Ryszard Miazek
W dzisiejszym świecie Ryszard Miazek to temat, który przyciągnął uwagę wielu osób z różnych dziedzin. Od polityki po naukę, poprzez rozrywkę i technologię, Ryszard Miazek stał się punktem dyskusji i debaty w społeczeństwie. Temat ten, wywierając wpływ na codzienne życie ludzi, wywołał rosnące zainteresowanie zrozumieniem jego długoterminowych implikacji i konsekwencji. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Ryszard Miazek, od jego pochodzenia po wpływ na kulturę popularną, aby zapewnić kompleksowy przegląd tego fascynującego tematu.
| Data i miejsce urodzenia |
18 maja 1945 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 października 2020 |
| Prezes Zarządu Telewizji Polskiej S.A. | |
| Okres |
od kwietnia 1996 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Rzecznik prasowy Rządu RP | |
| Okres |
od 9 czerwca 1992 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Ryszard Waldemar Miazek (ur. 18 maja 1945 w Kocierzewie, zm. 29 października 2020 w Warszawie[1]) – polski ekonomista i publicysta. W 1992 rzecznik prasowy rządu kierowanego przez Waldemara Pawlaka, w latach 1993–1996 członek Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, w latach 1996–1998 prezes zarządu Telewizji Polskiej, w latach 2000–2002 prezes zarządu Polskiego Radia.
Życiorys
W 1959 ukończył szkołę podstawową w Kocierzewie, w 1965 Technikum Rolnicze w Piasecznie, w 1973 rolnicze studia inżynierskie w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, a w 1980 eksternistyczne studia ekonomiczne na tej samej uczelni. W 1987 uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych. Specjalizował się w ekonomice rolnictwa[2].
Działał w Związku Młodzieży Wiejskiej, którego koło założył w rodzinnej miejscowości; od 1967 zasiadał w zarządzie wojewódzkim organizacji. W latach 1965–1966 był organizatorem obsługi rolnictwa w lokalnej Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”, prowadził jednocześnie gospodarstwo rolne. W 1966 wstąpił do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, organizował kilka kół tej partii, w latach 70. był prezesem gromadzkiego komitetu ZSL. Od 1966 do 1973 pracował w radach narodowych, m.in. jako agronom. Następnie do 1978 był kierownikiem działu w redakcji czasopisma „Plon”. Od 1982 był komentatorem w „Rzeczpospolitej”, później od 1983 do 1987 zajmował stanowisko starszego asystenta w Instytucie Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. Od 1985 współpracował z miesięcznikiem „Wieś Współczesna”, od 1987 do zamknięcia pisma kierował jego działem politycznym. W latach 1989–1993 był organizatorem i następnie redaktorem naczelnym kwartalnika „Wieś i Państwo”.
W 1990 został członkiem Polskiego Stronnictwa Ludowego. Był kierownikiem działu programowego i rzecznikiem prasowym tej partii. Od 9 czerwca do 10 lipca 1992 pełnił funkcję rzecznika prasowego Waldemara Pawlaka w okresie pełnienia przez niego funkcji premiera. W 1992 był członkiem założycielem Ludowego Towarzystwa Naukowo-Kulturalnego[3]. W 2007 z ramienia PSL bez powodzenia ubiegał się o mandat senatora, a w 2018 o mandat radnego sejmiku mazowieckiego.
W latach 1993–1996 zasiadał w Krajowej Radzie Radiofonii i Telewizji (w 1996 był jej wiceprzewodniczącym), następnie do 1998 pełnił funkcję prezesa zarządu Telewizji Polskiej. W latach 1998–2000 był redaktorem naczelnym „Zielonego Sztandaru” i prezesem zarządu spółki „Wydawnictwo Ludowe”. Od stycznia 2000 do lipca 2002 pełnił funkcję prezesa Polskiego Radia. W latach 2003–2007 był dyrektorem Centralnej Biblioteki Rolniczej im. Michała Oczapowskiego w Warszawie. Później został zastępcą dyrektora Mazowieckiego Centrum Kultury (jednocześnie założył dwumiesięcznik „Realia i co dalej…”, którego został redaktorem naczelnym), po czym w 2008 powrócił na stanowisko dyrektora CBR. Został również wykładowcą na Wydziale Nauk Humanistycznych SGGW. Funkcję dyrektora CBR pełnił do stycznia 2015. Następnie do końca lipca 2016 był zatrudniony w tej placówce jako redaktor naczelny kwartalnika „Kultura Wsi”[4]. Od września 2017 zajmował stanowisko kierownika Działu Naukowo-Oświatowego Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego w Warszawie.
Był wiceprezesem zarządu krajowego Towarzystwa Uniwersytetów Ludowych, a także przez dwie kadencje prezesem Stowarzyszenia Dziennikarzy im. Władysława Reymonta, które współorganizował. Był autorem szeregów artykułów, a także książek – o Zygmuncie Chamcu wydanej w 2005 oraz o Irenie Kwiatkowskiej i Mieczysławie Kraszewskim wydanej w 2009.
Zmarł 29 października 2020 w wyniku COVID-19 w okresie światowej pandemii tej choroby[5]. Został pochowany 4 listopada 2020 na cmentarzu w Milanówku[6].
Odznaczenia i wyróżnienia
Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2014)[7], a także Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Medalem „Za zasługi dla Ruchu Ludowego” im. Wincentego Witosa. W 2002 w uznaniu „wybitnych zasług dla radia publicznego” otrzymał nagrodę Złoty Mikrofon (przyznaną wtedy po raz pierwszy w historii)[8], a w 2015 otrzymał Medal Pamiątkowy „Pro Masovia”[9]. Otrzymał także nagrodę publicystyczną im. Tomasza Nocznickiego.
Życie prywatne
Syn Jana i Marianny[1]. Był żonaty z Natalią, miał dwóch synów: Tomasza i Pawła; mieszkał w Milanówku.
Przypisy
- ↑ a b Ryszard Miazek. rejestry-notarialne.pl. .
- ↑ Dr Ryszard Miazek, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) .
- ↑ Zmarł nasz Kolega i Przyjaciel Ryszard Miazek. mhprl.pl, 30 października 2020. .
- ↑ Redaktor naczelny. „Kultura Wsi”. Nr 7. s. 4. .
- ↑ Nie żyje Ryszard Miazek, były prezes TVP. Miał koronawirusa. onet.pl, 29 października 2020. .
- ↑ Śp. dr Ryszard Miazek. mhprl.pl, 1 listopada 2020. .
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 19 listopada 2014 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2015 r. poz. 119).
- ↑ Diamentowy i Złote Mikrofony Polskiego Radia S.A.. mediarun.pl, 6 września 2002. .
- ↑ Pro Masovia – 2015 r.. mazovia.pl. .
Bibliografia
- Pro Memoria. „Zielony Sztandar”. Nr 23, s. 48–50, 10–23 listopada 2020. .
- Ryszard Miazek w serwisie „Ludzie Wprost”. .
