Royal Naval Air Service
W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Royal Naval Air Service. Dowiemy się o jego pochodzeniu, praktycznych zastosowaniach i aktualności dzisiaj. Royal Naval Air Service to temat, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów, a jego zbadanie i zrozumienie są niezbędne, aby zrozumieć jego wpływ na różne aspekty naszego codziennego życia. W tym artykule zagłębimy się w szczegóły, zbadamy implikacje i odkryjemy nowe aspekty, które pomogą nam lepiej zrozumieć otaczający nas świat. Przygotuj się na zgłębienie fascynującego tematu, który niewątpliwie da ci nowe spojrzenie na Royal Naval Air Service.
 Łódź latająca Felixstowe F.2A należąca do RNAS podczas lotu patrolowego | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1 lipca 1914 |
| Rozformowanie |
31 marca 1918 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | |
| Działania zbrojne | |
| I wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Podległość | |
Royal Naval Air Service (RNAS, Królewska Służba Lotnicza Marynarki Wojennej) – dawna brytyjska formacja lotnictwa morskiego istniejąca w latach 1914–1918, podlegająca marynarce wojennej (Royal Navy). Po połączeniu z Royal Flying Corps dała początek współczesnym siłom powietrznym – Royal Air Force[1].
Historia
Brytyjska marynarka wojenna pierwsze eksperymenty z użyciem statków powietrznych rozpoczęła w 1903 roku, poczynając od latawców, balonów i sterowców. W składzie utworzonego w 13 kwietnia 1912 roku Royal Flying Corps (RFC) znalazły się dwa skrzydła – lotnictwo wojsk lądowych (Military Wing) oraz lotnictwo marynarki (Naval Wing). 1 lipca 1914 roku to drugie zostało wydzielone z RFC i przekształcone w osobną formację – Royal Naval Air Service, która podlegała bezpośrednio Admiralicji. W jej skład weszło 55 wodnosamolotów, 40 samolotów bazowania lądowego, 7 sterowców i 655-osobowa kadra, w tym 111 oficerów[2].
Wybuch I wojny światowej, do której Wielka Brytania przystąpiła 4 sierpnia 1914, przyczynił się do szybkiego rozwoju formacji[3]. Do głównych zadań wypełnianych przez RNAS należały zwalczanie okrętów podwodnych i sterowców, w tym naloty na bazy, z których owe operowały, oraz działania zwiadowcze[1].
1 kwietnia 1918 roku RNAS i RCF zostały połączone w Royal Air Force, siły powietrzne niezależne zarówno od wojsk lądowych jak i marynarki. W momencie rozwiązania RNAS liczyło 2949 samolotów, 66 sterowców, 55 000 osób kadry i 126 baz wojskowych[2][a]. W działaniach wojennych zginęło 795 żołnierzy RNAS[4].
Do koncepcji osobnej formacji lotnictwa morskiego powrócono w 1924 roku wraz z utworzeniem Fleet Air Arm, początkowo jednostki w ramach Royal Air Force, od 1939 roku podlegającej Royal Navy[2].
Uwagi
- ↑ Według The Oxford companion to ships and the sea – 2949 samolotów, 103 sterowce i 67 000 osób kadry.
Przypisy
- ↑ a b John Cannon (red.), The Oxford companion to British history, Oxford: Oxford University Press, 2002, s. 823, ISBN 0-19-860514-5, OCLC 237725962.
- ↑ a b c Fleet Air Arm History. Fleet Air Arm Officers Association (FAAOA). . (ang.).
- ↑ Peter Kemp, Peter Milne (red.), The Oxford companion to ships and the sea, London: Oxford University Press, 1976, s. 728-729, ISBN 0-19-211553-7, OCLC 2929040.
- ↑ Royal Naval Air Service. Navy Wings. . (ang.).