Siergiej Sazonow
W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Siergiej Sazonow, badając jego pochodzenie, ewolucję i różne współczesne zastosowania. Od wpływu na społeczeństwo po znaczenie w branży zawodowej, Siergiej Sazonow pozostawił niezatarty ślad w różnych aspektach naszego codziennego życia. Z biegiem czasu Siergiej Sazonow odegrał kluczową rolę w historii, wpływając na kultury, trendy i ruchy na całym świecie. Poprzez głęboką analizę sprawdzimy, jak Siergiej Sazonow ukształtował znany nam świat i pozostawił trwały ślad w naszym rozumieniu rzeczywistości. Przygotuj się na odkrycie fascynujących aspektów Siergiej Sazonow i sposobu, w jaki nadal kształtuje naszą teraźniejszość i przyszłość.
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
29 lipca?/10 sierpnia 1860 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Minister spraw zagranicznych Imperium Rosyjskiego | |
| Okres |
od 8 listopada?/21 listopada 1910[1] |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
            
| |
Siergiej Dmitriewicz Sazonow, ros. Серге́й Дмитриевич Сазонов (ur. 29 lipca?/10 sierpnia 1860 w guberni riazańskiej, zm. 25 grudnia 1927 w Nicei) – minister spraw zagranicznych Imperium Rosyjskiego. W początkowym okresie I wojny światowej zarysował rosyjskie plany pokojowego ładu w Europie (tzw. plan Sazonowa) po klęsce Niemiec i Austro-Węgier. Za cel główny Rosji uważał rozbicie Austro-Węgier i okrojenie Niemiec, w taki sposób, aby uzyskać dla Rosji bezpieczną granicę zachodnią. W sprawie polskiej opowiadał się za stworzeniem autonomicznego państwa polskiego związanego nierozerwalnie z Rosją. Drugim strategicznym celem Rosji w opinii Sazonowa było zdobycie hegemonii na Bałkanach i rozbiór Imperium Osmańskiego, przy czym do Rosji miał być włączony Konstantynopol, wraz z cieśninami Bosfor i Dardanele oraz zachodnia Armenia.
Po przewrocie bolszewickim aktywny działacz antybolszewicki. W roku 1918 członek Komitetu Politycznego przy Głównodowodzącym Sił Zbrojnych Południa Rosji – gen. Antonie Denikinie. W roku 1919 minister spraw zagranicznych w rządzie Aleksandra Kołczaka, w tym charakterze uczestniczył nieformalnie w paryskiej konferencji pokojowej, a następnie reprezentował ugrupowania białogwardyjskie (Denikin, Piotr Wrangel) wobec Ententy w Paryżu. Po zakończeniu wojny domowej w Rosji pozostał na emigracji.
Zmarł w Nicei i tam też jest pochowany.
Przypisy
- ↑ p.o. ministra od 18 września 1910
Zobacz też
Bibliografia
- Сергей Дмитриевич Сазонов. rusdiplomats.narod.ru. .
- Сергей Дмитриевич Сазонов
- Сергей Дмитриевич Сазонов na portalu hrono.ru
- Сазонов С. Д., Воспоминания