur. 1933). Irena i Zdzisława pracowały po 1945 również w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego.

Przypisy

  1. ↑ a b Waldemar Kowalski: Ten człowiek strzelał do największych polskich bohaterów. Kim był kat z Mokotowa, który zabił rotmistrza Pileckiego?. natemat.pl, 29 grudnia 2015. .
  2. ↑ a b c Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej. .
  3. ↑ Józefa Huchlowa, Zrzeszenie „Wolność i Niezawisłość” w dokumentach Zarząd Główny WiN, 2000, ISBN 83-902803-7-X, s. 407.
  4. ↑ Adam Cyra, Ochotnik do Auschwitz. Witold Pilecki (1901–1948), Oświęcim: Chrześcijańskie Stowarzyszenie Rodzin Oświęcimskich, 2000, ISBN 83-912000-3-5, ISBN 83-912000-4-3, OCLC 751293414.
  5. ↑ Piotr Śmietański [hasło w wyszukiwarce internetowej] , brodnowski.grobonet.com .
  6. ↑ Zbrodniarze komunistyczni. Groby katów, sędziów i funkcjonariuszy MBP. Niezapomniani , www.se.pl .

Bibliografia