Rząd Görana Perssona
W dzisiejszym świecie Rząd Görana Perssona przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na polu kultury, Rząd Görana Perssona stał się tematem zainteresowania w różnych obszarach. Od momentu powstania do chwili obecnej Rząd Görana Perssona pozostawił ślad w życiu ludzi, wywołując debaty, refleksje i badania na temat jego znaczenia i wpływu. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Rząd Görana Perssona, analizując jego znaczenie i dzisiejsze implikacje.
Rząd Görana Perssona – rząd Szwecji działający od 22 marca 1996 do 6 października 2006. Był to mniejszościowy gabinet monopartyjny tworzony przez Szwedzką Socjaldemokratyczną Partię Robotniczą.
Po wyborach w 1994 socjaldemokraci po trzyletniej przerwie powrócili do władzy, a premierem nowego gabinetu ponownie został ich lider Ingvar Carlsson. W 1995 zadeklarował zakończenie swojej kariery politycznej, a główną kandydatką na jego następczynię stała się Mona Sahlin[1]. Jej kariera polityczna załamała się jednak po ujawnieniu m.in. wykorzystywania służbowej karty kredytowej do celów prywatnych i zalegania z płatnością za opłaty parkingowe[2]. W konsekwencji na czele ugrupowania, a 22 marca 1996 również na czele rządu stanął Göran Persson.
Szwedzka Socjaldemokratyczna Partia Robotnicza wygrywała kolejne wybory w 1998 i 2002 z przewagą umożliwiającą utrzymanie mniejszościowego gabinetu. W Riksdagu współpracował z Partią Zielonych i postkomunistyczną Partią Lewicy. W wyniku wyborów w 2006 większość w parlamencie uzyskała tworzona przez cztery ugrupowania centroprawicowa koalicja Sojusz. 6 października 2006 rząd został zastąpiony przez nowy gabinet kierowany przez Fredrika Reinfeldta[3].
Skład rządu
- Premier: Göran Persson (1996–2006)
- Wicepremierzy: Lena Hjelm-Wallén (1998–2002), Margareta Winberg (2002–2003), Lars Engqvist (2004), Bosse Ringholm (2004–2006)
- Ministerstwo Sprawiedliwości
- Szef resortu: Laila Freivalds (1996–2000), Thomas Bodström (2000–2006)
- Ministerstwo Spraw Zagranicznych
- Szef resortu: Lena Hjelm-Wallén (1996–1998), Anna Lindh (1998–2003), Laila Freivalds (2003–2006), Jan Eliasson (2006)
- Ministerstwo Obrony
- Szef resortu: Thage G. Peterson (1996–1997), Björn von Sydow (1997–2002), Leni Björklund (2002–2006)
- Ministerstwo Zdrowia i Spraw Społecznych
- Szef resortu: Margot Wallström (1996–1998), Anders Sundström (1998), Lars Engqvist (1998–2004), Berit Andnor (2004–2006)
- Ministerstwo Transportu i Komunikacji
- Szef resortu: Ines Uusmann (1996–1998), Björn Rosengren (1998)[4]
- Ministerstwo Finansów
- Szef resortu: Erik Åsbrink (1996–1999), Bosse Ringholm (1999–2004), Pär Nuder (2004–2006)
- Ministerstwo Edukacji[5]
- Szef resortu: Carl Tham (1996–1998), Thomas Östros (1998–2004), Leif Pagrotsky (2004–2006)
- Ministerstwo Rolnictwa
- Szef resortu: Annika Åhnberg (1996–1998), Margareta Winberg (1998–2002), Ann-Christin Nykvist (2002–2006)
- Ministerstwo Zatrudnienia
- Szef resortu: Margareta Winberg (1996–1998), Björn Rosengren (1998)[4]
- Ministerstwo Kultury
- Szef resortu: Marita Ulvskog (1996–2004), Leif Pagrotsky (2004)
- Ministerstwo Spraw Wewnętrznych[6]
- Szef resortu: Jörgen Andersson (1996–1998), Lars-Erik Lövdén (1998)
- Ministerstwo Środowiska
- Szef resortu: Anna Lindh (1996–1998), Kjell Larsson (1998–2002), Lena Sommestad (2002–2004)
- Ministerstwo Zrównoważonego Rozwoju
- Szef resortu: Mona Sahlin (2004–2006)
- Ministerstwo Przemysłu[7]
- Szef resortu: Anders Sundström (1996–1998), Björn Rosengren (1998–2002)[4], Leif Pagrotsky (2002–2004), Thomas Östros (2004–2006)
- Ministrowie bez teki w resortach
- Leif Blomberg (Ministerstwo Spraw Wewnętrznych: 1996–1998)
- Pierre Schori (Ministerstwo Spraw Zagranicznych: 1996–1999)
- Ylva Johansson (Ministerstwo Edukacji: 1996–1998, Ministerstwo Zdrowia i Spraw Społecznych: 2004–2006)
- Maj-Inger Klingvall (Ministerstwo Zdrowia i Spraw Społecznych: 1996–1999, Ministerstwo Spraw Zagranicznych: 1999–2001)
- Leif Pagrotsky (Biuro Premiera: 1996–1997, Ministerstwo Spraw Zagranicznych: 1997–2002)
- Thomas Östros (Ministerstwo Finansów: 1996–1998)
- Ulrica Messing (Ministerstwo Zatrudnienia: 1996–1998, Ministerstwo Kultury: 1998–2000, Ministerstwo Przemysłu: 2000–2006)
- Thage G. Peterson (Biuro Premiera: 1997–1998)
- Lars Engqvist (Ministerstwo Spraw Wewnętrznych: 1998, Ministerstwo Finansów: 1998)
- Mona Sahlin (Ministerstwo Przemysłu: 1998–2002, Ministerstwo Sprawiedliwości: 2002–2004)
- Ingegerd Wärnersson (Ministerstwo Edukacji: 1998–2002)
- Britta Lejon (Ministerstwo Sprawiedliwości: 1998–2002)
- Lars-Erik Lövdén (Ministerstwo Finansów: 1999–2004)
- Ingela Thalén (Ministerstwo Zdrowia i Spraw Społecznych: 1999–2002)
- Jan O. Karlsson (Ministerstwo Spraw Zagranicznych: 2002–2003)
- Lena Sommestad (Ministerstwo Środowiska: 2002, Ministerstwo Zrównoważonego Rozwoju: 2004–2006)
- Gunnar Lund (Ministerstwo Finansów: 2002–2004)
- Berit Andnor (Ministerstwo Zdrowia i Spraw Społecznych: 2002–2004)
- Pär Nuder (Biuro Premiera: 2002–2004)
- Morgan Johansson (Ministerstwo Zdrowia i Spraw Społecznych: 2002–2006)
- Lena Hallengren (Ministerstwo Edukacji: 2002–2006)
- Hans Karlsson (Ministerstwo Przemysłu: 2002–2006)
- Barbro Holmberg (Ministerstwo Spraw Zagranicznych: 2003–2006)
- Carin Jämtin (Ministerstwo Spraw Zagranicznych: 2003–2006)
- Ibrahim Baylan (Ministerstwo Edukacji: 2004–2006)
- Jens Orback (Ministerstwo Sprawiedliwości: 2004–2006)
- Sven-Erik Österberg (Ministerstwo Finansów: 2004–2006)
Przypisy
- ↑ Profile: Mona Sahlin. thelocal.se, 18 stycznia 2007. . (ang.).
- ↑ Britta Svensson: Nej det handlade inte bara om Toblerone.... expressen.se, 12 lutego 2007. . (szw.).
- ↑ Leaders of Sweden. zarate.eu. . (ang.).
- ↑ a b c Björn Rosengren objął w 1998 kierownictwo resortów połączonych od 1999 w jedno ministerstwo.
- ↑ Od 1 stycznia 2005 Ministerstwo Edukacji, Badań Naukowych i Kultury.
- ↑ Do 1 lipca 1996 Ministerstwo Służb Cywilnych.
- ↑ Od 1 stycznia 1999 Ministerstwo Przemysłu, Zatrudnienia i Komunikacji.
Bibliografia
- Members of the Swedish Government 1946–. sweden.gov.se. . (ang.).
