W dzisiejszym świecie Rudlice stał się tematem o wielkim znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona osób. Od jego znaczenia w sferze zawodowej po wpływ na życie codzienne, Rudlice przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym zawodzie. Dzięki fascynującej historii i obiecującej przyszłości Rudlice to temat, który zasługuje na dogłębne zbadanie. W tym artykule przeanalizujemy najważniejsze aspekty Rudlice i jego wpływ na różne aspekty życia, przedstawiając przegląd, który posłuży jako podstawa do zrozumienia jego znaczenia i możliwych konsekwencji.
wieś | |
![]() Rudlice | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Strefa numeracyjna |
43 |
Kod pocztowy |
98-311[2] |
Tablice rejestracyjne |
EWI |
SIMC |
0708963 |
Położenie na mapie gminy Ostrówek ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu wieluńskiego ![]() | |
![]() |
Rudlice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie wieluńskim, w gminie Ostrówek.
Miejscowość historycznie należy do ziemi wieluńskiej, która leżała w Wielkopolsce. Ma metrykę średniowieczną i istnieje co najmniej od XV wieku. Wymieniona w 1416 i 1465 pod obecnie stosowaną nazwą „Rudlice”[3] .
W 1416 średniowieczne dokumenty odnotowały Alberta z Rudy Rudliczej. Wieś należała do szlachty. W 1432 Piotr Zajączek z Wrzącej, kasztelan rozpierski ufundował altarię przy kościele w Rudlicach. W 1465 zapisał on również córkom 80 grzywien posagu na Rudlicach oraz Kuźnicy. W 1490 odnotowany został Jan Zajączek z Rudlic. W 1511 wieś odnotowano w powiecie wieluńskim. W 1518 liczyła 7 łanów[3] .
W 1520 w miejscowości wzniesiono kościół ś. Mikołaja i stała się ona siedzibą parafii. Należało do niej 6 wsi oraz Kuźnica. Pleban miał 2 łany oraz pobierał dziesięcinę snopową z 2 łanów sołtysich, które zajął dziedzic oraz z karczmy i ról młynarza, a od zagrodników, chałupników i karczmarzy po 1 groszu stołowego. Altaria ś. Wojciecha w kościele rudlickim posiadała 1 łan, ponadto każdy z kmieci dawał jej 14 groszy i ćw. żyta. Przynależała jej także dziesięcina snopową z ról kmiecych i folwarku plebanów w Unikowie. W 1552 wieś była własnością szlachcica A. Brodnickiego. Gospodarowało w niej 11 kmieci. Stały w niej karczma oraz młyn. W 1553 liczyła 3 łany[3] .
Ze względu na okoliczne lasy, większość mieszkańców zajmowała się rąbaniem drewna. Chrześcijaństwo dotarło na te tereny za sprawą najbliższego grodu lub dworu szlacheckiego[4].
We wsi do roku 1809 istniał drewniany kościół pw. św. Mikołaja. Konsekrowany został 30 IX 1601 r. Kościół w ciągu dwóch stuleci znacznie podupadł, a przed 1809 roku rozebrano go. W 1809 Nepomucen i Cecylia Rychłowscy ufundowali nowy kościół, tym razem pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej. Zniszczony został na początku XX wieku[4].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa sieradzkiego.