Roman Fidelski
W dzisiejszym świecie Roman Fidelski stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu różnych osób. Od profesjonalistów po entuzjastów, Roman Fidelski przyciągnął uwagę wielu osób ze względu na jego wiele aspektów i wpływ na różne aspekty życia codziennego. Niezależnie od tego, czy na poziomie osobistym, zawodowym czy społecznym, Roman Fidelski okazał się tematem wartym analizy i refleksji. W tym artykule dokładnie zbadamy różne wymiary Roman Fidelski i jego znaczenie w dzisiejszym świecie. Od historii po przyszłe implikacje – zagłębimy się w wyczerpującą analizę, która ma rzucić światło na ten fascynujący temat.
| Data i miejsce urodzenia |
19 stycznia 1912 |
|---|---|
| Data śmierci |
31 października 1988 |
| Minister przemysłu maszynowego | |
| Okres |
od 16 kwietnia 1955 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Roman Fidelski, urodzony jako Rubin Fliderbaum (ur. 19 stycznia 1912 w Warszawie, zm. 31 października 1988) – polski inżynier mechanik i polityk, w latach 1955–1956 minister przemysłu maszynowego.
Życiorys
W 1938 ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej i uzyskał tytuł zawodowy inżyniera mechanika. W 1938 był majstrem w Fabryce Dykt w Piotrkowie Trybunalskim, a w 1939 inżynierem w Przedstawicielstwie Maszyn „Polam” i Przedstawicielstwie Maszyn Chemicznych „Poznańskiego”, po czym pracował elektrowni w Sarnach. Następnie do 1941 inżynier w zakładach metalurgicznych w Taganrogu, a w 1942 naczelny mechanik Chlebokombinatu w Kizlarze. W okresie 1942–1944 inżynier w zakładach metalurgicznych w Magnitogorsku, w 1945 powrócił do kraju i do 1949 był dyrektorem działu planowania Centralnego Zarządu Przemysłu Hutniczego.
W okresie 1930–1938 należał do Komunistycznego Związku Młodzieży Polski, od 1945 do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1944 do 1945 przewodniczył zarządowi miejskiemu Związku Patriotów Polskich w Magnitogorsku, delegat na II Zjazd PZPR.
W 1949 został podsekretarzem stanu Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego, a w 1952 Ministerstwa Przemysłu Maszynowego, w latach 1955–1956 minister tego resortu. Następnie od 1958 podsekretarz stanu w Urzędzie Rady Ministrów oraz zastępca przewodniczącego Komitetu Współpracy Gospodarczej i Naukowo-Technicznej z Zagranicą, następnie do 1968 zastępca przewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów.
W 1946 otrzymał Złoty Krzyż Zasługi[1], a w 1957 Order „Znak Honoru” (ZSRR)[2].
Pochowany na wojskowych Powązkach (kwatera A3 TUJE 1-46)[3].
Przypisy
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 90, poz. 170.
- ↑ 10 lat owocnej współpracy naukowo-technicznej między Polską i ZSRR, „Trybuna Ludu”, nr 346, 15 grudnia 1957, s. 1.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze (pol.).
Bibliografia
- Informacje w BIP IPN
- Tadeusz Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Warszawa: PWN, 1991, s. 349, ISBN 83-01-10386-8, OCLC 69290887.
.jpg)
