Piotr Burzyński

W tym artykule przeanalizujemy wpływ Piotr Burzyński na dzisiejsze społeczeństwo. Od momentu pojawienia się Piotr Burzyński przyciąga uwagę zarówno ekspertów, jak i obywateli, wywołując debaty i kontrowersje w różnych dziedzinach. Na przestrzeni historii Piotr Burzyński okazał się tematem istotnym i aktualnym, wzbudzając zainteresowanie w tak różnorodnych obszarach, jak polityka, ekonomia, kultura i technologia. W tym sensie konieczne jest zrozumienie roli Piotr Burzyński we współczesnym społeczeństwie, a także jego implikacji i reperkusji na poziomie globalnym. Dzięki szczegółowej analizie będziemy mogli zagłębić się w różne aspekty otaczające Piotr Burzyński i jego wpływ na obecny świat.

Ten artykuł dotyczy polskiego prawnika, naukowca, pedagoga. Zobacz też: inne osoby o tym nazwisku.
Piotr Burzyński
Data i miejsce urodzenia

14 października 1819
Sanok

Data i miejsce śmierci

19 kwietnia 1879
Kraków

profesor nauk prawnych
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1844

Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński

Okres zatrudn.

1851-1879

Dziekan Wydziału Prawa UJ

Piotr Burzyński (ur. 14 października 1819 w Sanoku, zm. 19 kwietnia 1879 w Krakowie) – prawnik polski, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Życiorys

Ukończył gimnazjum w Krakowie (1837), następnie w latach 1837-1841 studiował prawo na UJ. W 1844 obronił na tej uczelni doktorat praw (po przedstawieniu pracy O stosunkach majątkowych między osobami różnokrajowymi, zawierającymi związek małżeński bez intercyzy)[1]. Pracował jako urzędnik w Wydziale Finansowym Wolnego miasta Krakowa (1841-1845), podpisarz w sądzie w Chrzanowie (1845-1846), zastępca sędziego Trybunału Wielkiego Księstwa Krakowskiego (1846-1851). W 1851 podjął pracę na UJ, w Katedrze Prawa Francuskiego; lata 1854–1860 spędził w Złoczowie jako podprokurator sądu. W 1860 powrócił na uczelnię, został profesorem i kierownikiem Katedry Prawa Polskiego i Francuskiego. Dwukrotnie pełnił funkcję dziekana Wydziału Prawa (1863/1864, 1869/1870).

Zajmował się prawem rodzinnym, prawem cywilnym francuskim oraz historią polskiego prawa cywilnego. Opracował pierwszą dużą syntezę polskiego prawa osobowego i rodzinnego (Prawo polskie prywatne, 1867–1871, 2 tomy)[2][3]. Zajmował się historią Katedr Prawa UJ, występował na rzecz obsadzania stanowisk profesorskich przez Polaków i wykładania w języku polskim. Był autorem opracowania Wykład prawa cywilnego francuskiego (1852)[4], które przez długi czas stanowiło jedyny polski podręcznik z tego przedmiotu. W latach 1863–1865 był jednym z redaktorów wydawnictw prawniczych UJ.

Niektóre inne prace:

  • O uprawnieniu dzieci nieślubnych podług prawa polskiego (1875)[5]
  • O prawie bliższości w dawnej Polsce (1877)[6]
  • O decymach i narocznikach, tudzież o dziesięcinie monarszej w dawnej Polsce. Ustęp z dziejów gminy i skarbowości publicznej polskiej (1878)

Wśród jego uczniów byli m.in. Michał Bobrzyński i Kazimierz Chłędowski. W 1873 został członkiem czynnym AU, był również członkiem Towarzystwa Naukowego Krakowskiego.

Był mężem Emilii Kopff córki prawnika i sędziego Wiktora Kopffa, wnuczki Ambrożego Grabowskiego. Pochowany został na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze Kh[7].

Bibliografia

Przypisy

  1. ↑ O stosunkach majątkowych między osobami różnokrajowemi zawierającemi związek małżeński bez intercyzy, ze szczególną w tym względzie uwagą, na krainę W.M. Krakowa z trzema ościennemi państwami , Dys. Wydz. Prawa na Uniw. Jagiell., polona.pl .
  2. ↑ Prawo polskie prywatne : napisane i poświęcone pamięci ubiegłych w roku 1864 pięciuset lat istnienia Akademii Krakowskiej. T. 1, Obejmujący źródła prawa polskiego i z prawa prywatnego. Cz. 1, O osobach jako podmiotach stosunków prawnych , polona.pl .
  3. ↑ Prawo polskie prywatne : napisane i poświęcone pamięci ubiegłych w roku 1864 pięciuset lat istnienia Uniwersytetu Krakowskiego. T. 2, Obejmujący źródła prawa polskiego i z prawa prywatnego. Cz. 2, Prawo rodzinne. Cz. 3, Prawo majątkowe , polona.pl .
  4. ↑ Piotr Burzyński, Wykład prawa cywilnego francuzkiego. T. 1 , polona.pl .
  5. ↑ Piotr Burzyński, O uprawnieniu dzieci nieślubnych podług prawa polskiego , Odb. z 3 t. Spraw. Wydz. Hist.-filoz. Akad. Umiejętności. Kraków, 1875, polona.pl .
  6. ↑ Piotr Burzyński, O prawie bliższości w dawnej Polsce , Odb. z Rozpraw i Sprawozdań z posiedzeń Wydz. Hist.-filoz. Akad. Umiejętności. T. 6, Kraków, 1877, polona.pl .
  7. ↑ Karolina Grodziska-Ożóg, Cmentarz Rakowicki w Krakowie (1803-1939), wyd. II, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1987, s. 100

Linki zewnętrzne