W tym artykule szczegółowo zbadamy fascynujący świat Qemal Stafa. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie, zagłębimy się w historię, ewolucję i różne aspekty Qemal Stafa. Poprzez różne podejścia i perspektywy będziemy analizować jego wpływ w różnych obszarach, a także jego wpływ na współczesne społeczeństwo i kulturę. Aby zaoferować szeroką i kompletną wizję, zajmiemy się zarówno aspektami historycznymi, jak i obecnymi, zapewniając czytelnikowi kompleksowy przegląd Qemal Stafa i jego znaczenia w bieżącym kontekście.
![]() Qemal Stafa (1941) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przynależność polityczna | |
![]() | |
Odznaczenia | |
![]() |
Qemal Stafa (ur. 20 marca 1920 w Elbasanie, zm. 5 maja 1942 w Tiranie) – albański działacz komunistyczny i eseista. W działalności artystycznej używał pseudonimu Brutus[1].
Uczył się w szkole jezuickiej w Szkodrze do 1933 roku[1], następnie uczęszczał do gimnazjum[2]. W wieku 14 lat opublikował swój pierwszy esej pod tytułem Nanë dla czasopisma dla dzieci o nazwie Vatra e Rinija; praca była również opublikowana częściowo w 1956 roku w czasopiśmie Zëri i Rinija oraz w całości dla Drity w 1961 roku[3].
Po śmierci ojca przeniósł się wraz z rodziną do Tirany w lipcu 1936 roku[4][5]; w latach 1936-1937 był kierownikiem działu literackiego w stowarzyszeniu uczniów szkół średnich Fryma e Re[6]. Wraz z Zefem Malą, Vasilem Shanto i Tukem Jakovą współzałożył w 1937 roku Komunistyczną Grupę Szkodry[7][5].
Po raz pierwszy został aresztowany latem 1938 roku[3][6][5]. 15 stycznia 1939 roku albańskie Ministerstwo Spraw Wewnętrznych wydało zarządzenie o ponownym aresztowaniu Qemala Stafy za jego działalność komunistyczną; ten został zatrzymany dziewięć dni później[1] we własnym domu. Został przewieziony do jednej z placówek żandarmerii oraz umieszczony w małym pokoju[2]. W czasie trwających tydzień przesłuchań, prowadzonych przez zawodowego sierżanta oraz trzech żandarmów, był zakuty w kajdanki, bity i torturowany[2]. Na początku lutego został skazany za działalność komunistyczną na trzy lata pozbawienia wolności[1]; Stafa przyznał się do zarzucanych mu czynów[3][6]. 7 kwietnia uciekł z więzienia w trakcie zamieszek w zakładzie karnym[8][1]; podczas ucieczki został ranny[2][6].
1 października 1939 roku opublikował swój drugi esej dla Fashizmi – oficjalnego czasopisma wydawanego przez Albańską Partię Faszystowską[3][9][8].
Od września 1939 do 1941 roku studiował prawo na Uniwersytecie Florenckim[9][3]; przerwał naukę i wrócił do Albanii[1]. W listopadzie 1941 roku dołączył do Komunistycznej Partii Albanii, został najmłodszym członkiem 12-osobowego Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Albanii, kilka tygodni później został wybrany na przewodniczącego Związku Młodzieży Pracy Albanii[potrzebny przypis].
5 maja 1942 roku został na przedmieściach Tirany otoczony przez 200 albańskich milicjantów i zastrzelony[8][10][1]. O zabójstwo podejrzewało się jednak albańskich komunistów, w tym nawet Envera Hodżę[2][3][5]. 12 maja Komunistyczna Partia Albanii przedstawiła własną wersję wydarzeń, według której Stafa eskortował swoich przyjaciół, sam miał przy sobie rewolwer, którym zabił dwóch milicjantów oraz dwóch innych ciężko zranił; miało mu się udać przedrzeć przez oblężenie, jednak zginął w wyniku postrzału o 9:35 rano[10].
Został pośmiertnie uhonorowany tytułem bohatera narodowego Albanii[6].
Imieniem Qemala Stafy nazywano w Albanii ulice, place, szkoły[1] oraz albański stadion narodowy, który został zlikwidowany w 2016 roku; w jego miejsce wybudowany nowy stadion Arena Kombëtare[11]. W nazwanym jego imieniem jednym z tirańskich placów znajdowało się również jego popiersie[1].
Na cześć Qemala Stafy zostało napisane kilka piosenek: Trim i fortë me yll në ballë (1966), Po më pesë maj më dyzet e dy (1967), Luftë e madhe asaj dite o Qemal (1969), Pesë maj u vra Qemali (1970), Qemal Stafa (1977), Këngë për Qemal Stafën (1977), Erdh Qemali në Delvinë (1979), Përmes flakës ra Qemali (1980), Qemal Stafa oraz Krenari për mëmëdhenë[3]. Powstała również książka pod tytułem Qemal Stafa[6].
Po II wojnie światowej ustanowiono dzień 5 maja Dniem Męczenników[5][8][10][1].
Syn Sabrii oraz oficera Hasana, który w 1923 roku przeniósł się do Szkodry, gdzie został dyrektorem lokalnego Biura Rekrutacyjnego[4][5].
Miał rodzeństwo[5]. Jego narzeczoną była Drita Kosturi[9][3], a siostrzeńcem Veli Stafa[5].