Skulik sosnowiec

Dzisiaj zagłębimy się w ekscytujący i istotny temat, który przyciągnął uwagę wielu osób: Skulik sosnowiec. Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Skulik sosnowiec to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym. W tym artykule będziemy badać różne aspekty związane z Skulik sosnowiec, od jego tła historycznego po wpływ na życie codzienne. Poprzez głęboką i przemyślaną analizę będziemy starali się zrozumieć znaczenie i znaczenie, jakie ma dzisiaj Skulik sosnowiec, a także jego potencjał na przyszłość. Krótko mówiąc, zanurzymy się w podróż, podczas której odkryjemy bogactwo i złożoność Skulik sosnowiec, uwzględniając różne perspektywy i podejścia, aby wzbogacić naszą wiedzę na ten fascynujący temat.

Skulik sosnowiec
Scymnus suturalis
Thunberg, 1795
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Rodzina

biedronkowate

Podrodzina

Scymninae

Plemię

Scymnini

Rodzaj

Scymnus

Podrodzaj

Scymnus (Pullus)

Gatunek

Scymnus (Pullus) suturalis

Multimedia w Wikimedia Commons

Skulik sosnowiec[1] (Scymnus suturalis) – gatunek chrząszcza z rodziny biedronkowatych. Naturalnie występuje w Palearktyce; introdukowany został do Nearktyki.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1795 roku przez Carla Petera Thunberga. Jako miejsce typowe wskazano Szwecję[2][3].

Morfologia

Chrząszcz o owalnym, wypukłym ciele długości od 1,5 do 2 mm. Głowę ma zwykle ubarwioną czarno[4]. Czułki buduje 11 członów. Przedplecze jest czarne, często w kątach przednich z czerwonobrunatnym rozjaśnieniem. Tarczka jest czarna. Pokrywy mają kolor brunatnożółty z brunatnymi do czarnych: nasadą, smugą wzdłuż szwu i liniami przy krawędziach bocznych. W przeciwieństwie do podobnego S. limbatus ciemna barwa na pokrywach sięga ich wierzchołka[4]. Guzy barkowe pokryw są dobrze zaznaczone[5]. Powierzchnia pokryw ma równomiernie rozmieszczone, nieułożone w skupiska punkty duże. Odnóża mają czarne uda, brunatne golenie i żółtobrunatne stopy. Przedpiersie ma na wyrostku międzybiodrowym dwa żeberka[4]. Na pierwszym z widocznych sternitów odwłoka (pierwszym wentrycie) występują pełne, półokrągłe linie udowe, sięgające łukiem do ⅔ jego długości, a zewnętrznymi końcami do przedniej jego krawędzi[5][4].

Jaja są ubarwione pomarańczowo, podłużne, długości około 0,5 mm i średnicy około 0,2 mm[6].

Ekologia i występowanie

Owad stenotopowy, preferujący lasy iglaste i mieszane, ale spotykany też na bagnach, w parkach i ogrodach[7]. Bytuje głównie na sosnach, w tym na kosodrzewinie[8][7], rzadziej na świerkach, choinach[6], brzozach i ligustrach. Zarówno larwy jak i owady dorosłe są drapieżnikami żerującymi na mszycach (afidofagia) i czerwcach (kokcydofagia), w tym na ochojnikowatych i Chionaspis salicis[7]. Postacie dorosłe zimują pod odstającą korą, w porastającym pnie mchu oraz wśród opadłego listowia u podstawy pni[8][7]. Nierzadko zimują gromadnie, tworząc liczące setki osobników agregacje[8].

Gatunek palearktyczny. W Europie znany jest z Portugalii, Hiszpanii, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Luksemburga, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii, Włoch, Malty, Danii, Norwegii, Szwecji, Finlandii, Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Białorusi, Ukrainy[9], Mołdawii[7], Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Czarnogóry, Serbii, Macedonii Północnej, Grecji oraz europejskiej części Rosji[9]. Występuje także w kontynentalnej Afryce Północnej i Makaronezji (na Azorach i Maderze)[9][7]. W Azji zamieszkuje Kaukaz, Zakaukazie, Azję Zachodnią, Mongolię, Syberię i Rosyjski Daleki Wschód[7]. W XX wieku zawleczony został ponadto do Stanów Zjednoczonych[7][6]. W latach 80' występował już w Pensylwanii, Nowym Jorku, Connecticut, Maryland, Michigan i Wirginii. W 1992 roku po raz pierwszy odnotowano go w Kanadzie (w Quebecu)[6].

Przypisy

  1. ↑ Scymnus suturalis – Skulik sosnowiec. Insektarium.net . .
  2. ↑ C.P. Thunberg: Dissertatio entomologica, sistens Insecta Svecica. Upsaliae: 1795.
  3. ↑ R.D. Pope. The Coccinellidae (Coleoptera) described by C. P. Thunberg. „Entomologica scandinavica”. 18, s. 51-66, 1987. ISSN 0013-8711. 
  4. ↑ a b c d Ryszard Bielawski: Klucze Do Oznaczania Owadów Polski: cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera: z. 76 Biedronki - Coccinellidae. Warszawa: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1959.
  5. ↑ a b Andrzej O. Bieńkowski. Key for identification of the ladybirds (Coleoptera: Coccinellidae) of European Russia and the Russian Caucasus (native and alien species). „Zootaxa”. 4472 (2), s. 233–260, 2018. Magnolia Press. DOI: 10.11646/zootaxa.4472.2.2. 
  6. ↑ a b c d S.M. Lyon, M.E. Montgomery. Scymnus (Pullus) suturalis Thunberg (Coleoptera:Coccinellidae): New Locality Record and Report on Feeding on Hemlock Woolly Adelgid, Adelgis tsugae Annand (Homoptera: Adelgidae). „The Coleopterists Bulletin”. 49 (2), s. 118, 1995. 
  7. ↑ a b c d e f g h N.B. Nikitsky, А.S. Ukrainsky. The Ladybird Beetles (Coleoptera, Coccinellidae) of Moscow Province. „Entomological Review”. 96 (6), s. 710–735, 2016. ISSN 0013-8738. 
  8. ↑ a b c B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 2. „Katalog Fauny Polski”. 23 (13), 1986. 
  9. ↑ a b c Scymnus (Pullus) auritus Thunberg, 1795. Fauna Europaea . .