Rejon gródecki (obwód lwowski)
Obecnie Rejon gródecki (obwód lwowski) jest tematem szeroko omawianym i badanym w różnych obszarach. Jego znaczenie zyskało na znaczeniu w ostatnich latach, będąc przedmiotem debaty w kręgach akademickich, politycznych i społecznych. Rejon gródecki (obwód lwowski) przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i obywateli, generując rosnące zainteresowanie zrozumieniem jego implikacji i konsekwencji. W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Rejon gródecki (obwód lwowski), zajmując się jego różnymi aspektami i oferując szczegółową analizę jego wpływu na dzisiejsze społeczeństwo. Poprzez podejście multidyscyplinarne będziemy starali się rzucić światło na kluczowe aspekty Rejon gródecki (obwód lwowski) i przeanalizować jego znaczenie we współczesnym świecie.
| Rejon | |||||
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Siedziba | |||||
| Data powstania |
1940, 1944 | ||||
| Data likwidacji |
1941, 2020 | ||||
| Powierzchnia |
727 km² | ||||
| Populacja (2019) • liczba ludności |
| ||||
Położenie na mapie
| |||||
| Strona internetowa | |||||
.png)
.png)
Rejon gródecki (ukr. Городоцький район) – dawna jednostka administracyjna Ukrainy, a wcześniej także Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich, funkcjonująca w latach 1940–1941 i 1946–2020. Należał do obwodu lwowskiego. Siedzibą rejonu był Gródek (Horodok; dawniej Gródek Jagielloński, ukr. Городок-Ягеллонський).
Według ukraińskiego spisu powszechnego z roku 2001 rejonie żyło 74 000 ludzi, w tym 700 Rosjan (0,9%) i 300 (0,4%) Polaków. Powierzchnia rejonu wynosiła 727 km².
Historia
Rejon gródecki został utworzony 17 stycznia 1940 na podstawie dekretu Prezydium Rady Najwyższej USRR o podziale na rejony zachodnich obwodów USRR, kiedy to w obwodzie lwowskim utworzono 37 rejonów, między innymi gródecki[2]. Rejon objął miasto Gródek Jagielloński oraz obszary zniesionych gmin Lubień Wielki (bez gromady Hodwisznia), Rodatycze i Stawczany[3]. Obszary te należały przed wojną do powiatu gródeckiego w województwie lwowskim.
Rejon gródecki przestał istnieć wraz z wybuchem wojny niemiecko-radzieckiej 22 czerwca 1941. Jego tereny weszły w skład Landkreis Lemberg dystryktu galicyjskiego Generalnego Gubernatorstwa[4].
Rejon został odtworzony 23 lipca 1944, po zajęciu tych terenów przez Armię Czerwoną[5].
23 września 1959 do rejonu gródeckiego włączono część zniesionego rejonu komarniańskiego[6].
Rejon gródecki zlikwidowano w związku z reformą administracyjną w 2020 roku, kiedy to jego obszar wcielono do nowego rejonu lwowskiego.
Spis miejscowości
- Andryanów (Андріянів)
- Artyszczów (Артищів)
- Bar (Бар)
- Bartanów (Бартанів)
- Bieńkowa Wisznia (Вишня)
- Bratkowice (Братковичі)
- Brzeziec (Березець)
- Buczały (Бучали)
- Burcze (Бірче)
- Dobrzany (Добряни)
- Chiszewice (Хишевичі)
- Chłopy (Переможне)
- Cuniów (Заверещиця)
- Czerlany (Черляни)
- Czerlańskie Przedmieście (Черлянське Передмістя)
- Czułowice (Чуловичі)
- Dobrzany (Добряни)
- Doliniany (Долиняни)
- Drozdowice (Дроздовичі)
- Dubaniowice (Дубаневичі)
- Grabowna (Грабине)
- Gródek (Городок)
- Haliczany (Галичани)
- Henrykówka (Підмогилка)
- Hodwisznia (Годвишня)
- Hoszany (Градівка)
- Jakimczyce (Якимчиці)
- Jaremków (Яремків)
- Jatwięgi (Побережне)
- Kalinka Wielka (Велика Калинка)
- Katarynice (Катериничі)
- Kiernica (Керниця)
- Klicko (Кліцько)
- Kolonia Klicko (Заболоття)
- Komarno (Комарно)
- Koropuż (Коропуж)
- Kosowiec (Косівець)
- Litewka (Литовка)
- Leśniowice (Лісновичі)
- Lubień Mały (Малий Любінь)
- Lubień Wielki (Великий Любінь)
- Lubowice (Любовичі)
- Łowczyce (Лівчиці)
- Malowanka (Мальованка)
- Małkowice (Мавковичі)
- Manasterzec (Монастирець)
- Milatyn (Милятин)
- Milczyce (Мильчиці)
- Mosty (Мости)
- Mszana (Мшана)
- Nowa Wieś (Нове Село)
- Paleniki (Паланики)
- Piaski (Піски)
- Podzwierzyniec (Підзвіринець)
- Polana (Поляна)
- Porzecze (Поріччя)
- Porzecze Gruntowe (Поріччя-Грунтове)
- Porzecze Zadwórne (Поріччя-Задвірне)
- Powitno (Повітно)
- Putiatycze (Путяничі)
- Rodatycze (Родатичі daw. Horodatyczi)
- Romanówka (Романівка)
- Rumno (Грімне)
- Rzeczyczany (Речичани)
- Stodółki (Стоділки)
- Suchowola (Суховоля)
- Szołominice (Шоломиничі)
- Tatarynów (Татаринів)
- Terszaków (Тершаків)
- Tuczapy (Тучапи)
- Tuligłowy (Тулиголове)
- Uherce Niezabitowskie (Угри)
- Uherce Wieniawskie (Зелений Гай)[7]
- Weissmanówka (Залужани)
- Wola Bartatówska (Воля-Бартатівська)
- Wołczuchy (Вовчухи)
- Załuże (Залужжя)
- Zaszkowice (Зашковичі)
- Zawidowice (Завидовичі)
- Zbadyń (Молошки)
- Zuszyce (Зушиці)
Miejscowości nieistniejące
- Hartfeld[8]
Przypisy
- ↑ Чисельність населення на 1 вересня 2019 року // Головне управління статистики у Львівській області
- ↑ Хроніка за 17 січня 1940 року на сайті Інститут історії України НАН України.
- ↑ Головне Управління Геодезії і Kартографії при НКР СРСР (1941). Cписок адміністративних районів Львівської област. Харків.
- ↑ Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG.
- ↑ 1944 рік в історії (history.org.ua)
- ↑ Указ_Президії_ВР_УРСР_від_23.09.1959_«Про_ліквідацію_деяких_районів_і_перенесення_центра_Підбузького_району_Львівської_області».
- ↑ Uherce Wieniawskie 3.), Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 752.
- ↑ Hartfeld, przys. Rzeczyczan), Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 37.
Zobacz też
| Miasta na prawach rejonów |
|
|---|---|
| Rejony |
|
