W tym artykule szczegółowo zbadamy Simone Moro, temat/osobę/datę, która przyciągnęła uwagę milionów ludzi na całym świecie. Dzięki dogłębnemu podejściu zbadamy różne aspekty związane z Simone Moro, dostarczając szczegółowych informacji, analiz eksperckich i różnorodnych opinii. Od wpływu na społeczeństwo po globalne implikacje, ten artykuł ma na celu rzucić światło na temat/osobę/datę, która wywołała debatę i zainteresowanie w wielu obszarach. Poprzez prezentację odpowiednich danych, wywiady z ekspertami i zrównoważone podejście staramy się zaoferować pełny i wzbogacający obraz Simone Moro.
![]() Simone Moro (2011) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Odznaczenia | |
UNESCO Pierre de Cubertin Fair Play (2003) | |
Strona internetowa |
Simone Moro (ur. 27 października 1967 w Bergamo) – włoski wspinacz, alpinista, himalaista. Jest drugim po Jerzym Kukuczce wspinaczem, który zdobył zimą cztery ośmiotysięczniki – Sziszapangmę, Makalu, Gaszerbrum II i Nanga Parbat oraz pierwszym i jedynym, który ma cztery pierwsze zimowe wejścia na ośmiotysięczniki. W sumie zdobył osiem z czternastu najwyższych szczytów świata; na Mount Evereście był cztery razy. Do jego partnerów wspinaczkowych należeli m.in. nieżyjący już Piotr Morawski, Anatolij Bukriejew i żyjący Denis Urubko.
Z wykształcenia bibliotekarz, był trenerem pływania, przewodnikiem górskim oraz oficerem wojska włoskiego. W latach 1992–1996 pracował jako trener dla Narodowej Włoskiej Kadry Wspinaczki Sportowej (F.A.S.I.).
Wspólnie z innym Włochem, Silvio Mondinellim, został negatywnym bohaterem skandalu związanego ze zdobywaniem Korony Himalajów. Okazało się bowiem, że ich wejście na Lhotse w 1994 roku to kłamstwo. Wchodzący w tym samym czasie Ryszard Pawłowski oświadczył, że zawrócili z grani około 150 metrów poniżej wierzchołka. Moro ponownie zaatakował Lhotse w 1997, tym razem wchodząc już na szczyt. W grudniu 1997 próbował zimowego wejścia południową ścianą na Annapurnę. Podczas tej próby jego towarzysze Anatolij Bukriejew i Dimitrij Sobolew zginęli pod lawiną.
W 2001 roku podczas próby zdobycia Lhotse na wysokości 8000 metrów przerwał wspinaczkę, aby odszukać i ratować brytyjskiego alpinistę Toma Mooresa. Za ten wyczyn Moro został nagrodzony przez UNESCO nagrodą Fair Play.
W 2014 nową partnerką wspinaczkową Moro została jego młodsza rodaczka – Tamara Lunger. W lutym 2015 usiłowali zdobyć zimą Manaslu, jednak niekorzystna pogoda pokrzyżowała ich plany[1]. Udało jednak im się wspiąć nową trasą na Imja Tse (Island Peak) oraz dokonać pierwszego w historii wejścia na centralny szczyt Kang Lemo (6100 m)[2].
Na przełomie 2015 i 2016 roku kilka zespołów starało się zdobyć przedostatni z niezdobytych do tej pory ośmiotysięczników – Nanga Parbat. Moro ponownie był w zespole z Lunger. Oprócz nich do zdobycia szczytu sposobił się także międzynarodowy zespół: Alex Txikon, Daniele Nardi oraz Muhammad Ali, a także: Adam Bielecki i Jacek Czech, Marek Klonowski z zespołem[3] oraz Tomasz Mackiewicz i Élisabeth Revol[4]. Po tym, gdy w lutym doszło do kłótni pomiędzy Txikonem a Nardim i ten drugi opuścił wyprawę[5][6], doszło do połączenia sił zespołów włoskiego (Moro-Lunger) z Txikonem i Alim. Czteroosobowy zespół, wyruszył z bazy 22 lutego, atak szczytowy (z obozu IV) zaczął się rankiem 26 lutego[7][8]. Lunger zatrzymała się kilkadziesiąt metrów przed wierzchołkiem[9], natomiast pozostała trójka wspinaczy: Moro, Bask Alex Txikon oraz Pakistańczyk Muhammad Ali o godzinie 15:27 lokalnego czasu, dokonali pierwszego zimowego wejścia na Nanga Parbat[10][11]. Ostatnie kilkaset metrów Txikon wspinał się razem z Moro[12]. 28 lutego himalaiści powrócili do bazy. Po ich wyczynie jedynym niezdobytym zimą ośmiotysięcznikiem pozostało K2[13].
Jego rekord jako jedynego człowieka na świecie, który dokonał czterech pierwszych zimowych wejść na ośmiotysięczniki.