W dzisiejszym artykule zajmiemy się Polish jokes, bardzo istotnym tematem, który w ostatnim czasie przykuł uwagę zarówno opinii publicznej, jak i ekspertów. Polish jokes okazał się różnorodnym i multidyscyplinarnym punktem zainteresowania, mającym konsekwencje od zdrowia i nauki, po politykę i kulturę popularną. Poprzez wszechstronną analizę zbadamy różne aspekty Polish jokes, jego potencjalne skutki i ewolucję w czasie. Zbierając aktualne i wiarygodne informacje, staramy się zaoferować pełną i wzbogacającą wizję tego tematu, która niewątpliwie wywoła refleksje i debaty w różnych obszarach.
Polish jokes (ang. dosł. „polskie żarty”) – popularne, głównie w Stanach Zjednoczonych, dowcipy o Polakach, w których są przedstawiani jako osoby głupie i pijące duże ilości alkoholu.
Jedna z hipotez dotyczących Polish jokes głosi, że zostały one rozprzestrzenione przez powojennych imigrantów niemieckich, zwłaszcza tych, którzy zostali wysiedleni ze Śląska, Pomorza, i Prus Wschodnich w wyniku powojennego układu. Imigranci ci byli z reguły zamieszani w konflikty na tle narodowościowym i reprezentowali uprzedzenia do Polaków mające swoje korzenie w propagandzie nazistowskiej[1]. Przykładem może być tutaj niemiecki satyryk i aktor Harald Schmidt pochodzący z rodziny Niemców sudeckich przesiedlonych po II wojnie światowej do Niemiec, który w drugiej połowie lat 90. zasłynął z antypolskich żartów[2][3][4]. Jednak Christie Davies, zamieszczając tę hipotezę, dystansuje się od niej, stwierdzając, że zjawisko to ma charakter wyłącznie amerykański i nie można go łączyć z rozgrywkami w Starym Świecie[5].
Liga ds. Walki Ze Zniesławieniem Kongresu Polonii Amerykańskiej wywalczyła usunięcie „Polish jokes” z powtórek i wydawanych na DVD wersji reality show „The Simple Life” (w którym grały Paris Hilton i Nicole Richie). Planowano w nim nazwać taczkę „polską furgonetką”[6].