Piotr Najsztub

Piotr Najsztub

Data i miejsce urodzenia	24 lutego 1962 Żnin
Zawód, zajęcie	dziennikarz, publicysta
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Piotr Najsztub (ur. 24 lutego 1962 w Żninie^[1]) – polski dziennikarz i publicysta^[2].

Ma siostrę^[1]. W dzieciństwie uczył się malarstwa^[1].

Absolwent LO w Żninie (1981) i grafiki na PWSSP w Poznaniu (1988)^[2].

W latach 1990–1996 był dziennikarzem w „Gazecie Wyborczej”^[3]. Pisał m.in. reportaże śledcze^[4].

W latach 1997–1999 prowadził wraz z Jackiem Żakowskim program Tok Szok, który początkowo był emitowany w TVP2 (1997), a potem w Polsacie (1998–1999). Od października 2006 program był emitowany w TV4 pod nazwą Tok2Szok^[5][6], a od marca 2007 również na antenie Antyradia^[7]. W 2007 byli nominowani do nagrody „Wiktora” w kategorii „twórca najlepszego programu telewizyjnego”^[8].

Wraz z Jackiem Żakowskim prowadził audycję Rozmowy podsłuchiwane w RMF FM^[7]. W 2007 prowadził felietony w ramach pasma ObserWAWAtor w Radiu Wawa^[9], a od 2013 prowadzi audycję Prawda nas zaboli w Tok FM^[10].

W latach 2001–2002 był zastępcą redaktora naczelnego dwutygodnika „Viva!”^[11]. W 2002 został dyrektorem kreatywnym, a następnie – redaktorem naczelnym tygodnika „Przekrój”^[12]. W 2003 odebrał tytuł „redaktora naczelnego roku” przyznany przez magazyn „Media i Marketing Polska”^[13]. W 2004 został uznany „człowiekiem roku” w konkursie Media Trend^[14], a także był nominowany do nagrody im. Dariusza Fikusa w kategorii „twórcy mediów”^[15]. W czerwcu 2006 odszedł z „Przekroju”, by objąć stanowisko dyrektora kreatywnego w wydawnictwie Edipresse Polska^[16]. W 2009 był nominowany do nagrody MediaTorów w kategorii „NawigaTor”^[17]. Przeprowadzane przez niego wywiady ukazywały się na łamach czasopism: „Przekrój” (2002–2010)^[18][19], „Viva!” (od 2006)^[20], „Wprost” (2010–2013)^[21][22] i „Newsweek Polska” (od 2014)^[23].

W 2001 współprowadził reality show Polsatu Dwa światy^[24]. Od września 2004 do czerwca 2005 prowadził program TVN Najsztub pyta^[25]. W 2005 był nominowany do Telekamery w kategorii „talk show”^[26]. W 2006 prowadził program TVP2 Pasażer^[27]. W 2011 został redaktorem naczelnym magazynu TVP2 Redakcja kultury^[28]. W 2012 wraz z Pawłem Królikowskim prowadził talk show TV4 Mała czarna^[29]. Od września 2012 prowadzi program Najsztub słucha na antenie TVN Style^[30]. W 2017 podjął współpracę z portalem Onet.pl, dla którego prowadził internetowy talk show Miło/ść, koprodukowany z Zoom TV^[31]. Miał być również prowadzącym programu Czas na zasady^[32], jednak portal zrezygnował ze współpracy po tym, gdy w październiku 2017 dziennikarz nie mając prawa jazdy, OC i ważnego przeglądu potrącił na pasach 77-letnią kobietę^{[33][potrzebny przypis]}.

Zasiadał w Radzie Fundacji „Charytatywny Bal Dziennikarzy”^[34].

Współtworzył scenariusz serialu TVP2 Czwarta władza (2004)^[35]. Zagrał Ochmistrza w charytatywnym spektaklu telewizyjnym Kopciuszek (2005) w reżyserii Krystyny Jandy^[36][37].

Wystąpił w kampaniach społecznych organizacji WWF: „Detox” (2005)^[38] i „Godzina dla Ziemi” (2010)^[39], a także w kampanii wizerunkowej Tok FM (2016)^[40] i spocie reklamowym marki herbacianej Lipton (2007)^[41]. Wziął udział w proekologicznym programie TVN S.O.S. dla świata (2011)^[42].

Był jednym ze „100 najpopularniejszych gwiazd polskiego show-biznesu” według danych magazynu „Forbes Polska” w 2007 i 2009; jego wizerunek został wyceniony przez reklamodawców: w 2007 na 280 tys. zł (90. miejsce)^[43] i w 2009 na 273 tys. zł (92. miejsce)^[44].

Był współwłaścicielem warszawskiej restauracji Przegryź^[45].

Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żoną, z którą rozwiódł się w 1983, mają dwie córki: Urszulę i Agatę^[2]. Jego drugą żoną była Sylwia Skóra, z którą też się rozwiódł. W 2011 związał się z młodszą o 23 lata pisarką Katarzyną Sarnowską^[46].

Mając 16 lat stanął przed sądem dla nieletnich za próbę włamania się do sklepu^[47]. Trzy lata później został na kilka miesięcy pozbawiony wolności za kolportowanie ulotek podczas stanu wojennego^[1].

W 2007 do Sądu Okręgowego w Piotrkowie Trybunalskim wysłano akt oskarżenia wobec Arkadiusza W. i Pawła G., gangsterów związanych z gangiem pruszkowskim, którzy mieli nakłaniać do zabójstwa Piotra Najsztuba „z użyciem broni palnej”^[48][49]. Dziennikarz nie uczestniczył w procesie^[50]. W czerwcu 2008 gangsterzy zostali ukarani pozbawieniem wolności na 7 i 8 lat^[51], zaś w czerwcu 2009 Sąd Apelacyjny w Łodzi zmniejszył wymiar kary do 5 i 6 lat^[52].

W 2007 wraz z dziennikarzem Cezarym Łazarewiczem zostali oskarżeni o znieważenie prokuratora Grzegorza Talarka słowem „poDUPAdły”, którym zatytułowany był jeden z artykułów opublikowanych w 2005 na łamach „Przekroju”, którego Najsztub był ówczesnym redaktorem naczelnym. Dziennikarzom groziło do roku więzienia, wykonywanie prac społecznych lub grzywna^[53]. Wcześniej, tj. w 2006 sąd umorzył sprawę na wniosek Trybunału Konstytucyjnego^[54]. Przez Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia został 21 stycznia 2007 uznany winnym „nieumyślnego dopuszczenia jako redaktor naczelny do opublikowania materiału prasowego zawierającego znamiona przestępstwa”, jednak sprawę umorzono z powodu „znikomego stopnia szkodliwości społecznej”^[55].

W czerwcu 2013 Stowarzyszenie Pamięci Powstania Warszawskiego skierowało skargę do KRRiT przeciwko Piotrowi Najsztubowi i Tomaszowi Piątkowi, którzy w trakcie audycji Prawda was zaboli w radiu Tok FM mieli „żartować z autentycznych wierszy żołnierzy AK”, które zostały zgłoszone do konkursu poetyckiego zorganizowanego w sierpniu 1944 przez Tadeusza Schollenbergera, dowódcę III Rejonu VI Obwodu AK Praga^[56]. Dyrekcja radia wydała komunikat do mediów, w którym przeprosiła za żarty dziennikarzy^[57].

W styczniu 2017 został skrytykowany za umieszczenie na profilach na Facebooku i Twitterze wpisu, w którym określił mieszkańców południowej Polski mianem „owco- i jagnioje*ców”. Jak wyjaśnił, wpisy miały na celu „poruszenie sumień Polaków”, którzy w negatywny sposób wypowiadają się na temat imigrantów politycznych^[58].

5 października 2017 w Konstancinie-Jeziornie potrącił przechodzącą po pasach 77-letnią kobietę. Prowadził samochód, mimo utraty uprawnień w 2009. Pojazd nie posiadał ważnego przeglądu technicznego oraz aktualnego ubezpieczenia OC. Mimo upływu dziewięciu lat odpowiedni urząd nie wydał decyzji o cofnięciu mu uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi^[59]. Oskarżony nie przyznał się do winy i odmówił składania wyjaśnień. Sąd w Piasecznie wymierzył dziennikarzowi karę grzywny w wysokości 6 tys. zł, a także 10 tys. zł nawiązki dla nieżyjącej już wówczas pokrzywdzonej oraz zobowiązał do pokrycia blisko 6 tys. zł kosztów sądowych. 18 czerwca 2019 sąd uniewinnił Najsztuba od zarzucanych mu czynów, uznawszy, że dziennikarz „zachował należytą ostrożność”, zwalniając (według biegłych) do prędkości 17-25 km/h^[60][61], a winę za wypadek ponosi piesza, która powinna zachować większą ostrożność przy przechodzeniu przez pasy^[62]. Sąd oddalił wszystkie ustalenia prokuratury. Dziennikarz może prowadzić pojazdy, ponieważ ponownie zdał egzamin na prawo jazdy^[63].

• Piotr Najsztub w bazie Filmweb