Stanisław Siedlecki (geolog)

Wygląd przypnij ukryj Stanisław Siedlecki
Data i miejsce urodzenia

17 września 1912
Kraków

Data i miejsce śmierci

7 marca 2002
Łódź

Zawód, zajęcie

geolog
taternik

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Rodzice

Michał Siedlecki

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Stanisław Siedlecki (ur. 17 września 1912 w Krakowie, zm. 7 marca 2002 w Łodzi) – docent dr., polski geolog, taternik i polarnik.

Życiorys

Syn Michała Siedleckiego, zoologa i taternika. Studiował fizykę i matematykę na UJ w Krakowie. Pracował w Instytucie Geologicznym (1952–1956), Zakładzie Nauk Geologicznym PAN (1956–1964) i Norweskim Instytucie Geologicznym w Trondheim (1966–1980). Do Polski wrócił na stałe w 1991. Był jednym z pierwszych polskich członków The Explorers Club. W 1957 roku dowodził ekspedycją polarną PAN, która wybudowała Polską Stację Polarną nad Zatoką Białych Niedźwiedzi. Uczestniczył także w wielu innych polskich i norweskich wyprawach polarnych, w wielu jako kierownik – m.in. w pierwszej polskiej wyprawie polarnej na Wyspę Niedźwiedzią (1932–1933) oraz wyprawę na Wyspę Niedźwiedzią w 1964, Grenlandię (1937), Spitsbergen (od 1934 do 1984–1985).

W latach 30. i 40. był aktywnym taternikiem, na koncie ma wiele pierwszych przejść letnich i zimowych. Do jego partnerów górskich należeli Stanisław Motyka, Jan Sawicki, Witold Henryk Paryski, Zbigniew Korosadowicz, Jerzy Pierzchała, Zofia Radwańska-Paryska, Tadeusz Orłowski, Jan Staszel, Czesław Łapiński i Jan Józef Szczepański. W 1947 kierował wyprawą Klubu Wysokogórskiego w Alpy, podczas której wraz z partnerami dokonał drugiego całkowitego trawersu grani Grandes Jorasses.

W latach 1945 i 1950–1951 był prezesem Klubu Wysokogórskiego, w 1960 otrzymał godność członka honorowego tego Klubu. Był też członkiem honorowym Komitetu Badań Polarnych PAN i Polskiego Towarzystwa Geograficznego. Członek Polskiego Towarzystwa Geologicznego. Został wyróżniony przez PAN Medalem Mikołaja Kopernika. Jego nazwiskiem nazwano jeden z lodowców na Spitsbergenie.

Jest autorem książek opisujących ekspedycje polarne: Wśród polarnych pustyń Svalbardu (Warszawa, Lwów 1935) i Dom pod biegunem (Warszawa 1964), a także licznych prac naukowych z dziedziny geologii oraz artykułów w „Taterniku” i „Wierchach”.

Został pochowany w części ewangelicko-augsburskiej Starego Cmentarza w Łodzi.

Ordery i odznaczenia

Osiągnięcia taternickie

Przypisy

  1. ↑ StanisławS. Zieliński StanisławS., Mały słownik pionierów polskich kolonialnych i morskich : podróżnicy, odkrywcy, zdobywcy, badacze, eksploratorzy, emigranci - pamiętnikarze, działacze i pisarze migracyjni, Warszawa: Inst. Wyd. Ligi Morskiej i Kolonialnej, 1933, s. 465 .
  2. ↑ Józef Nyka: Głos Seniora 3/2002. .
  3. ↑ a b Lista członków honorowych Klubu Wysokogórskiego "Taternik" R. 37, nr 1 (170), marzec 1961, s. 60
  4. ↑ Historia Polskiej Stacji Polarnej Hornsund
  5. ↑ Lista członków Polskiego Towarzystwa Geologicznego, stan na 31 stycznia 1971, Rocznik Polskiego Towarzystwa Geologicznego Tom XL-1970, Zeszyt 3-4, Kraków 1971
  6. ↑ Polskie nazwy na Spitsbergenie. hornsund.igf.edu.pl. .
  7. ↑ Więź, CKPiW "Ruch", 2002   (pol.).brak strony (książka)
  8. ↑ M.P. z 1933 r. nr 211, poz. 237 „za bezinteresowną pracę obserwatora na Wyspie Niedźwiedziej w ciągu roku polarnego 1932/33”.

Bibliografia

Kontrola autorytatywna (osoba):Encyklopedia internetowa: