Pył diamentowy

Wygląd przypnij ukryj Opad słupków lodowych w Inari wilgotność 80%, temperatura -16 °C Słońce poboczne na pyle diamentowym.

Słupki lodowe, pył diamentowy – opad niewielkich kryształków lodu w formie słupków, blaszek, nierozgałęzionych w gwiazdki igiełek o rozmiarach do 1 mm; Występują podczas mroźnej pogody.

symbol przewidziany dla zjawiska opadu słupków lodowych, pyłu diamentowego

Powstawanie i występowanie

Mogą wystąpić w dowolnym miejscu na Ziemi, gdzie występują mroźne zimy, w powietrzu z dużą liczbą jąder kondensacji już w temperaturach poniżej -10 °C, natomiast w powietrzu czystym dopiero poniżej temp. -40 °C. Na Antarktydzie pył diamentowy tworzy się najczęściej w temp. -25 °C. Pył diamentowy składa się zazwyczaj z dobrze wykształconych kryształów lodu (słupków czasami także płytek) o średnicy około 100 μm. Podczas opadu może wystąpić dynamicznie zmieniające się lekkie zamglenie, jednak widoczność nie spada przeważnie poniżej 1km. Niezmiernie rzadko widoczność jest ograniczona do 600 m, jednak nie należy mylić tego opadu z mgłą lodową.

Słupek lodowy

Słupki lodowe padają z chmur Cirrus lub Cirrostratus, jednak mogą również powstać bliżej powierzchni Ziemi bezpośrednio w powietrzu przez resublimację pary wodnej zgromadzonej w atmosferze. Opad występuje przy bezchmurnym niebie. Jest on dobrze widoczny w promieniach Słońca, Księżyca w postaci skrzących się punkcików, stąd nazwa pył diamentowy. Słupki lodowe opadają tak wolno, że sprawiają wrażenie zwieszonych w powietrzu.

Pył diamentowy w Polsce występuje bardzo rzadko. Najczęściej spotykany jest w klimacie okołobiegunowym i polarnym, gdzie może być obserwowany kilka dni z rzędu. Opad słupków lodowych obserwuje się przy powierzchni Ziemi, w górnych warstwach troposfery oraz w polarnych chmurach stratosferycznych. Grubość warstwy opadu pyłu diamentowego może wynosić od 20 do 300 m.

Efekty świetlne

Światło, załamując się w kryształach lodu w formie płytek lub słupków o podstawie sześciokątnej, może tworzyć zjawiska optyczne zwane halo, jak słońca poboczne czy słup świetlny. Pył diamentowy może mieć postać kryształów płatkowych o podstawie sześciokątnej, prawie trójkątnej lub prawie czworokątnej – powstają wtedy rzadkie rodzaje halo, jak np. łuk Kerna.

Przypisy

  1. ↑ a b Słownik tematyczny terminów, wyrażeń i zwrotów stosowanych w prognozach meteorologicznych., Warszawa: Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej, 2010
  2. ↑ Dziennik Klimatyczny, Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej.
  3. ↑ a b c WMO, Diamond Dust | International Cloud Atlas , International Cloud Atlas   (ang.).
  4. ↑ a b АТМОСФЕРНЫЕ ЯВЛЕНИЯ – КЛАССИФИКАЦИЯ И ОПИСАНИЕ , meteocenter.net  .
  5. ↑ Diamond dust – AMS Glossary , glossary.ametsoc.org   (ang.).

Linki zewnętrzne

Encyklopedia internetowa (opad atmosferyczny):