Prawa dziecka – przedmiot działalności Organizacji Narodów Zjednoczonych, której efektem jest przyjęcie źródeł międzynarodowej ochrony praw dziecka, m.in. Deklaracji Praw Dziecka z 1959 roku oraz traktatów międzynarodowych, w szczególności Konwencji o prawach dziecka z 1989 roku.
W 2000 roku utworzono w Polsce urząd Rzecznika Praw Dziecka.
W związku z postępem naukowo-technicznym, w szczególności postępującą cyfryzacji różnych obszarów życia społeczno-gospodarczego (m.in. edukacji, kultury czy pracy) powyższe prawa powinny być interpretowane przez pryzmat szans i wyzwań, jakie dla rozwoju dziecka stwarza środowisko cyfrowe.
Oświeceniowa refleksja nad prawami człowieka w ogóle zapoczątkowała refleksję nad miejscem dziecka w społeczeństwie i podjęcie działań na rzecz jego ochrony. Przykładem tego może być brytyjski Children Act z 1908 roku, zabraniający zatrudniania małych dzieci w kopalniach, fabrykach i rolnictwie.
Ruch obrony praw dziecka stopniowo rósł w siłę. Od przedsięwzięć edukacyjno-filantropijnych, podejmujących starania na rzecz dzieci opuszczonych i wyzyskiwanych, przeszedł do zorganizowanych działań na rzecz zapewnienia ochrony prawnej dzieci przez państwo. Inicjatywy podejmowane na płaszczyźnie międzynarodowej na początku XX w. zaowocowały powołaniem w 1920 roku Międzynarodowego Związku Pomocy Dzieciom (UISE) z siedzibą w Genewie. Początkowo gromadził on fundusze na rzecz pomocy dzieciom – ofiarom wojny, stopniowo podejmując starania w celu międzynarodowego uregulowania prawnego ochrony dzieci. W 1924, dzięki jego staraniom, Zgromadzenie Ligi Narodów przyjęło Deklarację Praw Dziecka, zwaną Genewską.
Ochroną dzieci od chwili swego powstania zajmuje się stowarzyszona wpierw z Ligą Narodów, następnie z ONZ, Międzynarodowa Organizacja Pracy, (p. praca dzieci).
Na dalszą ewolucję praw dziecka wpływ miały również nowoczesne koncepcje pedagogiczne, wśród których warto wspomnieć postulaty polskiego pedagoga Janusza Korczaka. W 1920 roku opublikował on pracę "Magna Charta Libertatis", w której za podstawę praw dziecka uznał poszanowanie osoby dziecka. Jego postulat poszanowania dziecka na równi z dorosłym ("Nie ma dziecka, jest człowiek") wyprzedził znacznie swoją epokę.
Pracę na rzecz promocji praw dziecka po wojnie przejęła Organizacja Narodów Zjednoczonych wraz z utworzoną w 1945 roku agendą UNESCO. Celem UNESCO jest niesienie pomocy dzieciom na całym świecie.
W 1946 roku na wniosek Polski powstał Fundusz Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci.
Po wieloletnich pracach Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło w 1959 roku Deklarację Praw Dziecka. Z uwagi na charakter prawny nie uzyskała ona mocy obowiązującej. W 1989 roku w ramach ONZ została uchwalona Konwencja o Prawach Dziecka. W 1996 roku Rada Europy zainicjowała Konwencję o wykonywaniu praw dzieci która nabrała mocy w 2000 roku.
W Polsce aktami prawnymi, gwarantującymi prawa dziecka, są: