W dzisiejszym świecie Stań przy mnie staje się coraz bardziej istotnym tematem zainteresowań. Wywierając znaczący wpływ na różne aspekty społeczeństwa, Stań przy mnie wywołał szeroką debatę i zainteresowanie w różnych sektorach. Od wpływu na gospodarkę po wpływ na zdrowie, Stań przy mnie to temat będący przedmiotem badań i analiz przez ekspertów i naukowców na całym świecie. W celu wyjaśnienia i pogłębienia zrozumienia Stań przy mnie, w tym artykule omówione zostaną różne aspekty związane z tym tematem, aby zapewnić szeroką i szczegółową wizję jego dzisiejszego znaczenia i wpływu.
![]() | |
Gatunek | |
---|---|
Rok produkcji | |
Data premiery |
8 sierpnia 1986 |
Kraj produkcji | |
Język | |
Czas trwania |
85 min |
Reżyseria | |
Scenariusz | |
Główne role | |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Kostiumy | |
Montaż | |
Produkcja | |
Wytwórnia | |
Dystrybucja | |
Nagrody | |
Young Artist Award |
Stań przy mnie (ang. Stand by me) – amerykański film obyczajowy z 1986 roku, na podstawie opowiadania Stephena Kinga Ciało. Zdjęcia kręcono w miasteczku Brownsville w stanie Oregon, jak również w Kalifornii.
W barze zostaje zamordowany adwokat Christopher Chambers. Jego przyjaciel Gordon Lachance wraca wspomnieniami do wakacji 1959 roku, kiedy jako 12-latek mieszkał w niewielkim prowincjonalnym miasteczku Castle Rock w stanie Oregon. Miał trójkę przyjaciół: Teddy’ego Duchampsa, Verna Tessio i właśnie Chrisa. Każdy z nich pochodził z innej rodziny i miał inny charakter: Gordie był bardzo wrażliwy, Chris zgrywał twardziela, Teddy był ekscentrykiem, a Vern strasznym tchórzem. Pewnego dnia ich rówieśnik Ray Brower poszedł do lasu i słuch o nim zaginął. Po kilku dniach chłopcy dowiadują się, że Ray zginął potrącony przez pociąg, a jego ciało leży porzucone gdzieś w lesie. Wtedy wpadają na szalony pomysł. Postanawiają wyruszyć do lasu, by je odnaleźć. Są przekonani, że jak to zrobią zostaną okrzyknięci bohaterami, staną się bogaci i wszyscy będą im zazdrościli.
W tym samym czasie grupa chuliganów, na czele z Acem Merrillem, podąża tym samym szlakiem. Podczas wędrówki chłopcy napotykają wiele trudności i przychodzi im, każdemu z osobna, zmagać się ze swoimi problemami i lękami. W końcu dochodzi też do konfrontacji z chuliganami, która kończy się zwycięstwem 12-latków. Wszystko to sprawia, że chłopcy wychodzą z lasu odmienieni i bardziej dojrzali, bogatsi o bagaż nowych doświadczeń. Konsekwencją tej niezwykłej przemiany jest wykonany przez chłopców anonimowy telefon na policję i przekazanie informacji o znalezionym ciele. Później okazuje się, że była to ich ostatnia wspólna wyprawa, gdyż po niedługim czasie ich drogi definitywnie się rozchodzą. Jednak po latach narrator stwierdza, że mimo tego, ich przyjaźń przetrwała i na zawsze pozostaną oni w jego sercu. Na końcu filmu wystukuje on na komputerze następujące słowa: „Nigdy później nie miałem takich przyjaciół, jak w wieku 12 lat. Jezu, a czy ktokolwiek ma?” (I never had any friends later on like the ones I had when I was twelve. Jesus, does anyone?).
Film otrzymał następujące nagrody:
Ponadto był nominowany m.in. do Oscara w kategorii najlepszy scenariusz adaptowany oraz do Złotego Globu w 2 kategoriach: najlepszy film dramatyczny i najlepszy reżyser (Rob Reiner) w 1987 roku.